Αυτό ήταν κυρίες και κύριοι. Γελάσαμε είπαμε και καμιά μαλακία να περάσει ή ώρα, και τώρα τα κεφάλια μέσα.
5 μέρες πρίν το άνοιγμα τις σχολής και με την απειλή της σύνθεσης 5 και 7 πάνω από το κεφάλι μου και μάλιστα σε 1:200 κλίμακα, το πήρα απόφαση, έβγαλα τα σύνεργα της δουλείας, άδειασα το μυαλό μου από τις οχληρές σκέψεις της αποτυχημένης προσωπικής μου ζωής και κάθισα (ή μάλλον θα καθίσω σε λίγο) να δουλέψω μπάς και καταφέρω να προχωρήσω λίγο τα της σχολής...
Από Δευτέρα που θα ξεκινήσω μαθήματα (και ίσως πάλι δουλειά) θα έχω δυστυχώς πολύ λιγότερο χρόνο για κουβεντούλα όπως έκανα όλες αυτές τις μέρες και έχω αρχίσει να στενοχωριέμαι από τώρα, αλλά τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή...Σας ευχαριστώ για όσα είπαμε όλες αυτές τις μέρες και ελπίζω όσα θα έχουμε τη δυνατότητα να πούμε και στο μέλλον. Κάποιοι χωρίς να το καταλάβουν μου έδωσαν τις σφαλιάρες που χρειαζόμουν για να ξυπνήσω από το "λήθαργο", αυτούς (αν και πόνεσε και έκλαψα) θα μου επιτρέψετε να τους ευχαριστήσω διπλά. Κάπου εδώ σας αφήνω προς το παρόν μη μας πάρουν και τα ζουμιά.... χα χα.
Υ.Γ: Η φωτογραφία και το μουσικό κομμάτι είναι από την παράσταση "Isabella's room" που είχαμε την τύχη να δούμε το καλοκαίρι στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, και όποιος κατάλαβε κατάλαβε....
|
