Είχαν περάσει πολλοί μήνες από τότε που ο κύριος Α. και ο κύριος Β. αντάλλαξαν τα πρώτα τους μηνύματά μέσω gaydar, κόντευε πλέον χρόνος.
Ο κύριος Α. με την αυτοπεποίθηση της νιότης του δεν δίστασε να δώσει τον αριθμό τηλεφώνου του στον κύριο Β., ο οποίος όμως-δειλός εκ φύσεως-τον ευχαρίστησε ευγενικά χωρίς ποτέ να δώσει τον δικό του, ή να χρησιμοποιήσει τον αριθμό του κυρίου Α. Άλλωστε μια στενότερη επικοινωνία με κάποιον δεν συμπεριλαμβανόταν στο mastεr plan του κυρίου Β. και δεν ήταν καιρός για ανατροπές και αλλαγές σχεδίων.
Η επικοινωνία τους μέσω msn ήταν πολύ αραιή, όμως πάντοτε φιλική, αν και ποτέ τους δεν συζήτησαν θέματα πολύ προσωπικά.
Λίγες μόνον μέρες μετά την έλευση του νέου έτους η νύχτα βρήκε τον κύριο Β. στον υπολογιστή…
-Καλησπέρα είπε ο κύριος Α. και ένα νέο παράθυρο άνοιξε στον msn.
-Καλησπέρα, είπε ο κύριος Β., και αφού αντάλλαξαν ευχές για το νέο έτος, ρώτησε ο κύριος Α.
- Που βρίσκεσαι??
-Είμαι στο pc και σου μιλάω, απάντησε ο κύριος Β., έτοιμος πάντοτε να αστειευτεί.
-Θές να κάνεις μόνο το δεύτερο? Ρώτησε ο κύριος Α. πιάνοντας για άλλη μια φορά τον κύριο Β. απροετοίμαστο.
-Εεεε, αλλά όχι τώρα...και να εξηγηθώ… έγραψε «τραυλίζοντας» ο κύριος Β., προσπαθώντας να εξηγήσει τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους για τους οποίους δεν θα ήταν δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο.
-Και ο κύριος Α. δεν τον πίεσε, κατάλαβε και συναίνεσε αλλά δεν έκλεισε τον msn του παρά κάθισε και συζήτησαν για τις σπουδές τους και τα σχέδιά τους, και πάνω στην συζήτηση ο κύριος Β. σκέφτηκε πως μπορούσε με κάποιο τρόπο να βοηθήσει τον κύριο Α. σε μια από τις εργασίες του, και υποσχέθηκε να το κάνει.
Πέρασαν κάποιες μέρες και ο κύριος Β. έκανε αυτό που θεώρησε αυτονόητο και λογικό πως θα έκανε κάθε άνθρωπός. Έκανε μια έρευνα στη βιβλιοθήκη του και βρήκε μερικά συγγράμματα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, και απέστειλε τους τίτλους τους μαζί με φωτογραφίες των περιεχομένων τους καθώς και μερικές ηλεκτρονικές διευθύνσεις βιβλιοθηκών που θα μπορούσαν να προσφέρουν κάποια βοήθεια στον κύριο Α.
_______________________________________________________________
-Είδες, το μήνυμα που σου έστειλα? Ρώτησε ο κύριος Β.
-Ναι, μισό λεπτό να κατεβάσω τις πληροφορίες που μου έστειλες είπε, και μέχρι να γίνει αυτό μίλησαν για τα συνηθισμένα και απλά όπως έκαναν πάντα.
-Πολύ υλικό!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!!!
-Δεν έκανα τίποτα, είπε ο κύριος Β μην το συζητάς.
- Και μόνο που έψαξες… μου αρκεί είπε ο κύριος Α.
Και αφού μίλησαν λίγο ακόμη ο κύριος Α. είπε:
-Πρέπει να κλείσω να πάω στη δουλεία.
«eyxaristo para polu pantos!!!»… «xairomai pou yparxoun kaloi anthropoi ekei ekso!!»
-Με είπε «καλό άνθρωπό» σκέφτηκε ο κύριος Β. και ένοιωσε ένα τεράστιο χαμόγελο να σχηματίζεται στο πρόσωπό του.
Σκέφτηκε να του πεί, πως δεν έκανε ούτε μιαν ώρα για να βρει και να του στείλει το υλικό αυτό, πως απλά του ανταπέδωσε λίγη από την βοήθεια που τόσοι άλλοι είχαν απλόχερα προσφέρει στον ίδιο σε ανάλογες περιπτώσεις.
Πως το να τον βοηθήσει ήταν το απλά ανθρώπινο ακόμη κι αν δεν είχαν γνωριστεί ποτέ οι δύο τους (και ίσως δεν το έκαναν ποτέ), ακόμη κι αν τυπικά (και ουσιαστικά) δεν ήταν φίλοι παρά μερικά bits στον msn.
Ήθελε να του πεί πως το μόνο που του «οφείλει» είναι να βοηθήσει κι εκείνος με τη σειρά του όποιον στο μέλλον το χρειαστεί...
Αλλά τότε πρόσεξε την ένδειξη “the user appears to be offline” στο παράθυρο επικοινωνίας τους και κράτησε τις σκέψεις του για την επόμενη φορά που θα μιλούσαν, όποτε και αν ήταν αυτή.
Ο κύριος Β. βγήκε από το σπίτι του να πάρει λίγο αέρα. Στον δρόμο οι περαστικοί τον κοίταζαν περίεργα μη γνωρίζοντας για ποιο λόγο αυτό το τεράστιο χαμόγελο «παραμόρφωνε» το πρόσωπό του.
Όμως ο κύριος Β. ήξερε. Τον είχε πεί «καλό άνθρωπο» και αυτό ήταν ίσως το ωραιότερο πράγμα που του είχε πει κάποιος στη ζωή του.
