Φάρσα ή δράμα?Σχόλιο για τις κοινωνίες μας, για εμάς τους ίδιους που ζούμε σε γυάλινους ασφαλείς κόσμους και που θα προτιμούσαμε όταν το γυαλί σπάσει να πάρουμε τα κομμάτια του και να κοπούμε παρά να δούμε τι υπάρχει έξω από αυτό?
Σχόλιο πάνω στις "περιφράξεις" με τις οποίες ορίζουμε τις ζωές μας για να τις προστατεύσουμε, φύλακες και φυλακισμένοι ταυτόχρονα?
Αυτά είναι μάλλον τα δικά μου αυθαίρετα συμπεράσματα ,καθώς δεν έχω διαβάσει σχόλια του ιδίου του συγγραφέα.
Αυτό όμως που σίγουρα καταφέρνουν να κάνουν οι τέσσερις ερμηνευτές υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Έκτορα Λυγίζου, είναι μέσα από το κείμενο του Έντα Γουόλς να μας βάλουν σε διαδικασία σκέψης.
Και μόνο για αυτό θα την θεωρήσω την καλύτερη φετινή παραγωγή (από τις λίγες που έχω δεί ως τώρα).
Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλίκ εδώ και εδώ.
Καλό βράδυ σε όλους, με συντροφιά την μαγευτική (κατά την γνώμη μου) φωνή του Philippe Jaroussky στο Alto Giove από την όπερα Polifemo του Nicola Porpora (1686-1768), που ακούγαμε τις τελευταίες μέρες σε ορχηστρική εκτέλεση από το σύνολο LES TALENS LYRIQUES και την μουσική διεύθυνση του Christophe Rousset από το soundtrack της ταινίας Farinelli il castrato.
