ΠΗΓΑΜΕ ΠΟΡΟ (και επιστρέψαμε)

Ξεκινήσαμε με βροχή και γκρίνιες, αλλά λίγες ώρες αργότερα, και κάτι πατιλίκια σε στροφή με χειρόφρενό ενώ έπαιζε στο αμάξι η σκηνή τρέλας της Lucia από την Lucia di Lammermoor του Donizetti μετά, όχι μόνο φτάσαμε στον προορισμό μας άλλα βρήκαμε (για άλλη μια φορά) να παρκάρουμε και έξω από το ESCAPE. Και ναι οκ το άλλο είναι S-CAPE άλλα το νόημα το πιάσατε. 

Φτάνοντας στον Πόρο ενημερώθηκα πως το νησί δεν είναι 1 άλλα 2 (τα ονόματα των οποίων δεν θυμάμαι πλέον) τα οποία νησιά χωρίζονται από λωρίδα νερού που μόνη χρησιμότητα έχει να παρέχει στους ελεεινούς ταξιτζήδες της περιοχής άλλοθι για να χρεώνουν διπλή ταρίφα. ΟΥΣΤ!!!

Στο σπίτι τακτοποιηθήκαμε μια χαρά, και αποφασίσαμε το 3ήμερο που είχαμε μπροστά μας να το περάσουμε όσο ποιο δημιουργικά γίνεται. Έτσι ακούσαμε αρκετή μουσική, διαβάσαμε λογοτεχνία και φτιάξαμε κι ένα podcast στο οποίο όμως είπαμε τόσα πολλά που δεν γίνεται να ανεβεί (τουλάχιστον όχι ακόμη μου χαχα).

Την επομένη επισκεφτήκαμε ένα μοναστήρι που όμως επειδή πήγαμε μεσημέρι οι Μοναχές το είχαν ρίξει στην Τσιμτσιλή κι έτσι δεν βρήκαμε κανένα. Η' σχεδόν κανένα, διότι με το που πατήσαμε το πόδι μας ήρθε καρφωτή μια τσουπωτή γατούλα χαδιάρα και γαλίφα που μας τρέλανε με τα τσαλίμια της. Φήμες που ήθελαν το γατί προσωρινή μετενσάρκωση γνωστής χώνας επιβεβαιώθηκαν ως πιθανές (μόνο εγώ μπορώ να γράψω τέτοια βλακεία) από γνωστό μέντιουμ καφετζού.

Τα βράδια μας τα περάσαμε ήρεμα και είναι αλήθεια πως εκτίμησα κάπως τα μπάρ της Αθήνας. Διότι όταν η μουσική που παίζει ο D.J. είναι τόσο άκυρη ώστε να αναγκαστώ να του ζητήσω Bad Romance για να νοιώσουμε λίγο καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάμε. Προσπαθήσαμε να πάμε και σε ένα άλλο μπάρ αλλά όταν φτάνοντας έξω άκουσα να παίζει την Κόκκινη Γραμμή της Θεοδωρίδου άσκησα βέτο. Ε όχι να πάμε και σε μαγαζί που παίζει Νατάσσα (και πιθανότατα θα έπαιζε μετά και Απόλυτη), ΕΛΛΕΟΣ. Άσχετο, άλλα κατάρα στα κανάλια που έκαναν φίρμα το τραγούδι αυτό λόγω του διαζυγίου της Μενεγάκη και το ακούω παντού.


Τις ώρες που τα 2 βόδια δεν κοιμόντουσαν, όχι και πολλές δηλαδή, κάναμε βόλτες στις όμορφες παραλίες του νησιού κοζάροντας τους ναυαγοσώστες που ήταν τούμπανο, και απολαμβάνοντας τα ήρεμα και ειδυλλιακά τοπία. 

Πέρα από όλα αυτά είδαμε (μετά από πολύ καιρό εγώ είναι η αλήθεια), την ομορφότερη bride to be μετά του μελλοντικού συζύγου της που τέρας ψυχραιμίας δεν την ξεμάλλιασε που για μια ακόμη φορά γκαντέμιασε την ομάδα μας και χάσαμε από την Καβάλα. Η καλή μας και ο καλός της άκουσαν και το περίφημο απαγορευμένο podcast για το οποίο σας μίλησα πρίν αλλά τους ορκίσαμε να μην μιλήσουν γι'αυτό πουθενά αν και νομίζω έτσι που τους κάηκε ο εγκέφαλος ακούγοντάς το δεν θα μπορούσαν να πουν και πολλά χαχαχα. Όπως και να έχει ένα έχω να πώ. Αν στηθεί το πέταγμα της ανθοδέσμης όπως τα πρωταθλήματα του Θρήνου θα κάνω σαματά. 

Με ετούτα και με εκείνα πέρασαν οι μέρες πολύ καλύτερα από όσο μπορώ να πώ εδώ διότι όταν έχεις καλή παρέα περνάς πάντα τέλεια είναι η αλήθεια. Σας αφήνω με μερικές ακόμη φωτογραφίες από τον Πόρο αν και τις καλύτερες θα τις βρείτε στα facebook των παιδιών (τελικά με τα κατάλληλα μοντέλα βγάζω καλές φωτογραφίες και με ανθρώπους όπως αποδείχθηκε).

ΘΑ έχουμε μια φανταστική βδομάδα. Πολλά φιλιά σε όλους :)

Στο νέο πικ-απ ακούμε το Speechless της Lady Ga-Ga που για κάποιο λόγο μου θυμίζει κάτι που δεν μπορώ να θυμηθώ και μένω μαλάκας κάθε φορά που το ακούω...παίζει ναι να μου θυμίζει και κάποιον τελικά :(