Θέατρο Πόρτα χτες το βράδυ για την ειδική βραδινή παράσταση του παιδικού έργου "Το μυστήριο της Πολιτείας Χάμελιν".
[Οι φωτογραφίες δεν είναι δικές μου αλλά δεν βρήκα στο site του θεάτρου το όνομα του φωτογράφου]
Η αλήθεια είναι πως είχα χρόνια, τι χρόνια, δεκαετίες να παρακολουθήσω παιδικό θέατρο. Η χθεσινή πρόσκληση ενός καλού φίλου να δούμε "Το μυστήριο της Πολιτείας Χάμελιν" ήταν μια πρόκληση τόσο γιατί είναι μια παράσταση για παιδιά, όσο και γιατί τα Κυριακάτικα βράδια πρέπει να κατανικήσεις την βαρεμάρα και την κούραση για να βγεις έξω.
Όμως αποζημιωθήκαμε πλήρως για την επιλογή που κάναμε αφού η παράσταση ήταν πραγματικά υπέροχη. Τα ωραία ξεκίνησαν από την αρχή, όταν την είσοδό μας προετοίμασε ο Γιώργος Παπαγεωργίου (εγώ πότε θα γίνω ιππότης) που με μια κιθάρα και αστείρευτο χιούμορ μας έβαλε στο κλίμα. Γιατί κακά τα ψέματα οι ενήλικες με τις σκέψεις και τα προβλήματά μας θέλουμε λίγο "σπρώξιμο" για να μπούμε σε παραμυθένια διάθεση. Εξαιρετικοί και όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί που έδειχναν να απολαμβάνουν το έργο (σε κείμενο και σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου) κάνοντας την δίωρη παράσταση μια εξαιρετική εμπειρία, και το ενθουσιώδες χειροκρότημα στο τέλος απόλυτα δικαιολογημένο.
Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Το Μεσαίωνα, η πόλη Χάμελιν μαστίζεται από επιδημία αρουραίων. Ένας αυλητής αναλαμβάνει να μαγέψει με την μουσική του τα ποντίκια και να τα οδηγήσει εκτός πόλης έναντι αμοιβής. Όταν όμως ολοκληρώνει το έργο του και οι κάτοικοι δεν τηρούν την υπόσχεσή τους προς αυτόν, τότε κλέβει τα παιδιά τους μαγεύοντας τα με τον ίδιο τρόπο που έκανε και με τους αρουραίους, βυθίζοντας την άλλωστε χαρούμενη πολιτεία στην σιωπή και στην θλίψη.
Την ιστορία αυτή που ενδεχομένως έχει τις ρίζες της σε πραγματικά γεγονότα, αναλαμβάνουν να μας διηγηθούν οι 6 ηθοποιοί της παράστασης που παριστάνουν τροβαδούρους του Μεσαίωνα που επισκέπτονται την πόλη στην οποία έχουν απομείνει μόνο 3 παιδιά. Μια κωφάλαλη κοπέλα που δεν μπορούσε να ακούσει την μαγική μουσική, μια τυφλή κοπέλα που δεν έβλεπε να ακολουθήσει τα υπόλοιπα παιδιά, και ένας μικρός με πατερίτσες που δεν κατάφερε να περπατήσει αρκετά γρήγορα για να φτάσει τον αυλητή και τα παιδιά. Την ιστορία του Χάμελιν διηγούνται στους τροβαδούρους κι αυτοί σε εμάς.
Όσο για το τι ακριβώς έγινε στο Χάμελιν και που πήγαν τα παιδιά, υπάρχουν 3 πιθανά φινάλε. Το μυστηριώδες, το ευτυχισμένο και το ηρωικό. Η παράσταση τελειώνει με όποιο από τα 3 επιλέξουν οι θεατές, κάτι που σίγουρα θα λατρέψουν οι μικροί που θα δουν την παράσταση. Εμείς χτες (οι μεγάλοι) διαλέξαμε το μυστηριώδες και αρκετά σκοτεινό, αν και υποψιάζομαι πως με κοινό παιδιών θα παίξει σοβαρά το ηρωικό. Ποιο παιδί άλλωστε δεν θα ήθελε να γίνει ιππότης;
Πολύ καλό σας βράδυ, βδομάδα και μήνα και αν πάτε στην παράσταση με τα παιδιά σας ελπίζω να περάσετε όσο καλά περάσαμε κι εμείς χτες :)
