Είναι ωραίο να βλέπεις έναν σκηνοθέτη να ωριμάζει μπροστά στα μάτια σου. Και ο Πάνος Κούτρας αυτό κάνει στην νέα του ταινία. Το Xenia δεν είναι μόνο μια ιστορία για την ενηλικίωση των 2 πρωταγωνιστών του, αλλά και του ίδιου του δημιουργού της. Ισορροπημένο αφηγηματικά δραματουργικά αλλά και στην χρήση των τεχνικών του μέσων, το Xenia έχει άποψη και στην καταθέτει ξεκάθαρα ως θέση (αν είσαι νεοναζί Χρυσαγίτης μην την δεις θα χαλαστείς).
Η Ελλάδα των αντιθέσεων, των δυνατοτήτων της υποκρισίας, του φόβου και της αγωνίας είναι παρούσες. Όμως παρούσα είναι η ελπίδα το όνειρο και κυρίως η αίσθηση πως παρά τις όποιες αντιξοότητες όλα θα πάνε καλύτερα. Γιατί αν είναι κάτι που κάνει τόσο γοητευτικούς τους πρωταγωνιστές της ταινίας είναι πως δεν τα παρατάνε ποτέ έστω και μέσα στα όρια μιας μυθοπλασίας.
Πολύ καλημέρα σας :)
Πολύ καλημέρα σας :)
