Δεν θυμάμαι πλέον να γράψω με το χέρι…
Τα φρικτά "ορνιθοσκαλίσματα" που γεμίζουν τα τετράδια σημειώσεων της σχολής μονό γραφή δεν δύνανται να είναι…
Δεν θυμάμαι πλέον να γράψω με το χέρι…
Πρόλαβα όμως και έγραψα κάρτες με ευχές, και γράμματα με τα νέα της βδομάδας, του μήνα, κάποιες φορές και της ημέρας…
Δεν θυμάμαι πλέον να γράψω με το χέρι…
Έγραψα όμως σημειώματα με όρκους αιώνιας φιλίας, τότε που ακόμη πίστευα στην αιωνιότητα…
Δεν θυμάμαι πλέον να γράψω με το χέρι…
Και δεν πρόλαβα να γράψω "σ΄αγαπώ", και δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω χωρίς να ακούγεται ο ήχος των δακτύλων μου επάνω στο πληκτρολόγιο…
Δεν θυμάμαι πλέον να γράψω με το χέρι…
Και νοιώθω μια περίεργη ανάγκη να μάθω ξανά αν και δεν νομίζω πως έχω κάτι να γράψω…
Δεν θυμάμαι πλέον να γράψω με το χέρι…
Άλλα πρέπει να θυμηθώ έστω ξεκινώντας από τα απλά και κοινά. Το "σ΄αγαπώ" μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
|
