Ο μεγάλος Leviathan, η σύγχρονη (;) Ρωσία, δεν τιθασεύεται-όπως λέει και ο ιερέας στον βασανισμένο Κόλια. Ο φτωχός, η "πλέμπα" πρέπει να γνωρίζει την θέση της. Να αναγνωρίζει αυτόματα την εξουσία από τα σύμβολά της και να σκύβει σε αυτήν το κεφάλι.
Πόλεμος εξουσιών στην σύγχρονη (;) Ρωσία. Εξουσίες που έχουν μοιράσει τον κόσμο, επίγειο και πνευματικό σε φέουδα που βρίσκονται μεταξύ τους σε ειρήνη όσο σέβονται ο ένας τα "χωράφια" του άλλου.
Οι εξουσίες αναγνωρίζουν η μία την άλλη και επικοινωνούν με κοινούς κώδικες ακόμα και όταν είναι για να εκβιάσουν αλλήλους. Και όταν συγκρούονται ο αμοιβαίος σεβασμός ή καλύτερα φόβος, θα κάνει την σφαίρα να πέσει στο έδαφος και όχι στο κεφάλι.
Μόνοι χαμένοι, οι πληβείοι της Ρωσικής επαρχίας. Το ποίμνιο που δέχεται αδιαμαρτύρητα την θέση του στον κόσμο ή συντρίβεται όταν προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι. Διότι σε αντίθεση με τον Ευρωπαίο Μάικλ Κόλχαας, ο Ρώσος Κόλια δεν θα βρει πουθενά δικαιοσύνη για τα όσα του αρπάζουν οι εξουσιαστές του. Αντιθέτως στα ερείπια (μεταφορικά και κυριολεκτικά) της ζωής του, θα χτιστεί ένα νέο σύμβολο εξουσίας, ένας ναός της υποκρισίας.
Στο βλέμμα του μικρού γιου του δημάρχου η πίστη πως όλα θα συνεχίσουν ως έχουν και στο μέλλον. Και αν πρέπει να κρίνουμε από ταινίες όπως ο Andrei Rublev ή ο Don Kikhot, τίποτα δεν έχει αλλάξει στην Ρωσία από την αρχή της ιστορίας της.
Μια πραγματικά εκπληκτική ταινία που συστήνω ανεπιφύλακτα. Καλή σας ημέρα!
