Προχτές το μενού είχε κάτι διαφορετικό. Peter Greenaway και το "Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της".
Ένας κάγκουρας γυφτομαφιόζος με την γυναίκα και την συμμορία του, πηγαίνουν καθημερινά σε γκουρμέ εστιατόριο στο οποίο ο ίδιος πουλάει νταβατζιλίκι. Όχι δεν τρώει τσάμπα, πλερώνει. Χυδαίος όσο δεν παίρνει, ρεύεται και πέρδεται εν ώρα φαγητού, τρώει και με τα χέρια. Μια ομορφιά δηλαδή. Λογικό η γυναίκα του (Έλεν Μίρρεν) να τον έχει σιχαθεί. Με τις πλάτες του γκουρμεδιάρη μάγειρα του εστιατορίου ο οποίος επίσης έχει σιχαθεί τον πάτρονα μαφιόζο, συνάπτει σεξουαλική σχέση με έναν εκ των πελατών, με τον οποίο ξεχαρμανιάζει ανάμεσα στην εναλλαγή των πιάτων. Τουαλέτες, ο πάγκος με τα τυριά, η αποθήκη με τους άρτους, είναι μερικά από τα ειδυλλιακά τοπία στα οποία ολοκληρώνεται η παράνομη σχέση πάντα υπό τον φόβο της ανακάλυψης. Ε, λογικό πως τα καλά δεν διαρκούν και πολύ. Οι παράνομοι εραστές γίνονται τσακωτοί και ακολουθούν σκηνές απείρου κάλους για τις οποίες δεν θα πώ περισσότερα θα πρέπει να δείτε την ταινία.
Δεν ξέρω αν ισχύουν ή όχι οι αποδιδόμενοι στο έργο συμβολισμοί, όπως για παράδειγμα οτι αποτελεί αναπαράσταση της Θατσερικής πολιτικής σκηνής, και άλλα που είδα, όμως και χωρίς αυτά η ταινία είναι ένα χάρμα οφθαλμών. Ο σκηνοθέτης κάνει επίδειξη δεξιοτεχνίας, ενώ υπάρχουν παντού σαφείς αναφορές στις αρχικές του σπουδές που ήταν στην ζωγραφική. Γεωμετρικότητα στις συνθέσεις των κάδρων, έντονα χρώματα, "νεκρές φύσεις", υπέροχα κοστούμια από τον γνωστό μόδιστρο Γκοτιέ, συνθέτουν ένα υπερβολικό λίγο, σίγουρα μεταμοντέρνο θέαμα. Τέλος την όλη ταινία ντύνει μοναδικά η υπέροχη μουσική του Michael Nyman δείγμα της οποίας ακούτε και στο τρέιλερ της ταινίας που ακολουθεί. Δεν έχω να πω κάτι άλλο, δείτε την!!!
Καλό μεσημέρι :)
Ένας κάγκουρας γυφτομαφιόζος με την γυναίκα και την συμμορία του, πηγαίνουν καθημερινά σε γκουρμέ εστιατόριο στο οποίο ο ίδιος πουλάει νταβατζιλίκι. Όχι δεν τρώει τσάμπα, πλερώνει. Χυδαίος όσο δεν παίρνει, ρεύεται και πέρδεται εν ώρα φαγητού, τρώει και με τα χέρια. Μια ομορφιά δηλαδή. Λογικό η γυναίκα του (Έλεν Μίρρεν) να τον έχει σιχαθεί. Με τις πλάτες του γκουρμεδιάρη μάγειρα του εστιατορίου ο οποίος επίσης έχει σιχαθεί τον πάτρονα μαφιόζο, συνάπτει σεξουαλική σχέση με έναν εκ των πελατών, με τον οποίο ξεχαρμανιάζει ανάμεσα στην εναλλαγή των πιάτων. Τουαλέτες, ο πάγκος με τα τυριά, η αποθήκη με τους άρτους, είναι μερικά από τα ειδυλλιακά τοπία στα οποία ολοκληρώνεται η παράνομη σχέση πάντα υπό τον φόβο της ανακάλυψης. Ε, λογικό πως τα καλά δεν διαρκούν και πολύ. Οι παράνομοι εραστές γίνονται τσακωτοί και ακολουθούν σκηνές απείρου κάλους για τις οποίες δεν θα πώ περισσότερα θα πρέπει να δείτε την ταινία.
Δεν ξέρω αν ισχύουν ή όχι οι αποδιδόμενοι στο έργο συμβολισμοί, όπως για παράδειγμα οτι αποτελεί αναπαράσταση της Θατσερικής πολιτικής σκηνής, και άλλα που είδα, όμως και χωρίς αυτά η ταινία είναι ένα χάρμα οφθαλμών. Ο σκηνοθέτης κάνει επίδειξη δεξιοτεχνίας, ενώ υπάρχουν παντού σαφείς αναφορές στις αρχικές του σπουδές που ήταν στην ζωγραφική. Γεωμετρικότητα στις συνθέσεις των κάδρων, έντονα χρώματα, "νεκρές φύσεις", υπέροχα κοστούμια από τον γνωστό μόδιστρο Γκοτιέ, συνθέτουν ένα υπερβολικό λίγο, σίγουρα μεταμοντέρνο θέαμα. Τέλος την όλη ταινία ντύνει μοναδικά η υπέροχη μουσική του Michael Nyman δείγμα της οποίας ακούτε και στο τρέιλερ της ταινίας που ακολουθεί. Δεν έχω να πω κάτι άλλο, δείτε την!!!
Καλό μεσημέρι :)
