Στο πικ-απ (3ο κατά σειρά που δοκιμάζω την τύχη μου) ακούμε το Three Months Later του Aaron Zigman από το σάουντρακ της ταινίας John Q, όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, απλά μόλις το άκουσα βλέποντας λίγο την ταινία και μου έκανε κλίκ. Καλό βράδυ σε όλους.
Ξεκινήσαμε με βροχή και γκρίνιες, αλλά λίγες ώρες αργότερα, και κάτι πατιλίκια σε στροφή με χειρόφρενό ενώ έπαιζε στο αμάξι η σκηνή τρέλας της Lucia από την Lucia di Lammermoor του Donizetti μετά, όχι μόνο φτάσαμε στον προορισμό μας άλλα βρήκαμε (για άλλη μια φορά) να παρκάρουμε και έξω από το ESCAPE. Και ναι οκ το άλλο είναι S-CAPE άλλα το νόημα το πιάσατε.
Φτάνοντας στον Πόρο ενημερώθηκα πως το νησί δεν είναι 1 άλλα 2 (τα ονόματα των οποίων δεν θυμάμαι πλέον) τα οποία νησιά χωρίζονται από λωρίδα νερού που μόνη χρησιμότητα έχει να παρέχει στους ελεεινούς ταξιτζήδες της περιοχής άλλοθι για να χρεώνουν διπλή ταρίφα. ΟΥΣΤ!!!
Στο σπίτι τακτοποιηθήκαμε μια χαρά, και αποφασίσαμε το 3ήμερο που είχαμε μπροστά μας να το περάσουμε όσο ποιο δημιουργικά γίνεται. Έτσι ακούσαμε αρκετή μουσική, διαβάσαμε λογοτεχνία και φτιάξαμε κι ένα podcast στο οποίο όμως είπαμε τόσα πολλά που δεν γίνεται να ανεβεί (τουλάχιστον όχι ακόμη μου χαχα).
Την επομένη επισκεφτήκαμε ένα μοναστήρι που όμως επειδή πήγαμε μεσημέρι οι Μοναχές το είχαν ρίξει στην Τσιμτσιλή κι έτσι δεν βρήκαμε κανένα. Η' σχεδόν κανένα, διότι με το που πατήσαμε το πόδι μας ήρθε καρφωτή μια τσουπωτή γατούλα χαδιάρα και γαλίφα που μας τρέλανε με τα τσαλίμια της. Φήμες που ήθελαν το γατί προσωρινή μετενσάρκωση γνωστής χώνας επιβεβαιώθηκαν ως πιθανές (μόνο εγώ μπορώ να γράψω τέτοια βλακεία) από γνωστό μέντιουμ καφετζού.
Τα βράδια μας τα περάσαμε ήρεμα και είναι αλήθεια πως εκτίμησα κάπως τα μπάρ της Αθήνας. Διότι όταν η μουσική που παίζει ο D.J. είναι τόσο άκυρη ώστε να αναγκαστώ να του ζητήσω Bad Romance για να νοιώσουμε λίγο καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάμε. Προσπαθήσαμε να πάμε και σε ένα άλλο μπάρ αλλά όταν φτάνοντας έξω άκουσα να παίζει την Κόκκινη Γραμμή της Θεοδωρίδου άσκησα βέτο. Ε όχι να πάμε και σε μαγαζί που παίζει Νατάσσα (και πιθανότατα θα έπαιζε μετά και Απόλυτη), ΕΛΛΕΟΣ. Άσχετο, άλλα κατάρα στα κανάλια που έκαναν φίρμα το τραγούδι αυτό λόγω του διαζυγίου της Μενεγάκη και το ακούω παντού.
Τις ώρες που τα 2 βόδια δεν κοιμόντουσαν, όχι και πολλές δηλαδή, κάναμε βόλτες στις όμορφες παραλίες του νησιού κοζάροντας τους ναυαγοσώστες που ήταν τούμπανο, και απολαμβάνοντας τα ήρεμα και ειδυλλιακά τοπία.
Πέρα από όλα αυτά είδαμε (μετά από πολύ καιρό εγώ είναι η αλήθεια), την ομορφότερη bridetobe μετά του μελλοντικού συζύγου της που τέρας ψυχραιμίας δεν την ξεμάλλιασε που για μια ακόμη φορά γκαντέμιασε την ομάδα μας και χάσαμε από την Καβάλα. Η καλή μας και ο καλός της άκουσαν και το περίφημο απαγορευμένο podcast για το οποίο σας μίλησα πρίν αλλά τους ορκίσαμε να μην μιλήσουν γι'αυτό πουθενά αν και νομίζω έτσι που τους κάηκε ο εγκέφαλος ακούγοντάς το δεν θα μπορούσαν να πουν και πολλά χαχαχα. Όπως και να έχει ένα έχω να πώ. Αν στηθεί το πέταγμα της ανθοδέσμης όπως τα πρωταθλήματα του Θρήνου θα κάνω σαματά.
Με ετούτα και με εκείνα πέρασαν οι μέρες πολύ καλύτερα από όσο μπορώ να πώ εδώ διότι όταν έχεις καλή παρέα περνάς πάντα τέλεια είναι η αλήθεια. Σας αφήνω με μερικές ακόμη φωτογραφίες από τον Πόρο αν και τις καλύτερες θα τις βρείτε στα facebookτων παιδιών (τελικά με τα κατάλληλα μοντέλα βγάζω καλές φωτογραφίες και με ανθρώπους όπως αποδείχθηκε).
ΘΑ έχουμε μια φανταστική βδομάδα. Πολλά φιλιά σε όλους :)
Στο νέο πικ-απ ακούμε το Speechless της Lady Ga-Ga που για κάποιο λόγο μου θυμίζει κάτι που δεν μπορώ να θυμηθώ και μένω μαλάκας κάθε φορά που το ακούω...παίζει ναι να μου θυμίζει και κάποιον τελικά :(
Χθές το βράδυ και μετά την αποδοχή της ανήθικης πρότασης του Παύλου του Μυστήριου για μια βραδιά ποιότητας, βρέθηκα στο Θέατρο Δημήτρης Χόρν για ένα Δείπνο στης Ιοκάστης, με μόλις - και το τονίζω- μόλις 30 λεπτά καθυστέρηση.
Εκεί με περίμεναν καρτερικά ο Παύλος και το Είδωλο που αν κρίνω από το ύφος τους δεν την βίωσαν και πολύ καρτερικά (τελικά) την πρωτοφανή μου αυτή καθυστέρηση.
Αφού μπήκαμε στην αίθουσα κατευθυνθήκαμε στις θέσεις μας, και αφού επιβεβαιώθηκα πως δεν θα δώ το βρακί της Φιλιππίδου, διότι όπως ενημερώθηκα φορούσε μάξι στην διάρκεια της παράστασης, καθίσαμε και πιάσαμε το κους-κούς. Επειδή δε, είμαι ολίγον τι πληθωρικός στην περιφέρεια, οι φιλενάδοι μου με έβαλαν και κάθισα διάδρομο γιατί ξεχειλίζω που ξεχειλίζω από τα καθίσματα να μην τους ενοχλώ κι από πάνω.
Στο πάρα τσάκ της παράστασης ήρθαν και κάθισαν 2 γκομενάκια (ένα καλό κι ένα τρίκαλο) δίπλα μας αλλά όπως καταλαβαίνεις καλό μου ημερολόγιο με το να καθίσω στον διάδρομο άλλος ήταν ο τυχερός. Διακριτικά και με τάκτ (όπως αρμόζει στην κοινωνική θέση και την ιδιοσυγκρασία μου) παρακάλεσα το Είδωλο να αλλάξουμε θέσεις μπάς και πάρω κι εγώ λίγο μάτι, αλλά πήρα τα αρχίδια του.
Με τούτα και με εκείνα ξεκίνησε κάποια στιγμή η παράσταση. Αχ καλό μου ημερολόγιο, εκεί να δείς καλιαρντό και κάγκελο. Πούστηδες, παλικάρια, ψόφιοι και ζωντανοί ,Έλληνες και μή ένα κουβάρι. Οι ατάκες να πέφτουν βροχή, η Σοφία Φιλιππίδου μια Θεά και όλοι στο Θέατρο να κοντεύουμε να κατουρηθούμε από τα γέλια. Βέβαια οι τρεις μας λέγαμε διάφορα κουλά στην διάρκεια της παράστασης οπότε για εμάς το γέλιο ήταν διπλό. Τέλεια σου λέω!!!
Μετά το τέλος είπαμε να πάμε να πούμε στους ηθοποιούς πόσο καλά περάσαμε με την παράστασή τους, όταν όμως ο ένας εξ αυτών βγαίνοντας από τα καμαρίνια γύρισε και μου είπε "το άκουσα αυτό που είπες όταν είπα πως δεν ανοίγω το στόμα μου, και κούναγες και το χεράκι" καταλάβαμε πως δεν μας έπαιρνε να περάσουμε και πιο μέσα διότι θα τρώγαμε κράξιμο. Καθώς αποχωρούσαμε ταχέως αλλά διακριτικά, ενημερώθηκα μέσα από ένα σπαρταριστό διάλογο πως το ένα από τα γκομενάκια (το απλά καλό) ήτανε πέρσι γλάστρα στη Μενεγάκη και λίγο ξενέρωσα με το πόσο ανενημέρωτος είμαι σε ό,τι αφορά θέματα του ημεδαπού star system, άλλα το ξεπέρασα γρήγορα.
Κι έτσι γύρισα σπίτι πολύ πολύ χαρούμενος που τα φιλαράκια μου είναι καλά και που περάσαμε τέλεια στην παράσταση. Παύλε μου σε ευχαριστώ και πάλι για την πρόσκλησή σου :)
Όσο για μένα, ετοιμάζομαι για την δουλειά άλλα σκέφτομαι να το σκάσω στο ενδιάμεσο να πάω κομμωτήριο γιατί με περιμένει ένα καυτό 3ήμερο και πρέπει να δείχνω τουλάχιστον αξιοπρεπής.
Όσο για το πικ-άπ δίπλα, μετά από άπειρες προσπάθειες να το καταφέρω να παίξει αποφάσισα να τα παρατήσω διότι αν είναι να μου γίνουν τα νεύρα κρόσσια έχω και καλύτερους λόγους γι'αυτό.
ΘΑ έχουμε ένα υπέροχο 4 ήμερο, πολλά φιλιά σε όλους και να περάσετε όσο καλύτερα γίνεται :)
update: ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ τώρα ο player παίζει!!!! Τόσες μέρες με τα κλασσικά δεν μπορούσε να δουλέψει, μόλις του έβαλα τον Καρνάβαλο την Lady Ga-Ga πήρε μπρός. Ε ΟΧΙ!!!! (Καλά βασικά enjoy το κομματάκι γιατί αν και kitschy είναι και catchy)
Συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας στον Πειραιά και μεταφερόμαστε 2 στενά πιο πάνω από το προηγούμενο πόστ, στη συμβολή των οδών Βασιλέως Γεωργίου του Α και Ηρώων Πολυτεχνείου. Και ναί, ω του θαύματος βλέπουμε όχι απλά σκαλωσιές, όπως συχνά στο παρελθόν, αλλά πραγματικές εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, ενός κτηρίου πολύπαθου από τους 2 σεισμούς του (81 και του 99) και την αδιαφορία της Πολιτείας (πολιτών συμπεριλαμβανομένων μη ξεχνιόμαστε).
Έτσι ελπίζω σε λίγα χρόνια να μπορέσουμε να απολαύσουμε ξανά σε όλο του το μεγαλείο το θέατρο στο οποίο είδα στα νιάτα μου την Ντενίση ως Θεοδώρα (ok I know I am bad αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ χαχαχα) ΘΑ έχουμε μιαν υπέροχη βδομάδα καθώς πλησιάζουμε το τέλος της Αποκριάς. Να είσαστε όλοι και όλες καλά.
Υ.Γ: Στο νέο πικ-απ (διότι το παλιό σταμάτησε να δέχεται το ανέβασμα νέων μουσικών κομματιών) ακούτε το After the requiem [έργο για 2 βιόλες και τσέλο του 1990] του Gavin Bryars έτσι για μια αλλαγή από τις ηρωίδες του μελοδράματος.
Τελικά ο Πειραιάς αποτελεί ανεξάντλητη πηγή "πλούτου".
Αυτή την φορά μεταφερόμαστε στην συμβολή των οδών Εθνικής Αντιστάσεως και Βασιλέως Γεωργίου του Α., απέναντι από τον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας και δίπλα στο έκτρωμα που οι ιθαγενείς ονομάζουμε "Πύργο του Πειραιά". Το κτήριο γνωστό και ως Μέγαρο Ν.Α.Τ. στεγάζει εκτός από κάποιες από τις υπηρεσίες του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου, και την Τράπεζα της Ελλάδος και στα υπόγεια την Εθνική Τράπεζα. Για δεκαετίες μάζευε σκόνη και μπίχλα ένεκα της καθαρότατης ατμόσφαιρας της πόλης. Και όταν κάποια στιγμή αποφασίστηκε να το σουλουπώσουν το καημένο, τα ευαγή ιδρύματα που στεγάζονται σε αυτό μάλλον διαφώνησαν σε κάτι με αποτέλεσμα το κτήριο να βαφτεί κατά το ήμισυ όπως συμβαίνει σε κάτι πολυκατοικίες του Κέντρου της Αθήνας που ο κάθε κάτοικος βάφει το διαμέρισμά του όποτε του την καυλώσει επειδή δεν μπορούν να συμφωνήσουν στη συνέλευση. Βέβαια και αυτοί που το έβαψαν μάλλον πήραν 100 κιλά πλαστικό χρώμα και το πέρασαν όλο ένα χέρι κάνοντας το λίγο τούρτα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Υ.Γ: Ok αναγνωρίζω πλέον και επίσημα πως μου έχει γίνει εμμονή ο cuber σκουπιδοτενεκές και τον βλέπω παντού. Αυτή την φορά στην μαρίνα Ζέας στον Πειραιά, τώρα και με animal print (ok δεν είναι animal print αλλά η φαντασία μου καλπάζει τι να κάνουμε).
