Όπου από τα 3 πόστ όπερας μόνο το πρώτο έγινε Δευτέρα αλλά ελπίζω δεν θα παρεξηγήσετε γιατί το έχω καμένο εντελώς αυτό είναι γνωστό.
Plus σήμερα συμπληρώνονται 31 χρόνια από το Θάνατο της Μαρίας Κάλλας, οπότε αυτό ας πούμε είναι το δικό μου tribute στην μεγαλύτερη μορφή της όπερας που εμφανίστηκε ποτέ, και σίγουρα την καλύτερη Traviata όλων των εποχών (καλά και Norma, και Tosca κ.λ.π., κ.λ.π.).
Για το αφιέρωμα του Parsifal κάνε κλίκ εδώ.
Για το αφιέρωμα της Gloriana κάνε κλίκ εδώ
Callas in Traviata Λισαβόνα 1958 Μια προσφορά του Kyzikos
Για το δικό του αφιέρωμα κάνε κλίκ εδώ
La Traviata
Όπερα σε 3 πράξεις σε μουσική του Giuseppe Verdi και λιμπρέτο του Francesco Maria Piave. (Βασισμένη στην «Κυρία με τας Καμελίας» του Αλέξανδρου Δουμά).
Πρώτη παρουσίαση, 6 Μαρτίου 1853 (για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλίκ στο λίνκ του ονόματος της όπερας).
________________________________________________________________
Σας καλημερίζω για άλλη μια βραδιά όπερας (οκ το καλημερίζω και το βραδιά δεν κολλάνε άλλα είπαμε βρίσκομαι σε βραχυκύκλωμα).
Σήμερα θα ασχοληθούμε με την Traviata του Βέρντι, την παραστρατημένη δηλαδή, όπως είναι η μετάφραση του traviata, διότι αν ο συνθέτης ονόμαζε την όπερα la Puta (εδώ δεν βάζω μετάφραση όλοι το πιάσατε) αυτή δεν θα ανέβαινε ποτέ.
Βρισκόμαστε στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, σε ένα Παρισινό σαλόνι από αυτά που όταν πήγαινες ως καλεσμένος έπαιρνες στα 3 αφροδίσια νοσήματα το ένα δώρο. Η Βιολέτα Βαλερί, πόρνη της υψηλής κοινωνίας, το έχει ρίξει στις ζεμπεκιές μετά των φίλων και θαυμαστών της, και που και πού θυμάται να ρίξει και κανά βήχα, γιατί έχει το χτικιό (κοινώς φυματίωση).
Πάνω στο γλέντι, ένα γνωστός της, την γνωρίζει στον Υποκόμη Αλφρέντο που ήταν καιρό κρυφός θαυμαστής της αλλά προσφάτως βγήκε από την ντουλάπα και είπε να κάνει το πρώτο βήμα. Οι 2 νέοι ερωτεύονται κεραυνοβόλα όπως μόνο στην όπερα γίνεται (ναι μαρή Soula γίνεται και στην πραγματικότητα… καλά έχεις ράμματα για την γούνα μου εσύ…), anyway…η μικρή Βιολέτα κολακεύεται τρελά από τα αισθήματα του νεαρού Υποκόμη και το δαχτυλίδι με την κοτρώνα από τον Καίσαρη, όμως το σκέφτεται αν πρέπει να αφήσει τις πουτανιές (τις είχαν μείνει 2 δημοτικά διαμερίσματα του Παρισιού που δεν είχε πάρει ακόμα) και να νοικοκυρευτεί.
Τελικά ο έρωτας κερδίζει (τι κλισέ Jesus) – άσχετα αν θα την ακούσετε να λέει sempre libera, για πάντα ελεύθερη - και οι 2 νέοι φεύγουν με φόντο το φημισμένο Παρισινό ηλιοβασίλεμα.
Στην συνέχεια του έργου, βρίσκουμε τους 2 νέους σε ένα γραφικό κότατζ (φάρμα όχι cheese) πνιγμένους από τα χρέη να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Η Βιολέτα ξαφνικά έχει έναν απρόσμενο επισκέπτη τον πατέρα του Αλφρέντο, Υποκόμη Ζερμόντ (αυτός είναι Θεά και ντιβέ και δεν έχει μικρό όνομα). Ο πεθερός της, σαν άλλη Τασσώ Καβαδία, της λέει πως τα γκομενιλίκια του γιού του με την πάρτη της, έχουν καταστρέψει τον επικείμενο γάμο της παρθένας κόρης του με ένα καλό (κοινώς πλούσιο γαμπρό) και πως πρέπει να παρατήσει τον Αλφρέντο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να του γαμήσει και την ψυχολογία ώστε αυτός να πάψει να την αγαπά.
Αν και η Βιολέτα αρχικά αρνείται τελικά ενδίδει από την αγάπη της στον Αλφρέντο γιατί εκτός από πουτάνα έχει και καλή καρδιά. Γράφει ένα γράμμα στον Αλφρέντο πως τον παρατάει και του το δίνει με δάκρυα στα μάτια όταν αυτός επιστρέφει ζητώντας του να την αγαπά, και κάνει μια πολύ grande έξοδο όπως της αξίζει άλλωστε (ευτυχώς που δεν με έχει δεί κάνεις να κλαίω σε αυτό το κομμάτι της όπερας και έχω αξιοπρέπεια… ούπς είχα αξιοπρέπεια)…
(αυτό έχει και ελληνικούς υπότιτλους, όχι για να μην λέτε πως δεν σας προσέχω, να το δείτε είναι από τα ωραιότερα κομμάτια του έργου)
Ο Αλφρέντο διαβάζει το γράμμα, και πέφτει ξερός ενώ η Τασσώ, κάνει την εμφάνισή του εντελώς ανήξερος και καλά και τον παρηγορεί.
Το ίδιο βράδυ, η Βιολέτα έχει πάει να πνίξει τον πόνο της στο ποτό και το πέος σε ένα γνωστό καταγώγιο του Παρισίου. Στο ίδιο καπηλειό βρίσκεται και ο Αλφρέντος μετά από ανώνυμο τηλεφώνημα και αφού έχει πιεί ένα μπουκάλι βότκα και έχει φάει 2 πιτόγυρα. Αρχίζει να παίζει στα χαρτιά και όταν κερδίζει αρκετά πάει στην Βιολέτα και της πετάει στα μούτρα ένα μάτσο χαρτονομίσματα (γιατί αν γέμιζε μια κάλτσα κέρματα και της την σβούριζε θα ήταν too much!!).
-Πάρτα μωρή άρρωστη μη λές και πως σου χρωστάω κιόλας
-Ααααα, ααα ου (λιποθυμία Βιολέτας)
Και κάπου εκεί ένας τύπος που χαλβάδιαζε την Βιολέτα ζητάει από τον Αλφρέτνο να μονομαχήσουν (σας έχω ακόμα ή σας έχασα αναγνώστες μου).
Οι μήνες έχουν περάσει, και είμαστε πλέον στην τελευταία πράξη του δράματος. Η Βιολέτα έχει πέσει στο κρεβάτι του θανάτου από την φυματίωση και αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία και τον καλό της Αλφρέντο ο οποίος έχει εξαφανιστεί γιατί τον κυνηγάνε που τραυμάτισε τον άλλον στην μονομαχία.
Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο, εμφανίζεται ο καλός της από το πουθενά και πέφτουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και στα καπάκια εμφανίζεται και η Τασσώ, και δίνει την συγκατάθεσή της και λέει πως έσφαλε μπου χου χου, που αν ανάρρωνε η Βιολέτα θα βλέπαμε αν θα έκανε νύφη την πουτάνα.
Η Βιολέτα μεγαλόψυχη καθώς είναι του δίνει την ευχή της να βρέι μια καλή κοπέλα να αποκατασταθεί. Και εκεί που ξαφνικά νοιώθει να ξαναζωντανεύει πέφτει ξερή φτύνοντας ένα κουβά αίμα (σπέρμα δεν έχει σας παρακαλώ είναι σοβαρό το έργο)…και από κάτω κλαίνε οι γκόμενες και οι αδερφές (εγώ είμαι στη 2η κατηγορία) με λυγμούς που δεν κατάφεραν τα παιδιά να βρούν την ευτυχία.
Αυτά λοιπόν από μένα και την βραδιά της όπερας. Αυτό το πόστ εκτός των άλλων είναι και μια τελευταία εκκρεμότητα, Soula knows, αλλά οκ σιγά μην κάνω και ειδική αφιέρωση τώρα.
Η’ μάλλον θα κάνω. Αφιερώνεται στους αθεράπευτα ρομαντικούς, τους αθεράπευτα ηλίθιους (πάνε μαζί αυτά), τους λάτρεις της όπερας γενικά, ε… και αυτά τι θέλετε κι άλλα???
________________________________________________________
Υ.Γ 1: Για να μην παρεξηγηθώ, να επισημάνω πως σεξιστικά ή άλλα σχόλια μη politically correct,
Plus σήμερα συμπληρώνονται 31 χρόνια από το Θάνατο της Μαρίας Κάλλας, οπότε αυτό ας πούμε είναι το δικό μου tribute στην μεγαλύτερη μορφή της όπερας που εμφανίστηκε ποτέ, και σίγουρα την καλύτερη Traviata όλων των εποχών (καλά και Norma, και Tosca κ.λ.π., κ.λ.π.).
Για το αφιέρωμα του Parsifal κάνε κλίκ εδώ.
Για το αφιέρωμα της Gloriana κάνε κλίκ εδώ
Callas in Traviata Λισαβόνα 1958 Μια προσφορά του Kyzikos
Για το δικό του αφιέρωμα κάνε κλίκ εδώ
La Traviata
Όπερα σε 3 πράξεις σε μουσική του Giuseppe Verdi και λιμπρέτο του Francesco Maria Piave. (Βασισμένη στην «Κυρία με τας Καμελίας» του Αλέξανδρου Δουμά).
Πρώτη παρουσίαση, 6 Μαρτίου 1853 (για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλίκ στο λίνκ του ονόματος της όπερας).
________________________________________________________________
Σας καλημερίζω για άλλη μια βραδιά όπερας (οκ το καλημερίζω και το βραδιά δεν κολλάνε άλλα είπαμε βρίσκομαι σε βραχυκύκλωμα).
Σήμερα θα ασχοληθούμε με την Traviata του Βέρντι, την παραστρατημένη δηλαδή, όπως είναι η μετάφραση του traviata, διότι αν ο συνθέτης ονόμαζε την όπερα la Puta (εδώ δεν βάζω μετάφραση όλοι το πιάσατε) αυτή δεν θα ανέβαινε ποτέ.
Βρισκόμαστε στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, σε ένα Παρισινό σαλόνι από αυτά που όταν πήγαινες ως καλεσμένος έπαιρνες στα 3 αφροδίσια νοσήματα το ένα δώρο. Η Βιολέτα Βαλερί, πόρνη της υψηλής κοινωνίας, το έχει ρίξει στις ζεμπεκιές μετά των φίλων και θαυμαστών της, και που και πού θυμάται να ρίξει και κανά βήχα, γιατί έχει το χτικιό (κοινώς φυματίωση).
Πάνω στο γλέντι, ένα γνωστός της, την γνωρίζει στον Υποκόμη Αλφρέντο που ήταν καιρό κρυφός θαυμαστής της αλλά προσφάτως βγήκε από την ντουλάπα και είπε να κάνει το πρώτο βήμα. Οι 2 νέοι ερωτεύονται κεραυνοβόλα όπως μόνο στην όπερα γίνεται (ναι μαρή Soula γίνεται και στην πραγματικότητα… καλά έχεις ράμματα για την γούνα μου εσύ…), anyway…η μικρή Βιολέτα κολακεύεται τρελά από τα αισθήματα του νεαρού Υποκόμη και το δαχτυλίδι με την κοτρώνα από τον Καίσαρη, όμως το σκέφτεται αν πρέπει να αφήσει τις πουτανιές (τις είχαν μείνει 2 δημοτικά διαμερίσματα του Παρισιού που δεν είχε πάρει ακόμα) και να νοικοκυρευτεί.
Τελικά ο έρωτας κερδίζει (τι κλισέ Jesus) – άσχετα αν θα την ακούσετε να λέει sempre libera, για πάντα ελεύθερη - και οι 2 νέοι φεύγουν με φόντο το φημισμένο Παρισινό ηλιοβασίλεμα.
Στην συνέχεια του έργου, βρίσκουμε τους 2 νέους σε ένα γραφικό κότατζ (φάρμα όχι cheese) πνιγμένους από τα χρέη να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Η Βιολέτα ξαφνικά έχει έναν απρόσμενο επισκέπτη τον πατέρα του Αλφρέντο, Υποκόμη Ζερμόντ (αυτός είναι Θεά και ντιβέ και δεν έχει μικρό όνομα). Ο πεθερός της, σαν άλλη Τασσώ Καβαδία, της λέει πως τα γκομενιλίκια του γιού του με την πάρτη της, έχουν καταστρέψει τον επικείμενο γάμο της παρθένας κόρης του με ένα καλό (κοινώς πλούσιο γαμπρό) και πως πρέπει να παρατήσει τον Αλφρέντο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να του γαμήσει και την ψυχολογία ώστε αυτός να πάψει να την αγαπά.
Αν και η Βιολέτα αρχικά αρνείται τελικά ενδίδει από την αγάπη της στον Αλφρέντο γιατί εκτός από πουτάνα έχει και καλή καρδιά. Γράφει ένα γράμμα στον Αλφρέντο πως τον παρατάει και του το δίνει με δάκρυα στα μάτια όταν αυτός επιστρέφει ζητώντας του να την αγαπά, και κάνει μια πολύ grande έξοδο όπως της αξίζει άλλωστε (ευτυχώς που δεν με έχει δεί κάνεις να κλαίω σε αυτό το κομμάτι της όπερας και έχω αξιοπρέπεια… ούπς είχα αξιοπρέπεια)…
(αυτό έχει και ελληνικούς υπότιτλους, όχι για να μην λέτε πως δεν σας προσέχω, να το δείτε είναι από τα ωραιότερα κομμάτια του έργου)
Ο Αλφρέντο διαβάζει το γράμμα, και πέφτει ξερός ενώ η Τασσώ, κάνει την εμφάνισή του εντελώς ανήξερος και καλά και τον παρηγορεί.
Το ίδιο βράδυ, η Βιολέτα έχει πάει να πνίξει τον πόνο της στο ποτό και το πέος σε ένα γνωστό καταγώγιο του Παρισίου. Στο ίδιο καπηλειό βρίσκεται και ο Αλφρέντος μετά από ανώνυμο τηλεφώνημα και αφού έχει πιεί ένα μπουκάλι βότκα και έχει φάει 2 πιτόγυρα. Αρχίζει να παίζει στα χαρτιά και όταν κερδίζει αρκετά πάει στην Βιολέτα και της πετάει στα μούτρα ένα μάτσο χαρτονομίσματα (γιατί αν γέμιζε μια κάλτσα κέρματα και της την σβούριζε θα ήταν too much!!).
-Πάρτα μωρή άρρωστη μη λές και πως σου χρωστάω κιόλας
-Ααααα, ααα ου (λιποθυμία Βιολέτας)
Και κάπου εκεί ένας τύπος που χαλβάδιαζε την Βιολέτα ζητάει από τον Αλφρέτνο να μονομαχήσουν (σας έχω ακόμα ή σας έχασα αναγνώστες μου).
Οι μήνες έχουν περάσει, και είμαστε πλέον στην τελευταία πράξη του δράματος. Η Βιολέτα έχει πέσει στο κρεβάτι του θανάτου από την φυματίωση και αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία και τον καλό της Αλφρέντο ο οποίος έχει εξαφανιστεί γιατί τον κυνηγάνε που τραυμάτισε τον άλλον στην μονομαχία.
Φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο, εμφανίζεται ο καλός της από το πουθενά και πέφτουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και στα καπάκια εμφανίζεται και η Τασσώ, και δίνει την συγκατάθεσή της και λέει πως έσφαλε μπου χου χου, που αν ανάρρωνε η Βιολέτα θα βλέπαμε αν θα έκανε νύφη την πουτάνα.
Η Βιολέτα μεγαλόψυχη καθώς είναι του δίνει την ευχή της να βρέι μια καλή κοπέλα να αποκατασταθεί. Και εκεί που ξαφνικά νοιώθει να ξαναζωντανεύει πέφτει ξερή φτύνοντας ένα κουβά αίμα (σπέρμα δεν έχει σας παρακαλώ είναι σοβαρό το έργο)…και από κάτω κλαίνε οι γκόμενες και οι αδερφές (εγώ είμαι στη 2η κατηγορία) με λυγμούς που δεν κατάφεραν τα παιδιά να βρούν την ευτυχία.
Αυτά λοιπόν από μένα και την βραδιά της όπερας. Αυτό το πόστ εκτός των άλλων είναι και μια τελευταία εκκρεμότητα, Soula knows, αλλά οκ σιγά μην κάνω και ειδική αφιέρωση τώρα.
Η’ μάλλον θα κάνω. Αφιερώνεται στους αθεράπευτα ρομαντικούς, τους αθεράπευτα ηλίθιους (πάνε μαζί αυτά), τους λάτρεις της όπερας γενικά, ε… και αυτά τι θέλετε κι άλλα???
________________________________________________________
Υ.Γ 1: Για να μην παρεξηγηθώ, να επισημάνω πως σεξιστικά ή άλλα σχόλια μη politically correct,
