Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

15 DAYS OF BITCHING...

...ή αλλιώς, οι 15 μέρες μου με τον Βαγγέλη τον bottom

The Nikaia files
-Bαγγέλης: Θα έρθω Αθήνα για λίγες μέρες, μπορείς να με φιλοξενήσεις σπίτι σου?
-Mahler: Και το ρωτάς? Φυσικά και μπορώ. Όμως επειδή εγώ είμαι πολύ αντρουά και stealth και δεν υποψιάζεται κανείς κάτι, να προσέχεις, όχι πολλά αδερφίστικα σπίτι μου.
-Bαγγέλης: Καλά μαρή για ποιόν με πέρασες?
ΣΤΑ ΚΤΕΛ ΛΙΟΣΙΩΝ

-Mahler: Ρε φίλε πως ντύθηκες έτσι??? Είπα καθώς είδα τον Bαγγέλης να κατεβαίνει από το πούλμαν φορώντας ένα λιλά χαμηλοκάβαλο κολλητό παντελόνι κι ένα ρόζ τοπάκι που έγραφε με παγιέτες Barbie Boy. To σύνολο, συμπλήρωνε μια ρόζ βαλίτσα με λευκές και μαύρες βούλες κι ένα Louis Vuitton νεσεσέρ (made in Pakistan), προφανώς με τα κουλικά.
-Bαγγέλης: Γιατί καλέ μου???? Δεν μου είπες να ντυθώ διακριτικά? Αυτό έκανα
.-Mahler: Ναι το βλέπω, είπα και αναλογίστηκα το ύφος της μητέρας μου.

Η άφιξή μας στην αστική έπαυλη των Mahler στα Δυτικά Προάστια έγινε τελικά τα ξημερώματα της Δευτέρας καθώς ο Bαγγέλης θεώρησε καλό να περάσουμε από το Γκάζι να μελετήσουμε την οργάνωση του Πολεοδομικού ιστού και την αρχιτεκτονική των κτιρίων όπως μου είπε. Τώρα γιατί βρεθήκαμε όλο το βράδυ στο S-Cape να ακούμε Χριστίνα Κωλέτσα δεν το κατάλαβα.

Anyway, αφού φτάσαμε στο σπίτι, και εκεί που περίμενα να πέσουμε για ύπνο, περάσαμε 3 ώρες αδειάζοντας την βαλίτσα του Bαγγέλης και ταξινομώντας κομπινεζόν ανάλογα με το χρώμα, το ύφασμα και την χρονιά παραγωγής. Κάπου εκεί έμαθα πως το 1999 ήταν καλή χρονιά για τα βρακιά από λίκρα.Ευτυχώς κάποια στιγμή τελειώσαμε και στον ύπνο παραδοθήκαμε γλυκά, στο ανατολικό υπνοδωμάτιο με θέα στην τεχνητή λίμνη με τα Φλαμίνγκο.

Για την βδομάδα παραμονής του καλύτερου μου φίλου, είχα οργανώσει ένα πλούσιο πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων όπως underground θεατρικές παραστάσεις, επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία. Όταν όμως ο μικρός ξύπνησε ύστερα από 14 ώρες ύπνου παραπονούμενος για το υπέρδιπλο κρεβάτι που κοιμήθηκε και για το κελάιδισμα των πουλιών που τoν ξύπνησε, μου ανακοίνωσε πως ήθελε να συνεχίσει και για το υπόλοιπο της παραμονής του την έρευνα πάνω στο αστικό περιβάλλον του Γκαζιού τινάζοντας στον αέρα όλο τον προγραμματισμό μου.

Οι επόμενες μέρες, πέρασαν υπέροχα δημιουργικά. Ο Bαγγέλης, κοιμόταν 12-14 ώρες την ημέρα. Όταν ξυπνούσε αφιέρωνε ένα 2ωρο στο φτιάξιμο του μαλλιού το οποίο και ήλεγχε κάθε φορά που έβλεπε ανακλαστική επιφάνεια όπως το inox ψυγείο, τα μάρμαρα Διονύσου στο δάπεδο, τα νερά που λίμναζαν στην αποχέτευση στο δρόμο κλπ.Αν και είχαμε υποσχεθεί να μην ασχοληθούμε καθόλου με το ιντερνέτ και το pc μπάς και κάνουμε κάτι διαφορετικό, ο Bαγγέλης δεν έχανε ευκαιρία να βρεθεί μπροστά στον υπολογιστή. Και να πείς πως διάβαζε τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα για να ενημερωθεί πάει στο διάολο.

Έχοντας δε την ατυχία να έχει εξαφανιστεί ο σοφέρ μου (αργότερα έμαθα το γιατί) ήμασταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουμε τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Εκεί, γινόταν και το απόλυτο bitching του Bαγγέλης. «Και γιατί πάμε τόσο αργά;», «και γιατί έχει τόσους μετανάστες μέσα;», «και πότε θα φτάσουμε επιτέλους Μπαρμπαστρούμφ;», και μπλά μπλά μπλά και πριξαρχίδ νον στόπ.Όμως το χειρότερο όλων αγαπητέ φίλε δεν το διάβασες ακόμα. Διότι από την τεράστια συλλογή από όπερες, συμφωνίες και κοντσέρτα που ως άνθρωπος λόγιος και βαθύτατα μορφωμένος έχω στο σπίτι, ο Bαγγέλης δεν καταδέχθηκε να ακούσει τίποτα, παρά έβαζε συνέχεια να ακούμε τον Ακατονόμαστο Β (Μιχάλη Χ.), την Ακατανόμαστη Α (Δ.Β.) και την κοντή καγκουροταΐστρα Kylie Minogue, τραγούδια των οποίων είχε στο laptop του (δυστυχώς).

Ευτυχώς η Μ. Παρασκευή έφτασε γρήγορα οπότε αποχαιρετώντας την μανούλα μου (η οποία είχε να εξηγήσει πολλά στους γείτονες για τον επισκέπτη μας), πήραμε τον δρόμο για την Επαρχεία.

The Eparheia files

Φτάνοντας στο χωριό, ο μικρός, μου έδειξε όλο χάρη και νάζι το υπνοδωμάτιο που θα περνούσα τις υπόλοιπες μέρες μου, κάνοντάς με να ψάχνω τα υπογλώσσια που λόγω ηλικίας έχω πάντοτε μαζί μου. Όμως το σωστό να το πώ. Κάθε πρωί ο Bαγγέλης ερχόταν στο δωμάτιό μου και άνοιγε τις κουρτίνες να μπεί το πρωινό φώς, ενώ στη συνέχεια μου επέτρεπε να κάνω πρωινό στην κουζίνα που μου είχε παραχωρήσει.Παραδόξως, οι μέρες μας στο χωριό κύλησαν άκρως δημιουργικά. Τα πρωινά πηγαίναμε στην εταιρία του Bαγγέλης και όσο εκείνος έκανε συσκέψεις με μεγαλοτσελιγκάδες της περιοχής, εγώ απασχολούσα εαυτόν με διάφορες μικροδουλειές όπως το να σερβίρω καφέδες, να καθαρίζω τζάμια, πατώματα και την τουαλέτα.
Τα απογεύματα μετά την δουλειά, ο οικοδεσπότης μου πήγαινε για ένα 3ωρο στην τοπική σάουνα...ε, στο γυμναστήριο ήθελα να πώ, όπου επιδιδόταν σε διάφορα αντρικά, όπως Pilates, yogalates, aquaerobics, αποτρίχωση στέρνου και ποδιών και άλλα τέτοια. Εγώ, έχοντας ήδη ένα καλοσχηματισμένο αντρικό κορμί και αφού δεν χρειαζόμουν γυμναστήριο, γυρνούσα σπίτι περιμένοντας τον Οδυσσέα μου να γυρίσει ως άλλη Πηνελόπη.
Για να περάσουμε καλά τα βράδια μας στο χωριό, και με απώτερο στόχο να ρίξω στο κρεβάτι της ηδονής τον κατά τα άλλα δύσκολο και συνεσταλμένο Bαγγέλης που δεν είχε αφήσει μπλόγκερ για μπλόγκερ η bottoma να μην του την πέσει, είχα πάρει μαζί μου ένα μπουκέτο πολυβραβευμένες ταινίες, εγγυημένες γκομενοπαγίδες, όπως τα "Le charme discrete de la bourgeoisie","L ecole de la chaire", "Theorema". Όμως προς μεγάλη μου απογοήτευση ο Βαγγέλης στα πρώτα 15 λεπτά έπεφτε ξερός για ύπνο. Στις επίμονες παρακλήσεις μου να δεί μαζί μου τις ταινίες μου απαντούσε «Δε βάζουμε STAR να δούμε καμιά ταινία με τον Steven Seagal ή τον Wesley Snipes που θα καταλαβαίνω και την υπόθεση;».Όμως εκεί που πραγματικά πληγώθηκα, ήταν που βρήκα το cd της Traviata με την Callas που του είχα κάνει δώρο στην γιορτή του σε ένα ντουλάπι του μπάνιου πίσω από το σωρό κωλόχαρτα και σερβιέτες, χωρίς καν να έχει ανοιχθεί. Περιττό δε να σας πώ τι ακούγαμε 10 μέρες σπίτι του. Ακατανόμαστο Β σε όλα του τα hit αυθεντικά και remix. Μπούκωσα ο άνθρωπος.

Πάλι καλά που πήγαμε και μερικές φορές για μπάνιο και δεν ήταν total waste η παραμονή μου στην επαρχία. Βέβαια, μην νομίζετε φίλοι και φίλες, κι εκεί εμπειρία ήταν η κατάσταση αφού ο Bαγγέλης για να πάει για μπάνιο κουβαλάει ομπρέλα, 3 διαφορετικά αντηλιακά, 2ο μαγιό, μπρατσάκια, στρώμα θαλάσσης και άλλα γραφικά που κάνουν κάθε επίσκεψη στην παραλία καλλιτεχνικό δρώμενο. Όσο για την είσοδο του στο παγωμένο νερό που συνοδευόταν από κοφτές τσιριχτές κραυγές έχουν να το λένε σε όλο το χωριό.

Με τούτα και με εκείνα, πέρασαν οι μέρες και ήρθε η σκληρή ώρα του αποχωρισμού. Αφού με πήγε στα ΚΤΕΛ, με φίλησε σταυρωτά σαν συμπεθέρα, απειλώντας με, με την εξής φράση. «Σε 20 μέρες θα σου ξανάρθω για όταν κατέβω για τη συναυλία της Kylie Minogue». «Χαρά μου να σε φιλοξενήσω αγαπημένε μου φίλε» αποκρίθηκα σκεπτόμενος ήδη να αποσυνδέσω τα τηλέφωνά μου και να μετακομίσω μόλις φτάσω στην Αθήνα.Αυτές ήταν φίλοι και φίλες οι πολυθρύλητες διακοπές μου με τον Βαγγέλη.


Καλή μας εβδομάδα

ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ

Related Posts with Thumbnails