Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

15 DAYS OF BITCHING...

...ή αλλιώς, οι 15 μέρες μου με τον Βαγγέλη τον bottom

The Nikaia files
-Bαγγέλης: Θα έρθω Αθήνα για λίγες μέρες, μπορείς να με φιλοξενήσεις σπίτι σου?
-Mahler: Και το ρωτάς? Φυσικά και μπορώ. Όμως επειδή εγώ είμαι πολύ αντρουά και stealth και δεν υποψιάζεται κανείς κάτι, να προσέχεις, όχι πολλά αδερφίστικα σπίτι μου.
-Bαγγέλης: Καλά μαρή για ποιόν με πέρασες?
ΣΤΑ ΚΤΕΛ ΛΙΟΣΙΩΝ

-Mahler: Ρε φίλε πως ντύθηκες έτσι??? Είπα καθώς είδα τον Bαγγέλης να κατεβαίνει από το πούλμαν φορώντας ένα λιλά χαμηλοκάβαλο κολλητό παντελόνι κι ένα ρόζ τοπάκι που έγραφε με παγιέτες Barbie Boy. To σύνολο, συμπλήρωνε μια ρόζ βαλίτσα με λευκές και μαύρες βούλες κι ένα Louis Vuitton νεσεσέρ (made in Pakistan), προφανώς με τα κουλικά.
-Bαγγέλης: Γιατί καλέ μου???? Δεν μου είπες να ντυθώ διακριτικά? Αυτό έκανα
.-Mahler: Ναι το βλέπω, είπα και αναλογίστηκα το ύφος της μητέρας μου.

Η άφιξή μας στην αστική έπαυλη των Mahler στα Δυτικά Προάστια έγινε τελικά τα ξημερώματα της Δευτέρας καθώς ο Bαγγέλης θεώρησε καλό να περάσουμε από το Γκάζι να μελετήσουμε την οργάνωση του Πολεοδομικού ιστού και την αρχιτεκτονική των κτιρίων όπως μου είπε. Τώρα γιατί βρεθήκαμε όλο το βράδυ στο S-Cape να ακούμε Χριστίνα Κωλέτσα δεν το κατάλαβα.

Anyway, αφού φτάσαμε στο σπίτι, και εκεί που περίμενα να πέσουμε για ύπνο, περάσαμε 3 ώρες αδειάζοντας την βαλίτσα του Bαγγέλης και ταξινομώντας κομπινεζόν ανάλογα με το χρώμα, το ύφασμα και την χρονιά παραγωγής. Κάπου εκεί έμαθα πως το 1999 ήταν καλή χρονιά για τα βρακιά από λίκρα.Ευτυχώς κάποια στιγμή τελειώσαμε και στον ύπνο παραδοθήκαμε γλυκά, στο ανατολικό υπνοδωμάτιο με θέα στην τεχνητή λίμνη με τα Φλαμίνγκο.

Για την βδομάδα παραμονής του καλύτερου μου φίλου, είχα οργανώσει ένα πλούσιο πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων όπως underground θεατρικές παραστάσεις, επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία. Όταν όμως ο μικρός ξύπνησε ύστερα από 14 ώρες ύπνου παραπονούμενος για το υπέρδιπλο κρεβάτι που κοιμήθηκε και για το κελάιδισμα των πουλιών που τoν ξύπνησε, μου ανακοίνωσε πως ήθελε να συνεχίσει και για το υπόλοιπο της παραμονής του την έρευνα πάνω στο αστικό περιβάλλον του Γκαζιού τινάζοντας στον αέρα όλο τον προγραμματισμό μου.

Οι επόμενες μέρες, πέρασαν υπέροχα δημιουργικά. Ο Bαγγέλης, κοιμόταν 12-14 ώρες την ημέρα. Όταν ξυπνούσε αφιέρωνε ένα 2ωρο στο φτιάξιμο του μαλλιού το οποίο και ήλεγχε κάθε φορά που έβλεπε ανακλαστική επιφάνεια όπως το inox ψυγείο, τα μάρμαρα Διονύσου στο δάπεδο, τα νερά που λίμναζαν στην αποχέτευση στο δρόμο κλπ.Αν και είχαμε υποσχεθεί να μην ασχοληθούμε καθόλου με το ιντερνέτ και το pc μπάς και κάνουμε κάτι διαφορετικό, ο Bαγγέλης δεν έχανε ευκαιρία να βρεθεί μπροστά στον υπολογιστή. Και να πείς πως διάβαζε τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα για να ενημερωθεί πάει στο διάολο.

Έχοντας δε την ατυχία να έχει εξαφανιστεί ο σοφέρ μου (αργότερα έμαθα το γιατί) ήμασταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουμε τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Εκεί, γινόταν και το απόλυτο bitching του Bαγγέλης. «Και γιατί πάμε τόσο αργά;», «και γιατί έχει τόσους μετανάστες μέσα;», «και πότε θα φτάσουμε επιτέλους Μπαρμπαστρούμφ;», και μπλά μπλά μπλά και πριξαρχίδ νον στόπ.Όμως το χειρότερο όλων αγαπητέ φίλε δεν το διάβασες ακόμα. Διότι από την τεράστια συλλογή από όπερες, συμφωνίες και κοντσέρτα που ως άνθρωπος λόγιος και βαθύτατα μορφωμένος έχω στο σπίτι, ο Bαγγέλης δεν καταδέχθηκε να ακούσει τίποτα, παρά έβαζε συνέχεια να ακούμε τον Ακατονόμαστο Β (Μιχάλη Χ.), την Ακατανόμαστη Α (Δ.Β.) και την κοντή καγκουροταΐστρα Kylie Minogue, τραγούδια των οποίων είχε στο laptop του (δυστυχώς).

Ευτυχώς η Μ. Παρασκευή έφτασε γρήγορα οπότε αποχαιρετώντας την μανούλα μου (η οποία είχε να εξηγήσει πολλά στους γείτονες για τον επισκέπτη μας), πήραμε τον δρόμο για την Επαρχεία.

The Eparheia files

Φτάνοντας στο χωριό, ο μικρός, μου έδειξε όλο χάρη και νάζι το υπνοδωμάτιο που θα περνούσα τις υπόλοιπες μέρες μου, κάνοντάς με να ψάχνω τα υπογλώσσια που λόγω ηλικίας έχω πάντοτε μαζί μου. Όμως το σωστό να το πώ. Κάθε πρωί ο Bαγγέλης ερχόταν στο δωμάτιό μου και άνοιγε τις κουρτίνες να μπεί το πρωινό φώς, ενώ στη συνέχεια μου επέτρεπε να κάνω πρωινό στην κουζίνα που μου είχε παραχωρήσει.Παραδόξως, οι μέρες μας στο χωριό κύλησαν άκρως δημιουργικά. Τα πρωινά πηγαίναμε στην εταιρία του Bαγγέλης και όσο εκείνος έκανε συσκέψεις με μεγαλοτσελιγκάδες της περιοχής, εγώ απασχολούσα εαυτόν με διάφορες μικροδουλειές όπως το να σερβίρω καφέδες, να καθαρίζω τζάμια, πατώματα και την τουαλέτα.
Τα απογεύματα μετά την δουλειά, ο οικοδεσπότης μου πήγαινε για ένα 3ωρο στην τοπική σάουνα...ε, στο γυμναστήριο ήθελα να πώ, όπου επιδιδόταν σε διάφορα αντρικά, όπως Pilates, yogalates, aquaerobics, αποτρίχωση στέρνου και ποδιών και άλλα τέτοια. Εγώ, έχοντας ήδη ένα καλοσχηματισμένο αντρικό κορμί και αφού δεν χρειαζόμουν γυμναστήριο, γυρνούσα σπίτι περιμένοντας τον Οδυσσέα μου να γυρίσει ως άλλη Πηνελόπη.
Για να περάσουμε καλά τα βράδια μας στο χωριό, και με απώτερο στόχο να ρίξω στο κρεβάτι της ηδονής τον κατά τα άλλα δύσκολο και συνεσταλμένο Bαγγέλης που δεν είχε αφήσει μπλόγκερ για μπλόγκερ η bottoma να μην του την πέσει, είχα πάρει μαζί μου ένα μπουκέτο πολυβραβευμένες ταινίες, εγγυημένες γκομενοπαγίδες, όπως τα "Le charme discrete de la bourgeoisie","L ecole de la chaire", "Theorema". Όμως προς μεγάλη μου απογοήτευση ο Βαγγέλης στα πρώτα 15 λεπτά έπεφτε ξερός για ύπνο. Στις επίμονες παρακλήσεις μου να δεί μαζί μου τις ταινίες μου απαντούσε «Δε βάζουμε STAR να δούμε καμιά ταινία με τον Steven Seagal ή τον Wesley Snipes που θα καταλαβαίνω και την υπόθεση;».Όμως εκεί που πραγματικά πληγώθηκα, ήταν που βρήκα το cd της Traviata με την Callas που του είχα κάνει δώρο στην γιορτή του σε ένα ντουλάπι του μπάνιου πίσω από το σωρό κωλόχαρτα και σερβιέτες, χωρίς καν να έχει ανοιχθεί. Περιττό δε να σας πώ τι ακούγαμε 10 μέρες σπίτι του. Ακατανόμαστο Β σε όλα του τα hit αυθεντικά και remix. Μπούκωσα ο άνθρωπος.

Πάλι καλά που πήγαμε και μερικές φορές για μπάνιο και δεν ήταν total waste η παραμονή μου στην επαρχία. Βέβαια, μην νομίζετε φίλοι και φίλες, κι εκεί εμπειρία ήταν η κατάσταση αφού ο Bαγγέλης για να πάει για μπάνιο κουβαλάει ομπρέλα, 3 διαφορετικά αντηλιακά, 2ο μαγιό, μπρατσάκια, στρώμα θαλάσσης και άλλα γραφικά που κάνουν κάθε επίσκεψη στην παραλία καλλιτεχνικό δρώμενο. Όσο για την είσοδο του στο παγωμένο νερό που συνοδευόταν από κοφτές τσιριχτές κραυγές έχουν να το λένε σε όλο το χωριό.

Με τούτα και με εκείνα, πέρασαν οι μέρες και ήρθε η σκληρή ώρα του αποχωρισμού. Αφού με πήγε στα ΚΤΕΛ, με φίλησε σταυρωτά σαν συμπεθέρα, απειλώντας με, με την εξής φράση. «Σε 20 μέρες θα σου ξανάρθω για όταν κατέβω για τη συναυλία της Kylie Minogue». «Χαρά μου να σε φιλοξενήσω αγαπημένε μου φίλε» αποκρίθηκα σκεπτόμενος ήδη να αποσυνδέσω τα τηλέφωνά μου και να μετακομίσω μόλις φτάσω στην Αθήνα.Αυτές ήταν φίλοι και φίλες οι πολυθρύλητες διακοπές μου με τον Βαγγέλη.


Καλή μας εβδομάδα

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

LIFE IS A BITCH?????

PROS OLOUS!
2H MERA HORIS PC kai grafo fo apo to ergastirio ipologiston tis sholis.
Den eho hrono tora na apdiso sta minimata sas kai den boro na diavaso ta 102 nea post pou vrika na ehete kanei aftes tis meres.
Kale eleos kande kai ligo krati pote tha sas diavaso????Methavrio filoxeno ton Vaggeli ton bottom gia 5 meres kai pali den tha vro hrono na kano bloging (distoihos tha eimaste arahtoi se paralies, popo halia tha perasoume kai klaps ligm) opote me vlepo me kamia 300ara post to vradi tis Kiriakis pou tha epistrepsei sto hwrio.
Life is a bitch I know, koinos kati provlimata poy ehei o kosmos kai opos mou eipe kai mia fili sti sholi prin 10 lepta "Giati parallireis???"..."Giati boro" tis apadisa...
Loipon elpizo sidoma na eho pc, na pao gia kourema, na paro psathes gia banio, na olokliroso ton tehniko elegho toy aftokinitou, na epistrepso to dvd pou noikiasa prohtes, na matho gia tin nea parastasi pou paizetai sto fouagie tou Theatrou "Epi Kolono" (etsi ki akouso kala logia tin patises Vaggeliw tha deis theatro tin Tetarti... eho kai kati allo na kano alla apo to parallirima den thimamai...
Ade vre kali vdomada kai see you soon. Makiaaaaaaa

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

MADAMA BUTTERFLY (Η όπερα της Δευτέρας Vol.2)

Εκτάκτως σήμερα Πέμπτη, η όπερα της Δευτέρας (γιατί αν περίμενα να βρώ Δευτέρα ελεύθερη δεν θα πόσταρα ποτέ...

MADAMA BUTTERFLY
Όπερα σε 3 πράξεις σε μουσική Giacomo Puccini
και λιμπρέτο Luigi Illica και Giuseppe Giacosa
Πρώτη παρουσίαση 17 Φεβρουαρίου 1904
(για λεπτομέρειες σε ότι αφορά το έργο και την εποχή του κάνε κλίκ στο όνομα της όπερας)
_____________________________________________________________________________

Να που μετά από λαϊκή απαίτηση επιστρέφουμε στην βραδιά της όπερας με την παρουσίαση της Madama Butterfly. Παρακαλούμε να απενεργοποιήσετε τα κινητά σας τηλέφωνα. Σας υπενθυμίζουμε πως δεν επιτρέπεται η ηχογράφηση μέρους ή όλης της παράστασης καθώς και η φωτογράφιση με ή χωρίς flashhh.

Η ιστορία μας ξεκινάει (και τελειώνει τώρα που το σκέφτομαι) στην Ιαπωνία σε ένα λόφο στην πόλη Ναγκασάκι λίγες δεκαετίες πρίν την κάνουν στάχτη οι Αμερικανοί θέλοντας να επισπεύσουν το τέλος ενός πολέμου που είχε ήδη τελειώσει...

Ο αξιωματικός του πολεμικού αμερικανικού ναυτικού
Pinkerton αποφασίζει να παντρευτεί την 15άχρονη γκέισα Cio-Cio-San ή κατά κόσμο Butterfly έτσι για το χαβαλέ και για να έχει κάπου να ξεχαρμανιάζει όταν πιάνει στην Ιαπωνία λιμάνι. Ο Pinkerton δε, είναι τόσο κάγκουρας που ενώ του δείχνουν το σπίτι που έχει νοικιάσει για να στεγάσει τον "έρωτά" του, εκείνος κάνει πρόποση για την μέρα που θα κάνει πραγματικό γάμο στην Aμερική!!!

Adam DIesel-Dovunque al mondo

Κάπου εκεί, εμφανίζεται και η μέλλουσα νύφη η Butterlfy (εντελώς Opra case όμως) με τις φίλες τις από το 4ο Λύκειο του Ναγκασάκι, και αρχίζει τα κουλά, πόσο "όμορφος και διαφορετικός είναι ο αντρούλης", της και τι "όμορφο το σπίτι" και "μην κοιτάς που τώρα είμαι πουτάνα..ε γκέισα ήθελα να πώ, εγώ κρατάω από καλή γενιά αλλά ας όψονται τα εορτοδάνεια του πατέρα και οι 12 πιστωτικές κάρτες που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία", και πόσο ευτυχισμένη είμαι και άλλα τέτοια.

Anna Tomowa-Sintow "Quanto cielo, quanto mar" 1985


Και εκεί που αρχίζει η τελετή, φτάνει και ο θείος της BUtterfly και κατά το σύνηθες στην όπερα την αρχίζει στις κατάρες που απαρνήθηκε τη θρησκεία της για να παντρευτεί το χλωμό πρόσωπο, ή μάλλον το ρόζ πρόσωπο δεν είναι ινδιάνικος ο γάμος...διότι ναι η Butterfly και θρησκεία άλλαξε και μουστάκι ξύρισε για χάρη του Pinkerton...
Anyway, ο θείος μπορεί να χάλασε το γλέντι όμως το ζευγαράκι των νεονύμφων βρίσκει την ευκαιρία να ρίξει ένα ερωτικό ντουέτο. Τώρα θα μου πείτε πως ο άλλος μπορεί να τραγουδάει ερωτικό ντουέτο αφού δεν νοιώθει μία??? HE IS FAKING IT DARLING!!!! Ο πρώτος ή ο τελευταίος είναι???
Αφού δε, τελειώνει το ντουετάκι, το ζευγάρι αρχίζει τα φασώματα και ρίχνει ένα πήδουλο, ευτυχώς αφού έχει πέσει η αυλαία και οι θεατές έχουν βγεί για διάλειμμα.

Raina Kabaivanska-Nazzareno Antinori "Vogliatemi bene"


3 χρόνια μετά...
Η υπηρέτρια της Butterfly η Suzuki λέει στην κυρά της πως ο Pinkerton δεν θα γυρίσει και άδικα τον περιμένει και τους τελειώνουν και τα χρήματα και τι θα κάνουν οι δόλιες.
-Σκασμός φαρμακομούνα, της απαντάει η Butterfly.
-Un bel di vedremo, πιστή μου δούλα λέει η ηρωίδα μας διότι ο Puccini ήταν τελικά μεγάλη Drama Queen.

Raina Kabaivanska-"Un Bel Di"


Στο άσχετο, εμφανίζεται ο Αμερικανός πρόξενος ο οποίος φέρνει γράμμα από τον Pinkerton ο οποίος λέει στην Butterfly πως την έχει ξεχάσει και καλά θα κάνει να τον ξεχάσει και η ίδια. Φυσικά, αν η όπερα γραφόταν σήμερα, ο αλήτης θα τις είχε στείλει ένα e-mail ή στο τσακίρ κέφι ένα μήνυμα στο προφίλ της Butterfly στο Facebook στο Καραβοτσακισμένη18years, και θα είχαμε γλυτώσει τα έξοδα ενός ρόλου στην όπερα.
Όμως η μικρή Γιαπωνέζα δεν έχει παίξει το τελευταίο της χαρτί. Βγάζει από το σπίτι το μικρό γαλανομάτικο μούλικο που έκανε στο τέλος της προηγούμενης πράξης (όχι που είμαι σίγουρος πως λέγατε πως αυτά για τα φασώματα και τα σεκσάκια τα έβγαλα από την κοιλιά μου) και το δείχνει στον Πρόξενο.
Αυτός, πιο κάγκουρας και από τον Pinkerton την ρωτάει αν όντως το παιδί είναι του Αμερικανού.
-Yo, μπάρμπα, του λεεί η Butterfly. Ξέρεις πολλούς Ιάπωνες να βγαίνουν σε αυτά τα χρώματα?

Anna Tomowa-Sintow "E questo?... Che tua madre" 1985


Ξάφνου, ένας κανονιοβολισμός ακούγεται και βλέπουν το πλοίο του Pinkerton να μπαίνει στο λιμάνι (καλά what where the chances in that!!!!).

Λίγες ώρες αργότερα, ο Πρόξενος, ο Pinkerton και μια ασπρουλιάρα γκόμενα φτάνουν στο τίμιο σπιτικό της Butterfly. Εκεί βρίσκουν την Suzuki να καθαρίζει σαρδέλες για το μεσημεριανό σούσι, και της λένε να ειδοποιήσει την κυρά της πως ήρθαν οι Pinkertons να πάρουν το παιδί της Butterfly στην Αμερική όπου θα ανατραφεί με τις καλύτερες προϋποθέσεις, και χρόνια αργότερα οι απόγονοί του μεγαλωμένοι με junk food και sitcom tv, θα φέρουν κάποια στιγμή τη Δημοκρατία στις χώρες της Μέσης Ανατολής.
Ο Pinkerton αποχωρεί για να μην εξαγριωθεί η Butterfly, η οποία τους ειδοποιεί πως συναινεί αλλά θέλει μισή ώρα να ετοιμαστεί για να αποχαιρετίσει το παιδί.

Η ιστορία μας όμως δεν διαδραματίζεται στη Μέση Ανατολή αλλά στην Άπω. Οπότε η μικρή προδομένη Butterfly αντί να ζωστεί εκρηκτικά και να τινάξει το Αμερικανικό Προξενείο στον αέρα, παίρνει το μαχαίρι με το οποίο είχε αυτοκτονήσει ο πατέρας της και ετοιμάζεται να δώσει τέλος στην ζωή της.
Λίγο πρίν όλα τελειώσουν όμως εμφανίζεται μπροστά της ο γιός της και ακολουθεί μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές στην ιστορία της όπερας. Η Butterfy αποχαιρετά για πάντα το παιδί της και το στέλνει στον κήπο να παίξει, ενώ η ίδια αυτοκτονεί. Always too late, ο Pinkerton επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος πνιγμένος από τις ενοχές και την ντροπή για να βρεί νεκρή την μικρούλα Butterfly θύμα της ίδιας της αγάπης και της ευπιστίας...

Raina Kabaivanska-"Tu Tu Tu/Piccolo Addio"


_____________________________________________________________________________________

Υ.Γ 1: Για να μην παρεξηγηθώ, να επισημάνω πως σεξιστικά ή άλλα σχόλια μη politically correct,
έγιναν χάριν αστεϊσμού καθώς το όλο concept της ανάρτησης είναι χιουμοριστικό.
Υ.Γ 2: Δείτε και κανά από τα βίντεα (οπωσδήποτε τα Un bel di και το φινάλε της όπερας) που σας βάζω αν έχετε διάθεση, μην διαβάζετε μόνο το κείμενο...στην μουσική του Puccini είναι η ουσία όχι στις δικές μου μπαρούφες.

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Χθες οι περισσότερες μανούλες έλαβαν λουλούδια, γλυκά και λούτρινα ζωάκια ως δώρα μα περισσότερο από όλα λόγια τρυφερά, λόγια αγάπης, ευχαριστίες ευχές...

Αυτά στον δικό μας "δυτικό" κόσμο...


Διότι εκατομμύρια άλλες μανούλες ακούνε καθημερινά μόνο το κλάμα των δικών τους παιδιών. Και όταν αυτά είναι τυχερά να φτάσουν σε ηλικία που μπορούν να μιλήσουν (αλήθεια πόσο τυχερά είναι;;;), τότε ακούνε μόνο τα "πεινάω μαμά", "διψάω μαμά", "πονάω μαμά"...μέχρι οι ψυχούλες τους να φύγουν για αυτό τον καλύτερο κόσμο που τόσο υπέροχα έχουμε πείσει τον εαυτό μας πως υπάρχει...

Αυτές οι μανούλες δεν κάνουν όνειρα όπως οι δικές μας έκαναν (και κάνουν) για εμάς. Ξέρουν πως ούτε οι ίδιες ούτε τα παιδιά τους θα ζήσουν αρκετά για να δούν αυτά τα όνειρα να πραγματοποιούνται ή να διαψεύδονται...

Για αυτές τις μανούλες και τα παιδιά τους, (αθώα θύματα της δικιάς μας εγκληματικής πλεονεξίας και αδιαφορίας όπως θέλετε πείτε το), πότε θα κάνουμε κάτι ώστε να μπορούν κι αυτές να γιορτάσουν κάποτε όπως οι δικές μας μανάδες;

Πότε θα κάνουμε κάτι ώστε και αυτές να αποκτήσουν το δικαίωμα να ονειρεύονται για τα παιδιά τους;

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε εμάς που αφήνουμε το μισό πληθυσμό της Γης να πεινάει για να καλλιεργούμε βιοκαύσιμα στα χωράφια τους όχι επειδή δίνουμε μια δεκάρα για το περιβάλλον αλλά γιατί αυτά είναι πιο φτηνά (πλέον) από το πετρέλαιο που τόσο σίγουροι ήμασταν θα είχαμε φτηνό όταν φέρναμε την Δημοκρατία στις χώρες παραγωγής του Μαύρου Χρυσού...

Αλήθεια, εσύ με το τριαξονικό τζιπ τώρα που δεν έχει βενζίνη πως θα το κατεβάσεις στο Κολωνάκι να το παρκάρεις στην Πλατεία;


Καλή εβδομάδα.
____________________________________________________________________

Υ.Γ: Και επειδή τα φιλαράκια cinestef και one happy dot θέλησαν να δούν πως τα πάω με το γράψιμο στο χέρι ιδού η απόδειξη... Για τους κανόνες κάντε μία στα δικά τους blogs. Αυτή τη φορά δεν προσκαλώ κανένα βαριέμαι...
Κάπου εδώ παίζει να μπεί το χειρόγραφο ή κάτι τέτοιο..http://autographcollectors.blogspot.com



Κυριακή 11 Μαΐου 2008

ΜΑΝΟΥΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ

Μανούλα, μου για όλα όσα έχεις προσφέρει και προσφέρεις ακόμα σε μένα και τον αδελφό μου μαζί με τον πατέρα, για το χαμόγελό σου, τη δύναμή σου, την αγάπη σου, το θάρρος σου, για όλα αυτά και 1000 άλλους τόσους λόγους ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ.

Σε αγαπάω πολύ πολύ και λυπάμαι που δεν έχω γίνει όλα όσα θα περίμενες από μένα άλλα κάποια πράγματα όσο κι αν σε αγαπώ δεν μπορώ να στα προσφέρω.

Μακάρι τα χρόνια που έρχονται να σου επιφυλάσσουν όσο το δυνατό περισσότερες στιγμές ευτυχίας. Και να ξέρεις για τα δύσκολα (που δυστυχώς κανείς θνητός δεν αποφεύγει) θα είμαστε δίπλα σου να σε στηρίξουμε όπως κάνεις εσύ εδώ και τόσα χρόνια.

Καλημέρα μαμά.

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

"ΚΑΣΣΙΟΠΗ 2"

ΚΑΣΣΙΟΠΗ 2
Κοίταζε την θέα από το τεράστιο παράθυρο του δωματίου της. Η απεραντοσύνη του χώρου μπροστά της την έκανε να ξεχάσει προς στιγμή το οτι δεν βρισκόταν και αυτός εκεί, μόνον όμως προς στιγμή...

Απομακρύνθηκε από το παράθυρο, και πλησίασε στο τραπέζι που βρισκόταν η συσκευή επικοινωνίας.
Άνοιξε την οθόνη και πληκτρολόγησε τον αριθμό του, αυτόν που είχε μέχρι 4 χρόνια πρίν όταν αποχωρίστηκαν.
Ήξερε πως δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή της. Σε λίγο θα πέρναγαν και τον τελευταίο αναμεταδότη και θα βρισκόταν εκτός εμβέλειας σήματος.
"Θα ήθελα να μπορούσες να βρίσκεσαι μαζί μου να έβλεπες την θέα" έγραψε βιαστικά το μήνυμα.
Έστρεψε το βλέμμα της ξανά στο παράθυρο καθώς αμφιταλαντευόταν με το δάχτυλο στο πλήκτρο αποστολής...

Ο ήχος του μηνύματος που φεύγει την επανέφερε στην πραγματικότητα. Κοίταξε για μια στιγμή την οθόνη που τρεμόσβησε και κατευθύνθηκε ξανά στο μεγάλο παράθυρο. Ακούμπησε το πρόσωπό της επάνω του και έκλεισε τα μάτια της. Ένοιωσε τα δισεκατομμύρια αστέρια να πέφτουν πάνω στο κορμί της σαν μια εξαίσια μουσική γεμάτη αντηχήσεις θαυμαστές, σαν κύματα από αρώματα εξαίσια.
Με την άκρη του ματιού της είδε ένα φώς να αναβοσβήνει στην συσκευή επικοινωνίας σημάδι πως είχε μια εισερχόμενη κλίση.
Στην oθόνη, τη γεμάτη από τα παράσιτα και τις παρεμβολές στο σήμα που χανόταν, πρόλαβε να δεί το πρόσωπό του. "Τι γλυκό και απαλό είναι το χαμόγελό του, και τα μάτια του που μισανοίγει τρυφερά", σκέφτηκε και τα δικά της μάτια γέμισαν δάκρυα.
Εκείνος προσπάθούσε να της πεί κάτι, αλλά ο ήχος είχε χαθεί και λίγα δευτερόλεπτα μετά το ίδιο έκανε και η εικόνα του...

Το "Κασσιόπη 2" έμπαινε πλέον στη Ζώνη των Δακτυλίων του Κρόνου γλιστρώντας απαλά στο φαινομενικό κενό του Διαστήματος, για να συνεχίσει το ταξίδι του στα άστρα. Κάθε επικοινωνία με την Γη ήταν πλέον αδύνατη. Έβαλε να παίζει στο ηχοσύστημα το Space Oddity του David Bowie όπως του είχε υποσχεθεί πως θα έκανε όταν θα διέσχιζε τους Δακτυλίους του Κρόνου.

David Bowie - Space Oddity


Κοίταξε ξανά από το παράθυρο την κοσμογονία χρωμάτων και σχημάτων και σαν μια απαλή αύρα που φυσά τον άκουσε να λέει...
-Είναι όντως πανέμορφα, τι υπέρτατη ευτυχία...

___________________________________________________________________________

Τα τμήματα με πράσινο χρώμα αποτελούν την απόδοση στα ελληνικά στίχων από το Mild und leise - (Liebestod), τον θάνατο της Ιζόλδης δηλαδή από τη όπερα του Richard Wagner "Τριστάνος και Ιζόλδη", για τον οποίο σας έχω πρήξει επανειλημμένα.

Jane Eaglen-Liebestod


Shirley Verrett - Liebestod


Όπως είχα υποσχεθεί το παιχνίδι από την μεριά μου θα είναι Ladies Night οπότε προσκαλώ τις Negma, Χνούδι, Κυβέλη, Maya, Chryssa, Naya, One Happy dot, Liaki και Fevis να παίξουν στο παιχνίδι αν θέλουν φυσικά, και αν δεν το έχουν παίξει ήδη προσκαλεσμένες από κάποιον άλλο (κάποιες άλλες φίλες που είχα στο μυαλό μου το έχουν παίξει ήδη).

Καλημέρα σε όλους


ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ

Related Posts with Thumbnails