Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Coffee Break - ΕΓΩ ΠΗΓΑ ΜΕΓΑΡΟ (γιατί έχω και επίπεδο).

Μια βδομάδα πριν...

Φυσούσα να στεγνώσει το μανό Mάντισσον κοιτάζοντας αμέριμνος μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, που είχε πάρει φωτιά από τα αλλεπάλληλα μηνύματα στο msn. Ήταν εκείνος...
MAD: about you! Έλα πού είσαι τρελό αγόρι?
MAD: πότε θα σε δω από κοντά?
MAD: έχω κανονίσει με συναδέλφους να μην έχω εφημερία το ΣβΚ αυτό και θέλω να κατέβω Αθήνα για shopping. Θα κανονίσουμε να τα πούμε?
"Ωχ, πάλι αυτός ο κάγκουρας από Θεσσαλονίκη" σκέφτηκα. Ήμουν έτοιμος να τον γειώσω για άλλη μια φορά, αλλά στη συνέχεια αποφάσισα να το ρισκάρω. Ο villager επέμενε να πάμε κάπου Θησείο, Κεφαλάρι ή Μοναστηράκι. Όμως εγώ είχα να παραστώ στην καθέλκυση του καινούριου τάνκερ της εταιρείας μου του "Ξανά Παρθένα 2" οπότε κανονίσαμε να βρεθούμε στην πλατεία Σκαραμαγκά. Παρά το επίσημο της περίστασης, είπα να βάλω κάτι πρόχειρο για να μην κομπλάρω το φτωχό. Επέλεξα λοιπόν ένα διακριτικό Cavalli (πάν' στην εκκλησιά), ασορτί με τα νύχια μου, φροντίζοντας να συμπληρώσω το σύνολο με ένα μικρό καπέλο για τον ήλιο.


Κυριακή Βαΐων

Εκεί που περίμενα, είδα να ξεπροβάλλει ένα εντελώς κωλοφτιαγμένο πορτοκαλί Ντάτσουν με αεροτομή και χρυσές ζάντες, ασορτί με τη χοντρή χρυσή καδένα που στόλιζε το τριχωτό χέρι που ξεπρόβαλλε από τη θέση του οδηγού. Στη διαπασών έπαιζε ένα από αυτά τα άγνωστα στην κουλτούρα κι επίπεδο μου "τραγούδια" και ξάφνου ήμουν βέβαιως πως άκουγα το τελευταίο χιτ του Dirty (=ντέρτι, άσχετη!) FM.

Από το delux αγροτικό πετάχτηκε με χάρη ένας μικροκαμωμένος, μαυριδερός τυπάκος με όλο του το φυσικό τρίχωμα, ντυμένος με σύνολο από την τελευταία κολεξιόν της Madame Νίτσα από την Καλαμαριά "Ταμτάκεια 2008". Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως η ανθοδέσμη που είχα μαζί μου για να τού προσφέρω με βάρυνε αφόρητα. Για να μην καρφωθώ βρήκα μια εντελώς αληθοφανή δικαιολογία για να γλιτώσω "Ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να πετύχεις τον έρωτα της ζωής σου και θα ήταν κρίμα να μην είχες ένα μπουκέτο να δώσεις".

"Πάμε κάπου να σε κεράσω αντρακλά μου?" είπε με ένα πρόστυχο λαϊκό τρόπο που προς στιγμήν ξύπνησε τα βασικά μου ένστικτα. "Lead the way!" τού είπα με αυθεντική προφορά από το Μάντσεστερ, αν και σύντομα μετάνιωσα βλέποντας το ταπεινό καπηλειό που με οδήγησε. Παρήγγειλα ένα διπλό λουμίδη κουπάτο, καθώς το προηγούμενο βράδυ είχα πάρει μια τριπλή δόση τεκίλας και ήμουν ακόμη σε κατάσταση ελαφράς ευφορίας.

Χωρίς καν να τον ρωτήσω, άρχισε να μου αραδιάζει ένα κάρο βαρετές πληροφορίες για τον εαυτό του, το χειρότερο όμως είναι πως ενώ μου μιλούσε με πήρε μια αποπνιχτική μπόχα από σκορδαλιά, παντζάρια και ρετσίνα Μαλαματίνα. Για να αποφύγω την λιποθυμία τοποθέτησα διακριτικά ανάμεσά μας το μπουκέτο λουλούδια, ελπίζοντας στο θαύμα. Για να διασκεδάσω δε την αφόρητη πλήξη μου αποφάσισα να εστιάσω σε κάτι πραγματικά πνευματώδες όπως το συριανό λουκουμάκι που είχα μπροστά μου. Χωρίς δε να γίνω αντιληπτός επόπτευα με την άκρη του ματιού μου τους εργάτες μου στο καρνάγιο, ενώ θώπευα τον καβάλο μου που μετά την προηγούμενη ξεθεωτική νύχτα είχε αποκτήσει μια έντονη φαγούρα.

Μη θέλοντας να φανώ ρηχός και να κρίνω το βιβλίο από το εξώφυλλό του, είπα να δώσω μια τελευταία ευκαιρία σε αυτή τη σχέση ξεκινώντας από τα βασικά, προτείνοντάς του να πάμε στο Μέγαρο (Μουσικής). Στη χειρότερη περίπτωση περίμενα να μπερδέψει το Ναό της Μουσικής με το Μέγαρο Μαξίμου, όμως το βλαχόνι με απερίγραπτο κυνισμό μου απάντησε πως προτιμούσε να τον ταϊσουν κρέας. Ευτυχώς εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό μου και βγήκα από τη δυσάρεστη θέση. Θέλοντας να ισιώσω ο άνθρωπος έκανα πως δεν έβρισκα το μίνιμαλ κινητό μου μέχρι να ολοκληρωθεί η Vissi d' Αrte με την αιθέρια φωνή της Μαρίας (της Κάλλας ντε!).




Ήταν ο πρώην hubby μου ο POVούλης που ακόμη δεν ήξερε πως γνώριζα την κρυφή συνάντησή του με το xipaki σε κεντρικό παρακμιακό ξενοδοχείο των Αθηνών. Χάρη στο ρουφιάνο μου γνώριζα τα πάντα για την προδοσία. Ο POVούλης ήταν ήδη νεκρός αλλά ούτε αυτό το γνώριζε ακόμη.

Καθώς τελείωνα το... τηλεφώνημα παρατήρησα πως ο χωρικός είχε φύγει από τη θέση του. Κοιτώντας δεξιά αριστερά τον είδα να βγαίνει από το WC ακολουθούμενος από δύο νταβραντισμένους εργάτες τραγουδώντας Βουγιουκλάκη και πιάνοντας χαρακτηριστικά τα πωπωμέρια του, όπως κάποιος που τού είχαν κάνει ένα unexpected backdoor delivery. "Ηλίθια πυγμαία" σκέφτηκα ακούγοντάς τον να κατακρεουργεί το τραγούδι. Ξεχνώντας την κλασική μου παιδεία και για να αποκαταστήσω ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ, έριξα μια γρήγορη με όλα τα χιτ της συγχωρεμένης προκαλώντας ρίγη ενθουσιασμού στον τοπικό πληθυσμό. Όμως ο γιατρούλης μου σε ένα ξέσπασμα ζήλιας, οργής ή απλά καγκουριάς με φόρτωσε με μερικούς ιθαγενείς στο ντάτσουν με τα καρπούζια και φύγαμε στο ηλιοβασίλεμα.

Για να κλείσει όμως θριαμβευτικά η μέρα μας περάσαμε πρώτα από την παραλία του Περάματος για το πρώτο μας μπάνιο στα καταγάλανα νερά του Σαρωνικού, όπου τραγούδησα το υπόλοιπο playlist με χαρακτηριστική άνεση και χάρη. Το ίδιο βράδυ παρεβρέθην στο Μέγαρο τη συνοδεία ανωτέρου στελέχους του Υπ. Εμπ. Ναυτ. και μαντέψτε ποιον βρήκα στο μπαρ να ζητάει Μαλαματίνα...



ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ, ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΓΙΑ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ ΔΕΣ ΤΗΝ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ

Κυριακή 20 Απριλίου 2008

ΠΕΡΙKΛΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η κραυγή έσκισε τον αέρα του S-Cape βγάζοντας προς στιγμή τους θαμώνες από την ραστώνη τους...
ΠΕΡΙΚΛΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!!!!!! Εριξες στα πατώματα του S-Cape ολόκληρο παλικάρι να φωνάζει για σένα, να σκούζει, να πίνει για να ξεχάσει.
Και ερωτώ. Γιατί ρε φίλε???????????? Μια χαρά παιδί φάνηκε μέσα στη μέθη του ο Γιώργος.
Και ερωτώ ξανά. Γιατί πρέπει να γίνει κάποιος φέσι από ερωτική απογοήτευση για να έρθει και να πιάσει κουβέντα σε μια παρέα και να κάνει χαβαλέ?????
ΠΕΡΙΚΛΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!!!!!!!!!!!

To βίδεο αφιερώνεται στο Γιώργο που πίνει για να ξεχάσει τον Περικλή, και σε γνωστό μπλόγκερ που έχει το θράσος να κράζει την Ακατανόμαστη αλλά να χωρεύει το τραγούδι στο S-Cape. Για να σας βοηθήσω στο να τον βρείτε, να σας πώ πως το Υποφέρω ως cd single έγινε χρυσό την ημέρα που έκανα διάφραγμα στη μύτη.



Τώρα εγώ σας χρωστάω μια μια ανάρτηση για την Madama Butterfly και πολλά άλλα που δεν έχω βρεί χρόνο. Πότε θα γίνουν αυτά??? Αχ ένας Θεός ξέρει. Από Παρασκευή ο Dante δεν με άφησε σε ησυχία.
Θέλουμε όσους περισσότερους από εσάς να συμμετέχετε στο Φεστιβάλ Αϋπνίας και Ποτού που θα λάβει χώρα από σήμερα μέχρι και το βράδυ της Μ. Πέμπτης στο κέντρο της Αθήνας σε επιλεγμένους χώρους.


Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...


___________________________________________________________________
___________________________________________________________________

Μόνο την αλήθεια Μέρος 1
θεατρικό των Βασίλη Μαυρογεωργίου & Μαρίας Φιλίνη
Θέατρο Νέου Κόσμου 11/04/2008
Την Παρασκευή με προτροπή του φίλου Αντώνη κατευθύνθηκα στο γνωστό και αγαπημένο Θέατρο του Νέου Κόσμου για μία παράσταση ενός σύγχρονου ελληνικού θεατρικού έργου το "Μόνο την Αλήθεια Μέρος 1" (υποθέτω το μέρος 2 θα το δούμε του χρόνου αφού η θεατρική σεζόν τελειώνει σε λίγες μέρες).
Το έργο είναι ένα φανταστικό παραμύθι "για την ιστορία του μεγαλύτερου Μάγου που έζησε ποτέ" όπως μας ενημερώνει στην αρχή του έργου η αφηγήτρια.
Το έργο κινείται στο γνωστό τα τελευταία χρόνια μοτίβο που θέλει τους ηθοποιούς να ερμηνεύουν επί σκηνής περισσότερους του ενός ρόλους. Όμως κάθε ομοιότητα με ό,τι είδα φέτος σταματάει εκεί. Με εξέπληξε η ομορφιά του κειμένου, η ερμηνεία των παιδιών αλλά και η καταπληκτική σκηνοθεσία και φωτισμοί. (στη φωτό δίπλα πατήστε για τους συντελεστές)
Όλα τα παραπάνω δημιουργούσαν ένα υπέροχο αποτέλεσμα ταξιδεύοντάς μας σε ένα μαγικό κόσμο και αποδεικνύοντας πως όταν υπάρχει αγάπη και ταλέντο μπορείς να κάνεις αριστουργήματα με ελάχιστα μέσα.
Έφυγα ευτυχισμένος από το θέατρο μετά το τέλος της παράστασης και αυτό μου αρκεί. Αντώνη μου σε ευχαριστώ πολύ για τον κόσμο του θεάτρου στον οποίο με έχεις εισάγει τα τελευταία χρόνια. Είσαι θησαυρός. Για πληροφορίες για το έργο και σχόλια θεατών σας παραπέμπω στην σελίδα του Αθηνοράματος. Όσοι προλαβαίνετε μέχρι την Κυριακή να το δείτε μην το χάσετε.
____________________________________________________________________

Την Κυριακή 13/04/2008, σειρά είχε η Πειραματική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την παρουσίαση 3 μονόπρακτων έργων την οποία παρακολούθησα με τους εκλεκτούς φίλους parsifal και djimDjim, το συνθέτη Χαράλαμπο Γώγιο και την παρέα του που γνώρισα εκεί.

Ένα Σώμα (Όπερα βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Καμίλλο Μπόιτο, 2007)
Μουσική: Χ
αράλαμπος Γώγιος
Ποιητικό κείμενο: Γιάννης Φίλιας, Χαράλα
μπος Γώγιος









Χορεύουμε...
(Μονόπρακτη όπερα σε πέντε εικόνες, 2007)
Μουσική: Γιώργος Βασιλαντωνάκης
Ποιητικό κείμενο: Κλαίρη Λιονάκη

























Ο Τσάρος φωτογραφίζεται
(Μονόπρακτη κωμική όπερα, 1928)

Μουσική: Κούρτ Βάιλ
Ποιητικό κείμενο Γκαίορκ Κάιζερ























Εδώ τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά όπως πρίν. Οι δύο πρώτες όπερες ατύχησαν σε αυτό τους το ανέβασμα από μετριότατες ερμηνείες, κάκιστα σκηνικά (η φτήνια και η προχειρότητα σε όλο τους το μεγαλείο), χωρίς έμπνευση σκηνοθεσία και μουσική διεύθυνση εκτός τέμπο με αποτέλεσμα τα έργα να διπλασιαστούν σχεδόν σε διάρκεια από την κανονική τους.
Κοινώς κατά την ταπεινή και ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου άποψη τα έργα αν και παρουσίαζαν εξαιρετικό ενδιαφέρον σε επίπεδο μουσικό και κειμένου "χαντακώθηκαν" από αυτή την παραγωγή. Κάποιοι ίσως πρέπει να καταλάβουν πως πειραματισμός στην τέχνη δεν σημαίνει προχειρότητα και φτήνια, αλλά εξερεύνηση πεδίων και πτυχών πέρα από τα εύληπτα ακούσματα/θεάματα κλπ που αφορούν το ευρύτερο κοινό.
Το απροκάλυπτο γέλιο αρκετών εκ των θεατών και ο βαθύς ύπνος στον οποίο βυθίστηκε ο Κ. (όσοι ξέρουν απο Λυρική καταλαβαίνουν σε ποιόν αναφέρομαι) είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε ένα τέτοιας προχειρότητας θέαμα (μεταξύ μας ο Κ. είναι ικανός να κοιμηθεί και στην Traviata διότι δεν το κατέχει το άθλημα αυτό είναι δεδομένο). Το μόνο που έχω να ευχηθώ, είναι τα έργα να τύχουν της ορθής παρουσίασης κάποια στιγμή, ώστε να έχει και πραγματικό ρόλο η ύπαρξη μιας Πειραματικής Λυρικής Σκηνής.
Όσο για την όπερα "Ο Τσάρος φωτογραφίζεται" εκεί τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα. Αρκετά καλοί οι συντελεστές (να μην αναφέρομαι τώρα σε κάθε κατηγορία ξεχωριστά) πλην της διεύθυνσης της ορχήστρας που παρουσίαζε το ίδιο πρόβλημα με αποτέλεσμα η όπερα από 40 λεπτά να διαρκέσει πάνω από ώρα, άξιζαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού στο τέλος, και έσωσαν κάπως την όλη βραδιά. Μου δόθηκε δε, η εντύπωση πως όλες οι δυνάμεις της Πειραματικής αφιερώθηκαν στην όπερα του Κουρτ Βαίλ με αποτέλεσμα να "ξεπετάξουν" τα έργα των νέων συνθετών. Τι να πώ βρε παιδιά, καλύτερα ένα έργο και καλό παρά 3 και μίζερα αν δεν γίνεται να κάνετε 3 καλά που είναι και το επιθυμητό.
Μόνο την αλήθεια Μέρος 1
θεατρικό των Βασίλη Μαυρογεωργίου & Μαρίας Φιλίνη
Θέατρο Νέου Κόσμου 11/04/2008
Την Παρασκευή με προτροπή του φίλου Αντώνη κατευθύνθηκα στο γνωστό και αγαπημένο Θέατρο του Νέου Κόσμου για μία παράσταση ενός σύγχρονου ελληνικού θεατρικού έργου το "Μόνο την Αλήθεια Μέρος 1" (υποθέτω το μέρος 2 θα το δούμε του χρόνου αφού η θεατρική σεζόν τελειώνει σε λίγες μέρες).
Το έργο είναι ένα φανταστικό παραμύθι "για την ιστορία του μεγαλύτερου Μάγου που έζησε ποτέ" όπως μας ενημερώνει στην αρχή του έργου η αφηγήτρια.
Το έργο κινείται στο γνωστό τα τελευταία χρόνια μοτίβο που θέλει τους ηθοποιούς να ερμηνεύουν επί σκηνής περισσότερους του ενός ρόλους. Όμως κάθε ομοιότητα με ό,τι είδα φέτος σταματάει εκεί. Με εξέπληξε η ομορφιά του κειμένου, η ερμηνεία των παιδιών αλλά και η καταπληκτική σκηνοθεσία και φωτισμοί. (στη φωτό δίπλα πατήστε για τους συντελεστές)
Όλα τα παραπάνω δημιουργούσαν ένα υπέροχο αποτέλεσμα ταξιδεύοντάς μας σε ένα μαγικό κόσμο και αποδεικνύοντας πως όταν υπάρχει αγάπη και ταλέντο μπορείς να κάνεις αριστουργήματα με ελάχιστα μέσα.
Έφυγα ευτυχισμένος από το θέατρο μετά το τέλος της παράστασης και αυτό μου αρκεί. Αντώνη μου σε ευχαριστώ πολύ για τον κόσμο του θεάτρου στον οποίο με έχεις εισάγει τα τελευταία χρόνια. Είσαι θησαυρός. Για πληροφορίες για το έργο και σχόλια θεατών σας παραπέμπω στην σελίδα του Αθηνοράματος. Όσοι προλαβαίνετε μέχρι την Κυριακή να το δείτε μην το χάσετε.
____________________________________________________________________

Την Κυριακή 13/04/2008, σειρά είχε η Πειραματική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την παρουσίαση 3 μονόπρακτων έργων την οποία παρακολούθησα με τους εκλεκτούς φίλους parsifal και djimDjim, το συνθέτη Χαράλαμπο Γώγιο και την παρέα του που γνώρισα εκεί.

Ένα Σώμα (Όπερα βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Καμίλλο Μπόιτο, 2007)
Μουσική: Χ
αράλαμπος Γώγιος
Ποιητικό κείμενο: Γιάννης Φίλιας, Χαράλα
μπος Γώγιος









Χορεύουμε...
(Μονόπρακτη όπερα σε πέντε εικόνες, 2007)
Μουσική: Γιώργος Βασιλαντωνάκης
Ποιητικό κείμενο: Κλαίρη Λιονάκη
























Ο Τσάρος φωτογραφίζεται
(Μονόπρακτη κωμική όπερα, 1928)

Μουσική: Κούρτ Βάιλ
Ποιητικό κείμενο Γκαίορκ Κάιζερ



















Εδώ τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά όπως πρίν. Οι δύο πρώτες όπερες ατύχησαν σε αυτό τους το ανέβασμα από μετριότατες ερμηνείες, κάκιστα σκηνικά (η φτήνια και η προχειρότητα σε όλο τους το μεγαλείο), χωρίς έμπνευση σκηνοθεσία και μουσική διεύθυνση εκτός τέμπο με αποτέλεσμα τα έργα να διπλασιαστούν σχεδόν σε διάρκεια από την κανονική τους.
Κοινώς κατά την ταπεινή και ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου άποψη τα έργα αν και παρουσίαζαν εξαιρετικό ενδιαφέρον σε επίπεδο μουσικό και κειμένου "χαντακώθηκαν" από αυτή την παραγωγή. Κάποιοι ίσως πρέπει να καταλάβουν πως πειραματισμός στην τέχνη δεν σημαίνει προχειρότητα και φτήνια, αλλά εξερεύνηση πεδίων και πτυχών πέρα από τα εύληπτα ακούσματα/θεάματα κλπ που αφορούν το ευρύτερο κοινό.
Το απροκάλυπτο γέλιο αρκετών εκ των θεατών και ο βαθύς ύπνος στον οποίο βυθίστηκε ο Κ. (όσοι ξέρουν απο Λυρική καταλαβαίνουν σε ποιόν αναφέρομαι) είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε ένα τέτοιας προχειρότητας θέαμα (μεταξύ μας ο Κ. είναι ικανός να κοιμηθεί και στην Traviata διότι δεν το κατέχει το άθλημα αυτό είναι δεδομένο). Το μόνο που έχω να ευχηθώ, είναι τα έργα να τύχουν της ορθής παρουσίασης κάποια στιγμή, ώστε να έχει και πραγματικό ρόλο η ύπαρξη μιας Πειραματικής Λυρικής Σκηνής.
Όσο για την όπερα "Ο Τσάρος φωτογραφίζεται" εκεί τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα. Αρκετά καλοί οι συντελεστές (να μην αναφέρομαι τώρα σε κάθε κατηγορία ξεχωριστά) πλην της διεύθυνσης της ορχήστρας που παρουσίαζε το ίδιο πρόβλημα με αποτέλεσμα η όπερα από 40 λεπτά να διαρκέσει πάνω από ώρα, άξιζαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού στο τέλος, και έσωσαν κάπως την όλη βραδιά. Μου δόθηκε δε, η εντύπωση πως όλες οι δυνάμεις της Πειραματικής αφιερώθηκαν στην όπερα του Κουρτ Βαίλ με αποτέλεσμα να "ξεπετάξουν" τα έργα των νέων συνθετών. Τι να πώ βρε παιδιά, καλύτερα ένα έργο και καλό παρά 3 και μίζερα αν δεν γίνεται να κάνετε 3 καλά που είναι και το επιθυμητό.

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

ANOTHER BLOG GAME???WHAT THE FUCK!!!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους.
Λίγες ημέρες πρίν τη Μεγάλη Βδομάδα και τις διακοπές που πάνω κάτω θα κάνουμε όλοι έστω και για λίγο (ελπίζω), και έλεγα να βάλω το "σπιτάκι" μου σε party mode. Κοινώς να βγάλω την ναρκομανίδου Marianne Faithful (που είχε πεί κάποτε ο φίλος Parsifal) και να το γυρίσω σε Kylie Minogue...
Μέχρι όμως να αποφασίσω μια τέτοια αλλαγή είπα να γράψω και 2 λέξεις για τα μπλογκοπαίχνιδα. Τους τελευταίους 4 μήνες που έχω αυτό το μπλόγκ, έχω παίξει σε αρκετά παιχνίδια (αν όχι σε όλα). Με κάποια γέλασα τρελά παίζοντάς τα και με άλλα έκλαψα πολύ βάζοντας τον εαυτό μου σε μια διαδικασία ενδοσκόπησης και εξομολόγησης.
Αν και κάποιοι παραπονιούνται πως τα θεματικά αυτά παιχνίδια περιορίζουν τον αυθορμητισμό και τη δημιουργικότητά μας αφού μας "επιβάλλουν" αναρτήσεις με κοινό θέμα, εγώ βρίσκω εξαιρετικό ενδιαφέρον στο αποτέλεσμα που μπορεί να παράγει η μοναδικότητα καθενός από εμάς πάνω στο ίδιο θέμα. Είναι κάτι σαν τις διαφορετικές εκτελέσεις του ίδιου τραγουδιού, που κάθε μία φέρει τη σφραγίδα του εκάστοτε ερμηνευτή. Μου αρέσουν λοιπόν τα παιχνίδια αυτά διότι μου αρέσει να διαβάζω τις σκέψεις γνωστών ή και αγνώστων γιατί μη νομίζετε σε κάθε ένα παιχνίδι όσο απλό ή σύνθετο είναι φαίνεται η προσωπικότητα του καθενός, τουλάχιστο η διαδικτυακή (το πόσο ταυτίζεται αυτή με την πραγματική είναι μια συζήτηση που ίσως κάνουμε στο μέλλον). Μου αρέσουν τα παιχνίδια για το πώς πολλοί από εμάς παρακάμπτουμε τους κανόνες τους, που βάζει κάθε φορά ο δημιουργός τους, μόνο και μόνο για τη χαρά της "παρανομίας" ή διότι απλά αυτό που νοιώθουμε δεν μπορεί να βρεί την έκφρασή του διαφορετικά.


Ακολουθεί διάλειμμα για διαφημίσεις από τον επίσημο χορηγό του ιστολογίου αυτού, τα προϊόντα αδυνατίσματος Slim.


____________________________________________________________________

Εδώ είμαστε πάλι.
Έχοντας υποσχεθεί στην αγαπημένη Soula μια υπερπαραγωγή κολοσσιαίων διαστάσεων για το παιχνίδι με τα παπά, και έχοντας λάβει πρόσκληση και απο το τρελό μωρό P.O.V.of a G. και το φίλο Strahd, έ δεν μπορούσα να αποφύγω και να το ήθελα τη συμμετοχή μου σε αυτό.
Δυστυχώς το Παντόφλα Φέστιβαλ που είχα υποσχεθεί στη Soula, μέσω msn ματαιώθηκε λόγω απουσίας των 2 εκ των 3 βασικών πρωταγωνιστών, της παντόφλας του "Αλβανού οικοδόμου" (ναι αυτή με τισ πιτσιλιές απο τσιμέντα σοβάδες και τις μπογιές), και της παντόφλας σκριτσ-σκρατσ οι οποίες μετέβησαν για τη θερινή περίοδο εις Σαλαμίνα για παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο Παλουκίων. Η τρίτη εκ των συμμετεχόντων, η Σαγιονάρα η Απλή, απέσυρε τη συμμετοχή της διαμαρτυρόμενη για την έλλειψη αξιοπιστίας εκ μέρους των διοργανωτών.
Ως εκ τούτου, προσεκλήθησαν την τελευταία στιγμή, τα ζευγάρια παπούτσια που είναι πεταμένα έξω από το δωμάτιό μου (Jesus είμαι πιο ακατάστατος και απο str8 άντρα), και τα οποία μην έχοντας προσωπικότητα όπως οι παραπάνω παντόφλες, αλλά και υπό την απειλή πως θα τα πλύνω φέτος, δέχθηκαν να φωτογραφηθούν για το φακό του περιοδικού μόδας "4 Πράγματα που δεν πρέπει ποτέ να φορέσεις αν θες να βρείς άντρα".

Το βίδεο που ακολουθεί είναι από τα backstage της φωτογράφησης το οποίο και όπως ενημερώνομαι από τον φίλο toymaker ,που είναι μέλος της Ακαδημίας Απονομής των Χρυσών Βατόμουρων (καλά εδώ δεν κάνω πλάκα αλήθεια λέω!!!!), θα είναι υποψήφιο για βραβείο στις κατηγορίες "Χειρότερη Σκηνοθεσία 2008", "Χειρότερος 1ος-4ος αντρ
ικός ρόλος 2008", "Χειρότερα Σκηνικά και Κοστούμια 2008".
Στα decks, ο DJ Handel live από τον άλλο κόσμο, στον οποίο έφυγε σαν σήμερα στα 1759, (how is that for a tribute!!!) με την "Είσοδο της Βασίλισσας του Σαββά" από το Ορατόριό του Solomon (ok, how gay is that!!!).




Ακολουθεί 2ο διάλειμμα με διαφημιστικό τρέιλερ από εκπομπή της αγαπημένης all time ever καλλιτέχνιδος του αδερφού mahler76 (πάλι καλά από κάποιον θα δούνε εγγόνια οι γονείς μου).


____________________________________________________________________

Επιστροφή για το 3ο και τελευταίο μέρος της σημερινής μας εκπομπής (μα καλά ακόμα εδώ είσαστε;;; τα θέλει κι εσάς ο οργανισμός σας).
Παρακαλείται ο κάτοχος του κόκκινου Citroen Saxo με αριθμό κυκλοφορίας HIA-1367, όπως το μετακινήσει από την είσοδο του κτιρίου διότι εμποδίζει την έξοδο των καλλιτεχνών. Ευχαριστώ.

Τι λέγαμε;;; Α, για το σουρεαλισμό και την επιρροή του στην τέχνη του 21ου αιώνα. Καλά αν περιμένατε ανάλυση για τον "Ανδαλουσιανό Σκύλο" του Louis Bonuel, και του Salvador Dali, και την επίδρασή του στη σύγχρονη φιλμογραφία, ξεχάστε το. Μιλάμε απλά για το τελευταίο παιχνίδι στο οποίο είμαι καλεσμένος, αυτό με τις σουρεάλ ερωτήσεις. Τώρα το ποιος το ξεκίνησε, και ποιος με κάλεσε δεν θυμάμαι και είναι μια ώρα δύσκολη για να ψάξω να το βρώ, οπότε ζητάω εκ των προτέρων συγνώμη για την μή απόδοση τιμών στους δικαιούχους. (αν κάποιος θυμάται ποιος το άρχισε το παιχνίδι και ποιος με κάλεσε ας μου πεί να βάλω τα ονόματα).

γιατί κλαις;
Γεννήθηκα χτές'
γιατί δεν κλαις;
Διότι γάβγισε η γάτα μου σήμερα
πού είναι ο βάλτος;
Ανάμεσα στο Ε και το Φ.
ποιός και πού είναι ο δεσμοφύλακας;
Μέσα μου μα δεν τον βλέπεις; κρατάει κι έναν καθρέφτη όπως κι εσύ.
πού συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο;
Σ.Μ.Τ.
περιφρονείς κάτι;
Η κακία της υπήρξε καταστροφική έλεγαν οι περαστικοί κάθε φορά που περνούσαν από το σπίτι του.
θα ερωτευόσουν για πάντα;
sempre libero αλλά μόνο μαζί σου.
γιατί πουλιούνται τα "έργα τέχνης";
Προσπάθησα να καρφώσω μια Ferari στον τοίχο του σπιτιού μου, αλλά δεν βρήκα καρφιά που να ταιριάζουν χρωματικά.
μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά στην παραπάνω ερώτηση;
Θα προτιμούσα να βγάλω το έργα τέχνης και να μείνουν μόνο τα εισαγωγικά.
do you remember revolution?
Σχεδιάζοντας την επανάσταση κατά του καθεστώτος για σχεδόν 3 δεκαετίες, βρέθηκε με το όπλο του στον κρόταφο. Το μυτερό κοντάρι τηε επαναστατικής σημαίας που κρατούσε πλησίαζε αργά αλλά σταθερά το μέρος εκείνο του στέρνου που βρίσκεται συνήθως η καρδιά.
θα ανέβαινες σ' ένα βουνό, αν το επέβαλε το ωροσκόπιο σου;
Αγκάλιασε το χέρι της, τόσο παγωμένο και ζεστό.
θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ' τον πάγο;
Πως γίνεται να σε αγάπησα από την πρώτη φορά που σε είδα;;;
θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι;
Ασθμαίνοντας ανέβηκε το βουνό, άνοιξε την πόρτα και βγήκε στην νύχτα.
θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, εάν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε από το νόμο;
Όχι, ο θάνατος είναι στατικός όπως τα κύματα της θάλασσας.
...
Φώναξε δυνατά το όνομά του χωρίς να μπορέσει να τον ακούσει ή να του απαντήσει.
θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ' την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών, αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν θα σας συλλάβουν;
Η Έφη κατέβηκε εντελώς γυμνή στη μέση του δρόμου, τρέχοντας, ενώ ξοπίσω της μερικά καβούρια την κυνηγούσαν ακόμη.
θα σκότωνες τον Μπους, αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ;
Η αγαπημένη του τηλεοπτική σειρά τελείωσε σήμερα. Το δάκρυ που έτρεξε στο μάγουλο του τον ενόχλησε. Άφησε τα κρεμμύδια που καθάριζε, και σκούπισε το δάκρυ του με ένα γυαλόχαρτο.
θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια, αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια;
To αστέρι έπεσε πριν προλάβει να κάνει μιαν ευχή, ήταν όμως αργά έτσι κι αλλιώς.
θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος;
H χαρά του ήταν απερίγραπτη όταν είδε το νέο του παιχνίδι.

LES CHIEN ANDALOU


_________________________________________________________________
Υ.Γ: Μήπως πρέπει να αρχίσω να μαζεύω τα cd από το πάτωμα τώρα που περιμένω και υψηλούς προσκεκλημένους την Μεγάλη Βδομάδα στο σπίτι;;;;



Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

TO KNOW ME BETTER

Στο παιχνιδάκι αυτό με κάλεσε ένα παιδί, που όμως ο ίδιος γρήγορα έσβησε την ανάρτησή του. Ως εκ τούτου δεν θα σας πώ ποιος ήταν. Με τη σειρά μου θα καλέσω τον P.O.V of a G. έτσι για να μάθει χαχαχαχα




1. ΟΝΟΜΑ;
Νίκος, Νικόλαος, Νικολάκης, Νίκλαους, Πρόεδρος.

2. ΓΕΝΕΘΛΙΑ;
30/09 (1976 baby!!! όχι παίζουμε).

3. ΖΩΔΙΟ;
Είμαι Ζυγός δεν φαίνεται?

4. ΧΡΩΜΑ ΜΑΛΛΙΩΝ;
Μαύρο...χάλι με μια ξανθιά τρίχα.


5. ΧΡΩΜΑ ΜΑΤΙΩΝ;
Σκούρο πράσινο, πρέπει όμως να έρθεις κοντά για να το καταλάβεις.

6. ΕΧΕΙΣ ΕΡΩΤΕΥΤEI;
2 φορές, και θα τους ευγνωμονώ όσο ζώ και τους 2 για τα όσα μου επέτρεψαν να νιώσω.

7. ΕΙΔΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ;
Μπορώ να ακούσω τα πάντα, όμως αφιερώνω χρόνο και χρήμα στην Όπερα και σε αυτό που λέμε συνήθως κλασσική μουσική.

8. ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ DISNEY H WARNER;
Σκρούντζ Μακ Ντάκ

9. ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ Ο ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΣΟΥ ΦΙΛΟΣ;
Αμβέρσα, Βέλγιο (Frank, Wim I miss you so much).

10. ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ;
Να επιστρέψω στα όνειρα, εκεί είμαι τόσο θαρραλέος...

11. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΧΩΡΙΖΕΣΑΙ ΠΟΤΕ;
Τη μουσική.

12. ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΣΟΥ;
Αφίσες, κόκκινους λεκέδες από σκοτωμένα κουνούπια.

13. ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΟΥ;
Μπίχλα.

14. ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΜΟΝΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΕΣ ΕΝΑΝ ΒΑΖΟ ΝΑ ΣΠΑΕΙ TI ΘA ΕΚΑΝΕΣ;
Τον ανήξερο.

15. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ;
69 (ελπίζω να το κάνω κάποια στιγμή χιχιχιχι αν και ο toymaker λέει πως δεν είναι και κάτι σπουδαιο).

16. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΟΝΟΜΑ;
Αγγελική (το όνομα της μανούλας).

17. HOBBIES;
Το blogging είναι χόμπι ή επάγγελμα???

18. ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΕΣ ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ;
Στην αγκαλιά του...

19. ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
Υγεία, υγεία, υγεία...

20. ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΠΟΧΗ;
10 χρόνια πρίν να διορθώσω τα λάθη που ακόμα με στοιχειώνουν...

21. ΦΩΤΙΑ! ΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ;
Τις αναμνήσεις μου...

22. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ;
Αυτά στις γλάστρες στα μπαλκόνια που δεν λένε να μαραθούν με τίποτα...

23. ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΕΙΡΑ;
Friends, Six feet under

24. ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ;
Requiem for a dream, Sånger från andra våningen, Festen

25. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ;
Πολλά, πάρα πολλά, για σήμερα το "As tears go by" της Marianne Faithful που ακούγεται δίπλα στα decks.

26. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ;
Αυτό που με ταξιδεύει.

27. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΖΩΟ;
Τα γατούλια.

28. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΡΟΥΧΟ;
Το φτηνό, χωρίς φίρμες, που απλά με ντύνει.

29. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ;
Μιχαήλ Άγγελος.

30. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΧΡΩΜΑ;
Κόκκινο?

31. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΦΑΓΗΤΟ;
Το απλό, το φτιαγμένο με αγάπη.

32. ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΑΠΟ ΚΟΜΙΚ;
Είμαι, έτσι μου λένε...

33. ΚΑΚΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ;
Μιλάω πολύ...και κάνω γενικεύσεις (το τελευταίο μου το χρεώνει το ένα από τα "αδέρφια" μου).

34. ΠΟΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΟΥ;
Αγαπάω για πάντα...

35. ΤΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ;
Η δειλία μου...

36. ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΑΤΑΚΑ ΣΟΥ;
Ρε μαλάκα...

37. ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ;
Πιλότος διαστημόπλοιου...

38. ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΟΒΟΣ;
Πως δεν θα προλάβω να ακούσω το "σε αγαπάω"...(έχω ακούσει το "σε σκέφτομαι" κάτι είναι κι αυτό).

39. Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΡΙΖΖΑ;
Της μανούλας και δεν σηκώνω κουβέντα.


THE GEMISTA DISASTER
Instalation με βιολογικά υλικά και ηλεκτρική συσκευή.
Performing Artist: Μάνα mahler76
Δυτικά Προάστια 2006


40. ΤΑ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ;
Μάλλον δυστυχισμένα μέσα στα διαμερίσματά μας. Εδώ είμαστε εμείς δυστυχισμένοι σε αυτά...(κάπου εδώ έρχεται το αεροπλανικό βρίσιμο της Μαριλένας που έχει 2 γατούλες σπίτι της).

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

CAVALLERIA RUSTICANA (Η όπερα της Δευτέρας Vol.1)

CAVALLERIA RUSTICANA (Αγρότικός Ιπποτισμός)
Μονόπρακτη όπερα σε μουσική Pietro Mascagni
και λιμπρέτο Giovanni Targioni-Tozzetti και Guido Menasci
Πρώτη παρουσίαση 17 Μαΐου 1890

(για λεπτομέρειες σε ότι αφορά το έργο και την εποχή του κάνε κλίκ στο όνομα της όπερας)
_____________________________________

ΟΚ, είμαι σίγουρος πως διαβάζοντας τον τίτλο το μυαλό όλων σας πήγε στις καβάλες
ντρόπ ον γιού πίπολ που θα έλεγε και ο provatos ο λεξηπλάστης.
Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν θα είχατε και πολύ άδικο αφού σε αυτή την όπερα το κέρατο πάει σύννεφο...

Anyway, το setting είναι ένα Σικελικό χωριό τον 19ο αιώνα τότε που τα αγροτικά πρωιόντα ήταν όλα βιολογικά και οι γυναίκες στην κουζίνα τους ως όφειλαν (κορίτσια μη βαράτε πλάκα κάνω), ένα Πασχαλιάτικο πρωινό.
Σε αυτό λοιπόν το μαγευτικό χωριουδάκι ο Turiddu τραγουδάει τον έρωτά του για τη Lola η οποία είναι ολίγον τι παλιοχαρακτήρας να το πούμε, διότι αν και αρραβωνιασμένη με τον Turiddu, όταν αυτός πήγε στο στρατό εκείνη παντρεύτηκε τον Alfio τον ταρίφα...ε, τον αμαξά ήθελα να πώ, άνθρωπο με εγγυημένο εισόδημα και σύνταξη από το ΤΕΒΕ.
Παραδίπλα, η Santuzza, ρωτάει την μάνα του Turiddu (Mamma Lucia) πούθε γυρνάει ο γιόκας της εκείνη όμως δεν γνωρίζει και την προσκαλεί στο σπιτικό της. Όμως η Santuzza αρνείται διότι όπως λέει είναι μια ατιμασμένη (σας έχω κεντρίσει το ενδιαφέρον???) .
Πάνω που είναι έτοιμη να τα ξεράσει όλα, μπαίνει ο Alfio ο ταρίφας στην πόλη τραγουδώντας (κι αυτός) τον έρωτα του για τη Lola κια πόσο ευτυχισμένος κλπ είναι, διότι αγάπες μου ως γνωστό ο κερατάς το μαθαίνει πάντοτε τελευταίος. Οι υπόλοιποι χωρικοί των μακαρίζουν για το πόσο καλότυχος είναι και όλοι μαζί πάνε στην εκκλησία ως καλοί Χριστιανοί και Σικελοί που είναι.
Μένοντας μόνες τους η Santuzza και η Mamma Lucia, η πρώτη βρίσκει την ευκαιρία να πεί τον πόνο της στην "πεθερά" της. Μαθαίνουμε λοιπόν, πως όσο ο Turiddu ήταν στον στρατό, η Lola που είχε βαρεθεί να γνέθει μαλλί το μνί της παντρεύτηκε τον Alfio. Τότε ο Turiddu για να ξεχαρμανιάσει εκτονώθηκε μερικές φορές στη Santuzza πουλώντας αισθήματα (κοινώς τρίχες) και τώρα αυτή είναι damaged good και ποιος θα την πάρει που δεν είναι πλέον παρθένα και κάτι τέτοια χωριάτικα. Ακόμα χειρότερα, τώρα που επέστρεψε ο Turiddu, άρχισε να νταραβερίζεται ξανά με την Lola δυσκολεύοντας όλο και περισσότερο τον Alfio να περνάει κάτω από πόρτες χωρίς να σκύβει το κεφάλι.

Tatiana Troyanos/Voi lo sapete


Κάπου εκεί εμφανίζεται και ο άστατος Turiddu βρίσκοντας την Santuzza σε μαύρο χάλι. "Ήντα κάνεις Santuzza" της λέει...Ουπς!!! δεν περιγράφω της αγάπης μαχαιριά...πάμε πάλι. "Υο, bitch, whaz up?" της λέει με αυθεντική προφορά από το Harlem. Η Santuzza που αν και διακορευμένη αγαπάει ακόμα, τον παρακαλά να ξεκαθαρίσει τη θέση του. Ο Turiddu όμως δεν δείχνει και πολύ πρόθυμος να ακούσει την κλάψα της, και κάπου εκεί περνάει και η Lola η οποία κορδώνεται μπροστά στη Santuzza και στο τσάκ αποσοβείται το ξεμάλλιασμα όταν η Lola αποχωρεί για να πάει στην εκκλησία ως καλή χριστιανή και Σικελή που είναι.
Η Santuzza, που δεν έχει ούτε ένα gay φίλο να της πέι "Τι ασχολείσαι με το τσόλι αγάπη μου, θα σε κυκλοφορήσω εγώ και θα σου βρω τον καλύτερο", αρχίζει να εκλιπαρεί για την αγάπη του Turiddu o οποίος όμως ως άντρας και Σικελός δεν μασάει. Της δείχνει όλη του την περιφρόνηση και σε ένα ξέσπασμα οργής της ρίχνει και μια ζμπροξιά και πάρτη στο πλακόστρωτο του χωριού την ατιμασμένη Santuzza.
"Έτσι είσαι λοιπόν???" του φωνάζει, και σαν γνήσια προδομένη καρδιά που ακόμη αγαπά, και Σικελή βεβαίως βεβαίως, τον λούζει με μια περιποιημένη κατάρα, "Την κατάρα μου να έχεις, μαύρο Πάσχα να σε βρεί".

W.Meir & J.Cura/Santuzza-Turiddu duet.

Για κακή τύχη του Turiddu, περνάει εκείνη τη στιγμή ο Alfio ο οποίος μαθαίνει τα πάντα από την Santuzza. Vendetta!!! Φωνάζει, και ορκίζεται εκδίκηση διότι αφενός ως κερατάς και Σικελός ξέρει πως μόνο με αίμα ξεπλένεται μια τέτοια ντροπή, αφετέρου δεν υπήρχε ακόμη το Jerry Springer Show να πάει να πεί τον πόνο του να κερδίσει και ένα σέτ οικοσκευές.
Ο Alfio αναζητά και βρίσκει τον Τuriddu να γλεντάει με τη γυναίκα του και το υπόλοιπο χωρίο για την ημέρα του Πάσχα. Τον προκαλεί σε μονομαχία την οποία ο Turiddu φυσικά και αποδέχεται (πως άλλωστε θα κορυφωθεί το δράμα φίλοι και φίλες).
Πρίν φύγει για τη μονομαχία, ο Turiddu αποχαιρετά τη μανούλα του με την οποία μένει ακόμα 32 χρονών γαϊδούρι επειδή δεν θέλει να έχει τα έξοδα και τισ ευθύνες ενός δικού του σπιτιού.


J. Cura/Mama quel vino e generoso


Μετά από λίγο, ακούγεται μια φωνή που λέει "έχυσαν τα άντερα του Turiddu στο δρόμο". Η μετανιωμένη Santuzza και η Mamma Lucia σωριάζονται λιπόθυμες κλείνοντας με αυτό τον τρόπο μια απο τις ομορφότερες όπερες όλων των εποχών.

Cavalleria Rusticana/Finale

________________________________

Υ.Γ: Τη χιουμοριστική παρουσίαση την εμπνεύστηκα από το βιβλίο "Opera for dummies". Τυχών σεξιστικές αναφορές εμπίπτουν στο όλο consept του αστεϊσμού και του 19ου αιώνα και των ηθών του, οπότε και ελπίζω να μην παρεξηγηθώ. Άν όλα πάνε καλά, θα συνεχίσω με μια παρουσίαση όπερας κάθε 2η Δευτέρα πάνω κάτω σε αυτό το ύφος. Καλή βδομάδα να έχουμε. Μάκια.

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

P.O.V.of a G. ΣTΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

Αλλαγή κλίματος παίδες, όχι γιατί το προηγούμενο θεματάκι τελείωσε, κάθε άλλο. Αλλά είπα να ευθυμήσουμε λιγάκι.
Έτσι αποφασίσαμε οι 3 εκδότες του MET.tv να αρχίσουμε μια σειρά αφιερωμάτων σε μπλόγκ που διαβάζουμε κάνοντας φυσικά τον απαραίτητο χαβαλέ και πλάκα.
Οπότε δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε τη σειρά αυτή των αφιερωμάτων με άλλον από τον P.O.V.of a G.το τρελόπαιδο που έχει κάνει το Manchester άνω κάτω εδώ και 2 χρόνια.
Διαβάστε το αφιέρωμα στο μικρό μας φίλο (εδώ το αφιέρωμα) ακούγοντας ως μουσικό "χαλί" την αγαπημένη του τραγουδίστρια Stella Bezantakou.
Ελπίζω να περάσετε καλά όσο περάσαμε κι εμείς.

Stella Bezantakou-"To Pa"

ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ

Related Posts with Thumbnails