Άρχισε ο άντρας σου μετά από χρόνια γάμου να σου κάνει νερά;
Ξυπνάς τα βράδια και δεν τον βρίσκεις δίπλα σου στο κρεβάτι, ούτε κάν χωμένο στο ψυγείο για μεταμεσονύχτιο σνάκ;
Άρχισε να σου γίνεται ξαφνικά τρέντι, να χτενίζει δηλαδή τα μαλλιά, να κάνει μπάνιο και εκτός Σαββάτου, να αλλάζει σώβρακο κάθε μέρα αντί του να γυρίζει το πίσω μπρός ;
Από εκεί που τον φωνάζανε Βαγγέλη στον καφενέ που έπαιζε πρέφα, τώρα άνοιξε μπλόγκ και συστήνεται ως Άγγελος??
Εκεί που σου έλεγε "γυναίκα καφέ", τώρα σου λέει "είσαι Θεά αγάπη μου";
Αν υποπτεύεσαι κι εσύ πως κάτι τρέχει με τον Βαγγέλα, τότε κάνε προφίλ γιατί τον άντρα σου παίζει να στον έφαγε κάποια αδερφή.
Προφανώς κάπως έτσι βίωσε το δράμα η κορασίδα του παραπάνω προφίλ που βρήκα σε γνωστό πουστροσάιτ (στο οποίο είχα μπεί εντελώς τυχαία). Αποφάσισε λοιπόν μέσα στην απελπισία της να κάνει προφίλ εκεί που ψωνίζεται ο δικός της, βάζοντας φωτογραφία της Απόβλητης από το cd Κραυγή διότι αυτό είναι και τούτο το προφίλ. Μια κραυγή απελπισίας.
Μήπως πήγες με τον άντρα μου???
Μήπως τον είδες???
Μήπως ξέρεις που πάει τα βράδια???
Αν κι εσύ φίλε αναγνώστη που είσαι gay, bisexual ή bicurius, μπορείς να βοηθήσεις την μανδάμ να σώσει το γάμο και το σπιτικό της (την αξιοπρέπειά της άσε την πήρε το κύμα), στείλε μήνυμα στο προφίλ kraugi (ναι έτσι το γράφει χαχαχα) και λύτρωσέ την μέρα που είναι. Αλλιώς την βλέπω να κάνει τάμα στα Facebook της Παναγιάς (βοήθειά μας μέρα που είναι) μπάς και τον βρεί.
Εναλλακτικά, βάλε να παίζει στο πικ-απ το "Θέλω να κάνω ταραχή" της Ρίτας Σακελαρίου και ρίξε μια ντίσκο-τσιφτετελιά.
Καλό μεσημέρι σε όλους και χρόνια πολλά σε εορτάζοντες και εορτάζουσες.
"Ένα μήνα αργότερα σε συνάντησα στο δρόμο...χωρίς να το πολυπιστεύω, σου πρότεινα να πάμε για χορό. Είπες απλώς ναι, why not. Ήταν 23 Οκτωβρίου 1947...Μετά την τρίτη ή την τέταρτη έξοδό μας, επιτέλους σε φίλησα. Δεν βιαζόμασταν"
Αντρέ Γκόρζ-Γράμμα στη Ντ.
Στα 1947 κάποιοι άνθρωποι δεν βιάζονταν, κάποιοι άνθρωποι κατάφερναν και έδεναν τις ζωές τους για πάντα.
Το καταπληκτικό αυτό τελευταίο βιβλίο του Αντρέ Γκόρζ, που γνώρισα από ανάγνωση μέρους του στην εκπομπή "Που πάει η μουσική όταν δεν την ακούμε πιά" του Μενέλαου Καραμαγγιώλη από την συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος, είναι-όπως αναφέρει στο επίμετρο της έκδοσης ο Μιχάλης Μήτσου "μια δημόσια επανόρθωση, μια ερωτική εξομολόγηση και μια προαναγγελία θανάτου. Η αρχή του είναι συγκλονιστική, το τέλος του αφόρητο. Ο συγγραφέας, που αποκάλυψε ότι έγραψε αυτό το βιβλίο κλαίγοντας, προειδοποιεί ότι δεν θα παραστεί στην κηδεία της γυναίκας του...θα φύγει μαζί της...επειδή είναι (ξανά) ερωτευμένος μαζί της και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν".
“Γίνεσαι ογδόντα δύο χρονών. Έχεις κοντύνει έξι εκατοστά, ζυγίζεις όλο κι όλο σαράντα πέντε κιλά και είσαι ακόμα όμορφη, γοητευτική κι επιθυμητή. Πάνε πια σαρανταοκτώ χρόνια που ζούμε μαζί και σε αγαπώ περισσότερο από ποτέ. Νιώθω και πάλι μέσα στο στήθος ένα σπαρακτικό κενό που μονάχα η ζεστασιά του κορμιού σου πάνω στο δικό μου το γεμίζει”
Αντρέ Γκόρζ-Γράμμα στη Ντ.
___________________ Καραγάτσης και Καββαδίας. Δυο ταξιδευτές του λόγου, ο ένας και των θαλασσών, μια σχέση πέρα από την φιλία, θα τολμούσα να πω αδερφική (άλλωστε η προσφώνηση αδελφέ συναντάται συχνά στην αλληλογραφία τους), όπως σκιαγραφείται σε αυτή την επετειακή έκδοση των μεταξύ τους επιστολών και καρτ-ποστάλ.
35 "συνομιλίες" για την τέχνη τους, τις ζωές τους και φυσικά για την θάλασσα, δώρο ενός αγαπημένου φίλου που θέλω να τον θεωρώ με την σειρά μου αδερφό :)
Και μιας και μιλήσαμε για θάλασσες, ας μας ταξιδέψει στους Ωκεανούς η Birgit Nilsson με δύο ερμηνείες της της άριας Ozean, du ungeheuer από την όπερα Oberon του C. M. von Weber. Η πρώτη από ρεσιτάλ του 1964, η δεύτερη από τηλεοπτική παραγωγή των αρχών της δεκαετίας του 70, "απαλλοτριωμένες" από εδώ και εδώ.
Καλό βράδυ σε όλους και καλή αρχή ή καλή συνέχεια στις διακοπές σας :)
Υ.Γ 1: Κάνοντας αυτό το πόστ, βρήκα μια πολύ όμορφη παρουσίαση του Γράμματος στην Ντ. στο μπλόγκ Ανάγνωση.
Υ.Γ 2: Με αφορμή και κάποια σχόλια στο προηγούμενο πόστ, να επισημάνω πως η όποια παρουσίαση βιβλίου, γίνεται επειδή κάτι με άγγιξε ή μου κίνησε το ενδιαφέρον σε αυτά και όχι απαραίτητα επειδή είναι αντικειμενικά αριστουργήματα. Το μπλόγκ είναι προσωπικό κι εγώ δεν είμαι επαγγελματίας "αναγνώστης" ή κριτικός όπως επίσης τα όποια πόστ δεν είναι κατ'ανάγκη προτάσεις αγοράς.
Υ.Γ 3: Αν και δεν τρελαίνομαι με τις διαδικτυακές ψηφοφορίες αυτή που ξεκίνησε στο μπλόγκ Παράλληλα Βλέμματα κάτι μου είπε λόγω του θέματός της. Αν σας ενδιαφέρει λοιπόν να πείτε την γνώμη σας ως προς το ποια θεωρείται την καλύτερη πεντάδα ταινιών που προβλήθηκαν πέρσι στην χώρα μας, κάντε μια βόλτα από εδώ.
[οι άνωθεν επτά, Πλάκα]
