Ναι, ήρθε η στιγμή που όλοι περιμένατε (not). H μέρα που το ταπεινό αυτό ιστολόγιο της Επιστήμης και της Χαρτομαντείας συμπληρώνει ακόμα έναν χρόνο ζωής. 5 χρόνια λοιπόν από τότε που σε μια στιγμή βαρεμάρας και Χριστουγεννιάτικου ξυσίματος έφτιαξα αυτό το μπλόγκ. Χωρίς σχέδιο, χωρίς σκοπό, απλά για να περνάει η ώρα, όπως έτσι χαλαρά κρατήθηκε στην ζωή τόσα χρόνια.
Αν δεν είχα βαρύνει από το μεσημεριανό φαγοπότι θα έκανα μια μεγάλη αναδρομή σε αυτά τα πέντε χρόνια, αλλά μπορείτε να ευχαριστήσετε τα 2 κιλά ψητό κόκορα με γέμιση και πατατούλες που βρίσκονται στην στομάχα μου για το ότι δεν θα σας πρήξω πολύ σήμερα.
Αν έχω ένα λόγω να χαίρομαι για την απόφασή μου εκείνο το Δεκέμβριο του 2007, είναι γιατί το παρόν ιστολόγιο έγινε η αφορμή για πολλές γνωριμίες (διαδικτυακες και μη) με υπέροχους ανθρώπους κάποιοι από τους οποίους έγιναν καλοί φίλοι, μέρος δε αυτόν είναι πλέον οικογένεια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους πέρασαν και περνούν ακόμα από εδώ, για τα σχόλια, τις κουβέντες, τις πλάκες που κάναμε και ελπίζω θα κάνουμε και στο μέλλον.
Καλές γιορτές, με υγεία και αγάπη στις ζωές μας. Και επειδή εορταστικό πόστ χωρίς όπερα δεν γίνεται, πάρτε μια απολαυστική Diana Damrau σε ένα απόσπασμα από την όπερα του Ροσίνι, "Ο Κόμης Ορί". Καλή σας ακρόαση :)
