Κυριακή και πίνουμε το καφεδάκι μας στο Δυάρι στον Κεραμεικό. Η επιλογή του συγκεκριμένου καφέ δεν έγινε τυχαία. Πέρα από το γεγονός πως αποτελεί στέκι, περιμέναμε να περάσει και η παρέλαση των καρναβαλιστών. Μέχρι να γίνει αυτό, διάσπαρτες οι μασκοφορούσες παρουσίες στο δρόμο. Αρκετοί από αυτούς-πρωτάρηδες-να ρωτούν που γίνεται το καρναβάλι.
-Παιδιά θα τους δείτε στα στενά δεν έχουν συγκεκριμένο πρόγραμμά. Και αν δεν τους δείτε θα τους ακούσετε. Τους απαντούσαμε.
Και ήταν όντως οι μουσικές από τα ταμπούρλα και οι φωνές που μας σήκωσαν κι εμάς από τις καρέκλες μας καθώς πλησίαζε η αποκριάτικη πορεία. Γνώριμες (από περασμένα καρναβάλια) φατσούλες αλλά και μη, σε ένα χρωματικό και ηχητικό πανδαιμόνιο. Κέρασμα κρασάκι εκεί που καθόμασταν, άλλωστε ο μεζές και το αλκοόλ ως κέρασμα από τα μαγαζιά της περιοχής είναι παράδοση του συγκεκριμένου καρναβαλιού.
Φέτος μπορεί το κομμάτι της πορείας που συναντήσαμε να φάνηκε μικρότερο από άλλες φορές, όμως οι διάσπαρτες μεγάλες παρέες καρναβαλιστών που συναντήσαμε στο δρόμο μάλλον δείχνει πως ο κόσμος δεν εγκατέλειψε την συγκεκριμένη όμορφη πρωτοβουλία.
-Έχει ομορφιά και δυνατότητες αυτή η πόλη σχολίασε καθώς επιστρέφαμε σπίτια μας, ένας φίλος από την παρέα. Αρκεί να θέλουμε να φτιάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο, συνέχισε και τράβηξε άλλη μια φωτογραφία από την πανέμορφη ανθισμένη αμυγδαλιά που ήταν δίπλα του.
(όπως ανέβηκε ως κείμενο στο site AplosPolitis)
