Η Μαρία Αντουανέτα (ναι ξέρω σας τα έχω πρήξει κανονικά) έζησε ολόκληρη σχεδόν την ζωή της (τουλάχιστον μέχρι την αρχή του τέλους το 1789) στην κοσμάρα της. Μια "βασίλισσα του Ροκοκό", μια διασκεδάστρια, μια κοπέλα που σύρθηκε σε έναν γάμο και ένα θρόνο παρά την θέλησή της και επί 20 σχεδόν χρόνια προσπάθησε να σκοτώσει την ανία της ξοδεύοντας χρήματα και γλεντώντας μέχρι αηδίας. Πάνω κάτω όπως την απεικόνισε η Σοφία Κόπολα στην ομώνυμη ταινία όπως μου θύμισε προ ημερών ο Μικρός Ναυτίλος.
Η συμπεριφορά της θα μπορούσε να είναι αυτή της κάθε πλούσιας σημερινής κληρονόμου που ξοδεύει τα χρήματα του μπαμπά της ή του αποθανόντος συζύγου. Η μικρή όμως Αντουανέτα ξόδευε τα χρήματα των υπηκόων της όπως έκαναν και οι περισσότεροι προκάτοχοί της στους θρόνους καθώς αυτό θεωρούσε ως αναφέρετο δικαίωμά της. Δεν κατάλαβε πως το στέμμα της είχε και ευθύνες παρά μόνον όταν ήταν πολύ αργά για εκείνη, όταν είχε ξοδέψει και την τελευταία σταγόνα υπομονής του λαού της.
Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να χάσει και το κεφάλι της, έχοντας χάσει ήδη όλα όσα έκαναν ευχάριστη την ζωή της, δέχθηκε τον θάνατο καρτερικά και χωρίς εξάρσεις όπως λένε οι βιογράφοι της.
Η περιβόητη Madame du Barry από την άλλη, η παλιά της αντίζηλος, και τελευταία γκόμενα του Λουβοβίκου 15ου όταν βρέθηκε μπροστά στο ικρίωμα λέγεται πως δεν έδειξε την ίδια αξιοπρέπεια. Ούρλιαζε και παρακαλούσε (όπως πιθανότατα θα έκανε ο καθένας μας) και όταν τελικά την τοποθέτησαν στην θέση της γύρισε στον δήμιο της και είπε την ιστορική φράση "Encore un moment" (ένα λεπτό ακόμα) θέλοντας να κρατηθεί όσο μπορούσε περισσότερο σε αυτό που της είχε απομείνει. Την ζωή, όσο ανούσια κι αν αυτή ήταν.
_______________________
Θα έχουμε μιαν υπέροχη βδομάδα θέλω να πιστεύω. Πολλά φιλιά σε όλους σας παίδες.
Στην μουσική μας άλλη μια μεγάλη φωνή του παρελθόντος. Η Marianne Faithfull στο υπέροχο As tears go by των Rolling Stones.
