ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΦΙΝΑΛΕ ΟΠΕΡΑΣ Vol. 1

Μέχρι τα τέλη περίπου του 18ου αιώνα, οι περισσότερες όπερες τελείωναν σχετικά χαρμόσυνα, με τους πρωταγωνιστές να βρίσκουν την αγάπη και ο έρωτάς τους (βασικό θέμα του 99% των έργων του μελοδράματος) να θριαμβεύει επί των πτωμάτων όλων όσων τους στάθηκαν εμπόδιο. 

Από ένα σημείο και μετά μας έμειναν μόνο πτώματα καθώς και οι πρωταγωνιστές βρίσκουν τραγικό συνήθως θάνατο που είτε τους ενώνει οριστικά στον άλλο κόσμο, είτε τους λυτρώνει από μιαν αγάπη που ίσως δεν ήταν και τόσο αληθινή. 

Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα προσωπικά αγαπημένα φινάλε των έργων του ρεπερτορίου από όσα ξέρω μέχρι στιγμής. Τα βίντεο είναι ενδεικτικά (και όχι απαραίτητα οι καλύτερες ερμηνείες) ανάλογα με το τι υλικό βρήκα στο youtube.

Καλή σας θέαση και κυρίως ακρόαση :) 

1-La Traviata

Παρίσι, πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Η Violetta Valéry είναι μια πόρνη. Πολυτελείας βέβαια, όχι σαν κάτι τελευταίες που παίρνονταν κάτω από τις γέφυρες του Σηκουάνα για ένα παντελόνι τζίν Lewis και ένα σωληνάριο οδοντόκρεμα Κολινός. Έτσι καταφέρνει να τυλίξει έναν υποκόμη, να συζήσει μαζί του, να τους χωρίσει ο πατέρας του-γιατί η σχέση του γιόκα με την πουτάνα είχε χαλάσει το καλό όνομα της οικογένειας, να την κάνει ρόμπα ο τελευταίος που νομίζει πως η Violetta ήταν ψωλέτα και για αυτό τον παράτησε. Ε, δεν της έφταναν όλα αυτά της κακομοίρας έχει και φυματίωση στο τελευταίο στάδιο. Λίγο πριν πεθάνει, επιστρέφει ο αγαπημένος της που έχει μάθει την αλήθεια για τον λόγο του χωρισμού τους, ο μετανιωμένος "πεθερός" κι ένας γιατρός μάλλον για μπούγιο διότι η μανδάμ είναι φανερό πως απλά χρειάζεται νεκροθάφτη. Λίγο πριν ξεψυχήσει η Violetta δίνει την ευχή της στον αγαπημένο της να βρεί κάποια που θα τον αγαπήσει και με την τελευταία της πνοή ομολογεί πως πλέον δεν πονά, νοιώθει ξανά δυνατή και ευτυχισμένη για να πέσει νεκρή κάνοντας τους θεατές να βαλαντώσουν στο κλάμα (αν τα έχει πει καλά).

2-Norma

Γαλατία 50π.Χ. H Norma είναι ιέρεια της Μεγάλης Θεάς της Σελήνης των Γαλατών.  Θεωρητικά θα έπρεπε να είναι μια άσπιλη και αμόλυντη παρθένα. Πρακτικά το κάνει κατά συρροή και κατ΄εξακολούθηση με τον Pollione, Ρωμαίο στρατηγό και κατακτητή της πατρίδας της με τον οποίο έχει αποκτήσει και 2 μούλικα. Τον τελευταίο καιρό ο Pollione έχει μολύνει και την έτερη παρθένα του ναού την Adalgisa (μα τέτοιο σουξέ ο Ρωμαίος?). Μέχρι να φτάσουμε στο τραγικό φινάλε, η Norma έχει ρίξει στάχτη στα μάτια των Γαλατών που θέλουν να πολεμήσουν τους Ρωμαίους (με σκοπό να μην κινδυνεύσει ο Pollione)  λέγοντάς τους πως δεν το επιτρέπει η Θεά. Έχει σκεφτεί να σκοτώσει τα παιδιά της, τo μετανιώνει, παρακαλεί τον Pollione να γυρίσει κοντά της και όταν τρώει πίτα τον δίνει στεγνά στους Γαλάτες να τον σφάξουν. Μετά το μετανιώνει πάλι (έλεος μανδάμ) αναλαμβάνει τελικώς την ευθύνη για τα προαναφερθέντα αίσχη, και αφού παρακαλεί τον πατέρα της να μην πληρώσουν τα παιδιά της τα δικά της λάθη, πέφτει στην φωτιά. Ξαφνικά την ακολουθεί μετανιωμένος στην πυρά και ο Pollione που αυτοκτονεί μαζί της αν και θα ήταν απλούστερο να μην είχε κάνει όλες τις μαλακίες που οδήγησαν στην κατάσταση αυτή.

3-Thais

Συνεχίζουμε με άλλη μια πουτάνα του μελοδράματος (βρε σαν πολλές δεν μαζεύτηκαν;) αυτή την φορά στην Αίγυπτο της ύστερης αρχαιότητας τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Η Thais, πόρνη στο επάγγελμα αλλά όχι φυσικά στην ψυχή έχει μαγέψει ολόκληρη την πόλη της Αλεξάνδρειας ως μια ιέρεια της Αφροδίτης. Ο μοναχός Athanael και το σινάφι του από ρυπαρούς ρασοφόρους αποφασίζουν να εξαγνίσου την πόλη και να την απαλλάξουν από τα μάγια της Θαϊδος. Να μη σας τα πολυλογώ, ο Αθαναϊλ μαγεύεται από τα κάλλη της εταίρας, η κορασίδα από τα λόγια του για τον καλό Χριστούλη, και οι δύο τους το σκάνε στην αφιλόξενη έρημο. Εκεί μετά βίας καταφέρνουν να φτάσουν σε ένα γυναικείο μοναστήρι οπού ο Αθαναϊλ αφήνει σχεδόν ετοιμοθάνατη την Θαϊδα για να πάει στο δικό του. Όμως πλέον είναι για αυτόν αργά. Δεν μπορεί να ξεχάσει την Θαϊδα και λίγους μήνες μετά επιστρέφει στο μοναστήρι για να την ξαναδεί. Όμως η πρώην πόρνη είναι πλέον ετοιμοθάνατη από την ταλαιπωρία στην έρημο και μια νηστεία με μπρόκολο και κουνουπίδι 3ών μηνών που την είχε θερίσει. Προσπαθεί να της εξηγήσει πως την αγαπά όμως η Θαϊδα σε θρησκευτική έκσταση και επιθανάτιο παραλήρημα μιλάει για αγγέλους και άλλα χριστιανικά κουλά πριν τελικά πεθάνει και αφήσει τον Αθαναϊλ μπουκάλα με την πίστη του, και το πουλί στο χέρι. 

4-Madama Butterfly

Από την Αίγυπτο του 4ου μ.Χ. αιώνα, στο Ναγκασάκι του 20ου αιώνα, πριν φυσικά το ρημάξουν οι Αμερικανοί με τα πυρηνικά. Ηρωϊδα της όπερας αυτής η εύπιστη Cio-Cio San, για εμάς τους δυτικούς Madama Butterfly, παντρεύεται τον Αμερικανό αξιωματικό του πολεμικού ναυτικού Pinkerton o οποίος την παντρεύεται για να έχει να ξεχαρμανιάζει όταν πιάνει λιμάνι μέχρι να βρει κανονική Αμερικάνα νύφη. Η μικρή τον ερωτεύεται σφόδρα, εκείνος την κοροϊδεύει φόδρα να μην τα πολυλογώ την καθιστά έγκυο και φεύγει με το πλοίο. Η μικρή Butterfly ξεροσταλιάζει χρόνια περιμένοντας τον, μέχρι που κάποια στιγμή ο αγαπημένος της επιστρέφει για να τον δεί παντρεμένο με άλλη γυναίκα και σκοπό της επιστροφής του να της πάρει το παιδί τους στην Αμερική. Ε τι να κάνει και η προδομένη κόρη, αποφασίζει να κάνει χαρακίρι με το μαχαίρι που είχε κάνει παλιότερα και ο πατέρας της. Λίγο πρίν το τέλος αποχαιρετά το παιδί της και χύνει τα σωθικά της στο πάτωμα αντί να ξεκοιλιάσει τον άπιστο που την δούλευε τόσα χρόνια. (εδώ δεν έχει βίντεο κανονικό αλλά όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα κάποιο που να είναι ανεκτά συγκρίσιμο με αυτό με την ερμηνεία της Κάλλας).

Αυτά τα ολίγα από εμένα για σήμερα. Εύχομαι να σας αρέσει το μικρό αυτό αφιέρωμα, κι αν όχι κουράγιο γιατί θα ακολουθήσουν κι άλλα χαχαχα. Καλό σας βράδυ παίδες :)