Η' μάλλον 2ήμερο διότι βλέπω πως τα εισιτήρια για την παράσταση των Αρουραίων του Gerhart Hauptmann έχουν εξαντληθεί...fuck πως την πάτησα έτσι φέτος? που το έχω το μυαλό μου...
Ευτυχώς όμως υπάρχουν εισιτήρια για τις 10 του μήνα για την Συμφωνική της Βαρσοβίας υπό την διεύθυνση του Krzysztof Penderecki.
Αντιγράφω από το site του Φεστιβάλ Αθηνών:Krzysztof Penderecki, Agnus Dei (μεταγραφή για έγχορδα)
Κοντσέρτο για βιόλα και ορχήστρα (μεταγραφή για βιολοντσέλο και ορχήστρα, 1983)
Σολίστ: Danjulo Ishizaka, βιολοντσέλο
Συμφωνία αρ. 2 (1979-1980)
Διαβόητος αρχικά, κατά τη δεκαετία του 1960, για την ακραία πειραματική του διάθεση σε έργα όπως τα De natura sonoris και Κατά Λουκάν πάθη, διαβόητος και αργότερα, κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980, εξαιτίας της αμφιλεγόμενης μεταστροφής του προς παραδοσιακότερους ήχους και φόρμες, ο διασημότερος, ίσως, σύγχρονος συνθέτης της Πολωνίας (γνωστός επίσης σε ένα ευρύτερο κοινό χάρη στις ταινίες του Κιούμπρικ και του Λιντς) εμφανίζεται στο αθηναϊκό κοινό επικεφαλής της ορχήστρας Sinfonia Varsovia, της οποίας και διατελεί καλλιτεχνικός διευθυντής.
Και πάλι αντιγράφω από το site: Με μια παράσταση πάνω στη σατανική γοητεία της εξουσίας, ο πρωτοπόρος Γκυ Κασσίερς –διευθυντής του μεγαλύτερου θεάτρου της Φλάνδρας– συστήνεται στο ελληνικό κοινό.
Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Κλάους Μαν Μεφίστο (1936), που εστιάζει στη συνεργασία ενός ηθοποιού με τους Ναζί, η παράσταση Μεφίστο για πάντα (πρώτο μέρος του Τριπτύχου της εξουσίας) θίγει με σημερινούς όρους το ζήτημα της τέχνης και της πολιτικής, του πάθους και του καιροσκοπισμού.
Η σοβαρή και σαρκαστική διάσταση του κειμένου, οι δυνατές ερμηνείες και η σκηνοθεσία –κράμα θεατρικής ποίησης και τεχνολογίας– έχουν ως αποτέλεσμα ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.
Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Κλάους Μαν Μεφίστο (1936), που εστιάζει στη συνεργασία ενός ηθοποιού με τους Ναζί, η παράσταση Μεφίστο για πάντα (πρώτο μέρος του Τριπτύχου της εξουσίας) θίγει με σημερινούς όρους το ζήτημα της τέχνης και της πολιτικής, του πάθους και του καιροσκοπισμού.
Η σοβαρή και σαρκαστική διάσταση του κειμένου, οι δυνατές ερμηνείες και η σκηνοθεσία –κράμα θεατρικής ποίησης και τεχνολογίας– έχουν ως αποτέλεσμα ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.
Λοιπόν αυτά προς το παρόν. Α και επειδή απο Penderecki δεν έχω ιδέα (για μένα θα είναι εκπαιδευτική η συναυλία αυτή), σας αφήνω μουσικά με το κομμάτι Fur Alina του Arvo Part που θα παίζει στο πικ-απ δίπλα αν θελήσετε να το ακούσετε.
Καλό βράδυ σε όλους!
