Μεφίστο

Στο υπέροχα ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παίζεται αυτές τις μέρες από το Εθνικό Θέατρο, η θεατρική προσαρμογή του έργου Mephisto του Klaus Mann από την Ariane Mnouchkine.

"Η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία του μεσοπολέμου δοκιμάζει τις αντοχές, την ιδεολογία και την ηθική των μελών ενός θιάσου. Μέσα στη δίνη καταιγιστικών ιστορικών εξελίξεων, κάποιοι θα αντισταθούν, κάποιοι άλλοι θα αιφνιδιαστούν και άλλοι θα πληρώσουν με τη ζωή τους, καθώς το αυγό του φιδιού σκάει και ο ναζισμός αποκτάει όλο και περισσότερη δύναμη. Ένας από τους ηθοποιούς του θιάσου, ο Χένρικ Χόφγκεν, μπροστά στην αβεβαιότητα και το φόβο, θα επιλέξει να προτάξει την καριέρα του και να συμμαχήσει με τον «διάβολο»."

Για την ίδια την παράσταση μπορεί να έχω κάποιες ενστάσεις, όμως το κείμενο ακόμα και με τα κωμικά του στοιχεία, συγκλονίζει. Διότι δεν περιγράφει απλώς ένα σκοτεινό παρελθόν, αλλά ένα πιθανό μέλλον. Ένα μέλλον που αν έρθει θα είναι άλλη μια απόδειξη πως η ιστορία δεν μπορεί να διδάξει κανέναν. Δυστυχώς. 

Εναλλακτικά, ή καλύτερα συμπληρωματικά, υπάρχει και η εξαιρετική κινηματογραφική μεταφορά του έργου. Ψάχνω πλέον και το ίδιο το κείμενο αλλά φαίνεται πως δεν είναι διαθέσιμο από κάποιον εκδοτικό οίκο. Αν κάποιος έχει άλλη πληροφόρηση ας ενημερώσει. Καλό σας βράδυ, καλή βδομάδα και πολύ καλό μήνα :)

Στην μουσική μας ένας άλλος μεγάλος Klaus, ο Nomi, ερμηνεύει μοναδικά το Cold Song από την όπερα του Henri Purcell, "Βασιλιάς Αρθούρος". 

What Power art thou,

Who from below,

Hast made me rise,

Unwillingly and slow,

From beds of everlasting snow!

See'st thou not how stiff,

And wondrous old,

Far unfit to bear the bitter cold.

I can scarcely move,

Or draw my breath,

I can scarcely move,

Or draw my breath.

Let me, let me,

Let me, let me,

Freeze again...

Let me, let me,

Freeze again to death!