Συνέλληνες (λολ), μας ψεκάζουν

Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα (2013)

Πολυβραβευμένη η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, το οποίο παρεμπιπτόντως έχει και εισιτήρια για ανέργους 5 ευρώ όπως και η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών για αυτό και μπορώ και πηγαίνω, του γνωστού έργου του Ευγένιου Ο'Νίλ.

Το έργο εμπνευσμένο από την Ορέστεια, αν και τα πάθη των Μάνον είναι μάλλον ρηχά σε σύγκριση με αυτά των Ατρειδών. 

Όπως και να έχει το έργο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και ευφυώς παρουσιασμένο στην παράσταση του Εθνικού, με 4 ηθοποιούς να παριστάνουν τους θεατές που μπαίνουν και βγαίνουν στο έργο, εξηγούν, σχολιάζουν αν και δυστυχώς για τα γούστα μου με περισσότερο κωμικό τρόπο από όσο θα ήθελα (εμένα μου γάμησε λίγο το δραματικό του πράγματος και επειδή δεν ήξερα το έργο με ενόχλησε, αλλά γούστα είναι αυτά).

Τέλος (2013)

Καλές οι προθέσεις του έργου που είδα στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, αλλά κατά την γνώμη μου το αποτέλεσμα περιορίστηκε σε αυτές. Η ανάπτυξη των χαρακτήρων και η δραματουργία ήταν μάλλον ελλιπής. Το ίδιο το κείμενο μάλλον αδιάφορο ενώ φεύγοντας από την παράσταση έλεγα από μέσα μου, fuck τόσο μούφα λες να είναι το τέλος του κόσμου;; Αν πάντως αυτό ήταν το νόημα της παράστασης, τότε 10 με τόνο!