Μπορεί μία θεατρική παράσταση να σου αλλάξει τη ζωή; Μάλλον όχι!Μπορεί όμως να σου φτιάξει καταπληκτικά τη διάθεση, να σε στείλει στον 7ο ουρανό, και να σου ανανεώσει την πίστη στο Θεό Έρωτα (οι άνθρωποι κάνουμε ότι περνάει από τα χέρια μας για να την γκρεμίσουμε...).
Το μήνυμα από τον φίλο Α. έλεγε για 3η φορά "Δάφνης και Χλόη Θέατρο Πορεία 21:15"
Τις 2 προηγούμενες φορές είχα αρνηθεί καθώς βρισκόμουν σε μία ημερίδα αρχιτεκτονικής και μία έκθεση αρχιτεκτονικής αντίστοιχα σε κάθε μήνυμα και ήταν αδύνατο να ανταποκριθώ.
Ευτυχώς για μένα, χθες το πήρα απόφαση, μπήκα σε ένα ταξί και πήγα. Εδώ και μέρες η διάθεση ήταν κάπως, και ήθελα να περάσω ένα βράδυ με ένα καλό φίλο και μια καλή παράσταση.
Δεν ήξερα όμως πόσο καλή!!! Τι κι αν κάτσαμε σκαλάκια (θέσεις δεν υπήρχαν), η φρεσκάδα και η δροσιά αυτής της παράστασης ήταν τέτοια που θα την παρακολουθούσα και πάνω στο κρεβάτι ενός φακίρη (αυτό με τα καρφιά μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό). Κανονική θεατρολογική ανάλυση μην περιμένετε δεν έχω τέτοιες γνώσεις... όμως δεν χρειάζεται να έχεις και γνώσεις θεάτρου για να απολαύσεις ένα κείμενο όπως φαίνονταν να το απολαμβάνουν οι συντελεστές του. Και τη μουσική... αχ τη μουσική που σε ταξίδευε... και όλα αυτά τα εγκώμια στο Θεό Έρωτα που ξύπνησαν μνήμες από χρόνια παλιά και επιθυμίες για τα χρόνια που έρχονται...
Να είσαι καλά Α. για την χτεσινή πρόσκληση. Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσες να μου κάνεις αυτές τις μέρες.
