Ο ΝΑΟΣ 2
(The uncensored version)
Hosted by mahler
Ο εφιάλτης δεν έχει τελειώσει…
Η ιστορία είναι αυστηρώς ακατάλληλη για άτομα κάτω των 18
(The uncensored version)
Hosted by mahler
Ο εφιάλτης δεν έχει τελειώσει…
Η ιστορία είναι αυστηρώς ακατάλληλη για άτομα κάτω των 18
«Λένε πως όταν ο Πάπας εκδίωξε τους Ναΐτες οι οποίοι είχαν όμως διαφθαρεί και επιδίδονταν ακόμα και στο σοδομισμό , δέκα από αυτούς κατέφυγαν στο ναό Saint-Merri … Εκεί επικαλέστηκαν το Σατανά, μέσα σε χώρο ιερό, και τον προστάτη δαίμονα τους Baphomet… Ο Σατανάς με τη σειρά του τους έκανε αθάνατους και υπηρέτες του… και μέχρι σήμερα κυκλοφορούν ανάμεσα μας»
Ένα μήνα μετά από τα γεγονότα της πρώτης ιστορίας…
Είχε περάσει ένας μήνας και η Hélène δεν είχε δώσει κανένα σημείο ζωής. Η οικογένεια της είχε αναφέρει την εξαφάνιση της στην αστυνομία. Την υπόθεση είχε αναλάβει ο αστυνόμος Jean Basset. Η οικογένεια της Hélène τον ενημέρωσε για τις δραστηριότητες της. Ο αστυνόμος έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για την υπόθεση και τους υποσχέθηκε να κάνει ότι περνάει από το χέρι του.
Αφού ολοκλήρωσε την έρευνα του στο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον και αφού οι έρευνες δεν είχαν οδηγήσει πουθενά, αποφάσισε να επισκεφτεί την εκκλησία Saint-Merri στο Παρίσι.
Εκκλησία Saint-Merri
Εκείνη τη μέρα δεν έλεγε να σταματήσει να βρέχει. Έφτασε στο ναό αλλά δεν μπήκε κατευθείαν μέσα. Στάθηκε για λίγο κάτω από την ομπρέλα του και άναψε ένα τσιγάρο. Χάζεψε τους δαίμονες που κυριαρχούσαν στις οξυκόρυφες απολήξεις του ναού…και τα περίπλοκα ανάγλυφα με σκηνές από την κόλαση… Πέταξε το τσιγάρο του, έκλεισε την ομπρέλα του και μπήκε μέσα. Στο εσωτερικό του ναού επικρατούσε ησυχία. Η συννεφιασμένη και βροχερή μέρα σε συνδυασμό με τα κεριά που άναβαν βοηθούσαν στο να δημιουργηθεί μια αρκετά μυστηριακή ατμόσφαιρα. Ο ναός έμοιαζε άδειος.
-Είναι κανείς εδώ;
Ο ιερέας του ναού έκανε την εμφάνιση του.
-Πως θα μπορούσα να σας βοηθήσω;
Ο αστυνόμος έδειξε το σήμα του και προχώρησε κατευθείαν στο θέμα που τον απασχολούσε. Έδειξε μια φωτογραφία της Hélène και ρώτησε τον ιερέα αν είχε δει την κοπέλα.
-Ναι, βέβαια… Την θυμάμαι, πολύ ευγενική κοπέλα. Μελετούσε την ιστορία του ναού. Πάει περίπου ένας μήνας που την είδα.
-Την έχετε ξαναδεί από τότε;
-Δυστυχώς όχι, λυπάμαι.
Ο αστυνόμος έδειχνε να μην πείθεται απόλυτα αλλά ευχαρίστησε τον ιερέα και έφυγε. Η βροχή έξω είχε σταματήσει και ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του φωτίζοντας από κάθε πλευρά το ναό και τα περίτεχνα βιτρό του.
Το ίδιο βράδυ…
Ο αστυνόμος ήταν στο διαμέρισμα του. Είχε κάνει ένα μπάνιο και είχε ξαπλώσει. Στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι ήταν ένα ποτήρι με ουίσκι. Πήρε στα χέρια του ένα βιβλίο που είχε δανειστεί από την Εθνική βιβλιοθήκη για τους ναούς του Παρισιού. Ένα τέταρτο μετά τον είχε πάρει ο ύπνος.
Η πόρτα στο διαμέρισμα του αστυνομικού Jean Basset χτύπησε. Ο αστυνόμος ξύπνησε. Κοίταξε το ρολόι του, ήταν 3 το πρωί. Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.
-Ποιος είναι;
Κοίταξε από το ματάκι της πόρτας και με έκπληξη διαπίστωσε πως απ’ έξω στεκόταν η Hélène.
-Μισό λεπτό.
Φόρεσε το μποξεράκι που βρισκόταν στο πάτωμα και άνοιξε την πόρτα.
Η Hélène με το που άνοιξε η πόρτα μπήκε μέσα.
-Μα τι, πως;
Ο αστυνόμος δεν πήρε καμία απάντηση…
Η Hélène άρχισε να τον φιλάει. Σε λίγο θα βρίσκονταν γυμνοί να κάνουν έρωτα. Ο αστυνόμος κάποια στιγμή σταμάτησε και την κοίταξε στα μάτια. Τότε με φρίκη διαπίστωσε πως το σώμα της Hélène άρχισε να μελανιάζει και να αποσυντίθεται… Μια τούφα από τα μακριά μαλλιά της έμεινε στα χέρια του… Αίμα και κομμάτια από σάρκα και δέρμα άρχισαν να πέφτουν στο πάτωμα. Ένα μαύρο υγρό, ανακατεμένο με αίμα άρχισε να τρέχει από το στόμα της. Μια φωνή ακούστηκε, η φωνή της Hélène… «Στο Ναό…»
Η Hélène είχε εξαφανιστεί…
Φόρεσε τα ρούχα του και βγήκε στο δρόμο. Παρά την προχωρημένη ώρα ήταν αποφασισμένος να πάει στο ναό.
Εκκλησία Saint-Merri
Έφτασε στο ναό. Έξω επικρατούσε η σιωπή. Προχώρησε προς την κεντρική είσοδο. Ήταν ανοιχτά. Άνοιξε σιγά την πόρτα του ναού και κρυφοκοίταξε. Πάγωσε. Παρακολουθούσε ένα όργιο αίματος και ανίερου έρωτα. Τι ήταν αυτά τα πλάσματα; Είχαν άσπρο πρόσωπο και κόκκινα μάτια και δόντια… Κατασπάραζαν μια ομάδα ανθρώπων, ενώ κάποια από αυτά τα πλάσματα συνουσιάζονταν μαζί τους ταυτόχρονα. Στο κέντρο του ναού, μπροστά από την Αγία Τράπεζα δέσποζε ένας ανάποδος σταυρός. Ένα από αυτά τα πλάσματα παρακολουθούσε. Ο αστυνόμος τον αναγνώρισε… ήταν ο ιερέας…Αφού τελείωσαν, είδε να μετακινούν μια πλάκα κάτω από το σταυρό και να αποχωρούν.
Την αρχική αμηχανία διαδέχθηκε η αποφασιστικότητα. Ότι και αν ήταν αυτά τα πλάσματα, έπρεπε να τα σταματήσει…
Δεν έχασε χρόνο, κατευθύνθηκε στο αμάξι του και άνοιξε το πορτ μπαγκάζ. Πήρε τα δύο μπιτόνια βενζίνης που είχε πάντα στο αμάξι και επέστρεψε στο ναό. Μπήκε μέσα. Το αίμα είχε εξαφανιστεί, δεν υπήρχε ίχνος απ ‘ότι συνέβη πριν λίγο. Στη θέση του ανάποδου σταυρού υπήρχε ένας κανονικός. Κατευθύνθηκε προς τα εκεί και μετακίνησε την πλάκα που είχαν μετακινήσει τα πλάσματα νωρίτερα. Μια πέτρινη σκάλα οδηγούσε σε ένα υπόγειο δωμάτιο. Στο χώρο έκαιγαν κεριά. Τότε διαπίστωσε πως οι κόκκινοι περίεργοι κατ’ ομολογία τοίχοι του υπόγειου διαμερίσματος κινούνταν… Με το φως των κεριών δεν έβλεπε καλά…
-Θεέ μου…
Οι τοίχοι ήταν φτιαγμένοι από ανθρώπινο δέρμα, σάρκα και αίμα. λειτουργούσαν σαν κουκούλια για τα πλάσματα αυτά… Ο ναός ήταν ζωντανός…Ο ναός τρεφόταν από τα θύματα τους. Άνοιξε τα μπιτόνια και έλουσε τους τοίχους…
Στο κέντρο του χώρου ήταν τοποθετημένο ένα γλυπτό…
«Διαβολική αναπαράσταση, ερμαφρόδιτο αγαλματίδιο , ο Baphomet αποτελούσε μια -πανθεϊστική και μαγική απεικόνιση του απόλυτου-. Θεωρούνταν προστάτης των Ναϊτών»
Η φωνή που ακούστηκε ήταν του ιερέα που ήταν ακριβώς πίσω του… Ο αστυνόμος έκανε στροφή και οπισθοχώρησε…
Ο ιερέας παρατήρησε τα μπιτόνια… Ο αστυνόμος έβγαλε τα σπίρτα από την τσέπη του, άναψε ένα και το πέταξε στον τοίχο. Ο ναός τυλίχτηκε στις φλόγες… Κραυγές και ουρλιαχτά άρχισαν να βγαίνουν μέσα από τους τοίχους…Γύρισε να δει τον ιερέα αλλά είχε εξαφανιστεί… συνειδητοποίησε τότε πως ο ναός ολόκληρος καιγόταν και πως αν έμενε λίγο ακόμα εκεί θα γινόταν και ο δικός του τάφος…
Βγήκε έξω… άναψε ένα τσιγάρο και παρακολούθησε για λίγο το ναό που καιγόταν…
Σε λίγο θα ερχόταν η πυροσβεστική… έπρεπε να φύγει… κανείς ούτως ή άλλως δεν θα πίστευε την εξήγηση του.
Το ίδιο πρωί…
Ο αστυνομικός Jean Basset βρισκόταν στο διαμέρισμα του. Είχε κάνει ένα μπάνιο και παρακολουθούσε τις πρωινές ειδήσεις στην τηλεόραση. Μια δημοσιογράφος ανέφερε « Η εκκλησία Saint-Merri στο Παρίσι χρονολογούνταν περίπου από το 1500 με 1552. Χθες βράδυ το σπουδαίο αυτό θρησκευτικό μνημείο τυλίχτηκε στις φλόγες. Η αστυνομία κάνει λόγο για εμπρησμό. Με απόφαση του δημάρχου ο ναός θα αναστηλωθεί.» Έκλεισε την τηλεόραση και έκανε να φύγει… Άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος. Έξω τον περίμενε ο ιερέας…
-Νόμιζες ότι θα τελείωνε έτσι;
Ο ιερέας όρμησε καταπάνω του και κάρφωσε τα δόντια του στο λαιμό του αστυνομικού…
3 χρόνια μετά…
Ο ναός Saint-Merri ήταν έτοιμος να λειτουργήσει ξανά. Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και ο ιερέας του ναού υποδεχόταν για ακόμα μια φορά το ποίμνιο του…
Ένα μήνα μετά από τα γεγονότα της πρώτης ιστορίας…
Είχε περάσει ένας μήνας και η Hélène δεν είχε δώσει κανένα σημείο ζωής. Η οικογένεια της είχε αναφέρει την εξαφάνιση της στην αστυνομία. Την υπόθεση είχε αναλάβει ο αστυνόμος Jean Basset. Η οικογένεια της Hélène τον ενημέρωσε για τις δραστηριότητες της. Ο αστυνόμος έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για την υπόθεση και τους υποσχέθηκε να κάνει ότι περνάει από το χέρι του.
Αφού ολοκλήρωσε την έρευνα του στο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον και αφού οι έρευνες δεν είχαν οδηγήσει πουθενά, αποφάσισε να επισκεφτεί την εκκλησία Saint-Merri στο Παρίσι.
Εκκλησία Saint-Merri
Εκείνη τη μέρα δεν έλεγε να σταματήσει να βρέχει. Έφτασε στο ναό αλλά δεν μπήκε κατευθείαν μέσα. Στάθηκε για λίγο κάτω από την ομπρέλα του και άναψε ένα τσιγάρο. Χάζεψε τους δαίμονες που κυριαρχούσαν στις οξυκόρυφες απολήξεις του ναού…και τα περίπλοκα ανάγλυφα με σκηνές από την κόλαση… Πέταξε το τσιγάρο του, έκλεισε την ομπρέλα του και μπήκε μέσα. Στο εσωτερικό του ναού επικρατούσε ησυχία. Η συννεφιασμένη και βροχερή μέρα σε συνδυασμό με τα κεριά που άναβαν βοηθούσαν στο να δημιουργηθεί μια αρκετά μυστηριακή ατμόσφαιρα. Ο ναός έμοιαζε άδειος.
-Είναι κανείς εδώ;
Ο ιερέας του ναού έκανε την εμφάνιση του.
-Πως θα μπορούσα να σας βοηθήσω;
Ο αστυνόμος έδειξε το σήμα του και προχώρησε κατευθείαν στο θέμα που τον απασχολούσε. Έδειξε μια φωτογραφία της Hélène και ρώτησε τον ιερέα αν είχε δει την κοπέλα.
-Ναι, βέβαια… Την θυμάμαι, πολύ ευγενική κοπέλα. Μελετούσε την ιστορία του ναού. Πάει περίπου ένας μήνας που την είδα.
-Την έχετε ξαναδεί από τότε;
-Δυστυχώς όχι, λυπάμαι.
Ο αστυνόμος έδειχνε να μην πείθεται απόλυτα αλλά ευχαρίστησε τον ιερέα και έφυγε. Η βροχή έξω είχε σταματήσει και ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του φωτίζοντας από κάθε πλευρά το ναό και τα περίτεχνα βιτρό του.
Το ίδιο βράδυ…
Ο αστυνόμος ήταν στο διαμέρισμα του. Είχε κάνει ένα μπάνιο και είχε ξαπλώσει. Στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι ήταν ένα ποτήρι με ουίσκι. Πήρε στα χέρια του ένα βιβλίο που είχε δανειστεί από την Εθνική βιβλιοθήκη για τους ναούς του Παρισιού. Ένα τέταρτο μετά τον είχε πάρει ο ύπνος.
Η πόρτα στο διαμέρισμα του αστυνομικού Jean Basset χτύπησε. Ο αστυνόμος ξύπνησε. Κοίταξε το ρολόι του, ήταν 3 το πρωί. Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.
-Ποιος είναι;
Κοίταξε από το ματάκι της πόρτας και με έκπληξη διαπίστωσε πως απ’ έξω στεκόταν η Hélène.
-Μισό λεπτό.
Φόρεσε το μποξεράκι που βρισκόταν στο πάτωμα και άνοιξε την πόρτα.
Η Hélène με το που άνοιξε η πόρτα μπήκε μέσα.
-Μα τι, πως;
Ο αστυνόμος δεν πήρε καμία απάντηση…
Η Hélène άρχισε να τον φιλάει. Σε λίγο θα βρίσκονταν γυμνοί να κάνουν έρωτα. Ο αστυνόμος κάποια στιγμή σταμάτησε και την κοίταξε στα μάτια. Τότε με φρίκη διαπίστωσε πως το σώμα της Hélène άρχισε να μελανιάζει και να αποσυντίθεται… Μια τούφα από τα μακριά μαλλιά της έμεινε στα χέρια του… Αίμα και κομμάτια από σάρκα και δέρμα άρχισαν να πέφτουν στο πάτωμα. Ένα μαύρο υγρό, ανακατεμένο με αίμα άρχισε να τρέχει από το στόμα της. Μια φωνή ακούστηκε, η φωνή της Hélène… «Στο Ναό…»
Η Hélène είχε εξαφανιστεί…
Φόρεσε τα ρούχα του και βγήκε στο δρόμο. Παρά την προχωρημένη ώρα ήταν αποφασισμένος να πάει στο ναό.
Εκκλησία Saint-Merri
Έφτασε στο ναό. Έξω επικρατούσε η σιωπή. Προχώρησε προς την κεντρική είσοδο. Ήταν ανοιχτά. Άνοιξε σιγά την πόρτα του ναού και κρυφοκοίταξε. Πάγωσε. Παρακολουθούσε ένα όργιο αίματος και ανίερου έρωτα. Τι ήταν αυτά τα πλάσματα; Είχαν άσπρο πρόσωπο και κόκκινα μάτια και δόντια… Κατασπάραζαν μια ομάδα ανθρώπων, ενώ κάποια από αυτά τα πλάσματα συνουσιάζονταν μαζί τους ταυτόχρονα. Στο κέντρο του ναού, μπροστά από την Αγία Τράπεζα δέσποζε ένας ανάποδος σταυρός. Ένα από αυτά τα πλάσματα παρακολουθούσε. Ο αστυνόμος τον αναγνώρισε… ήταν ο ιερέας…Αφού τελείωσαν, είδε να μετακινούν μια πλάκα κάτω από το σταυρό και να αποχωρούν.
Την αρχική αμηχανία διαδέχθηκε η αποφασιστικότητα. Ότι και αν ήταν αυτά τα πλάσματα, έπρεπε να τα σταματήσει…
Δεν έχασε χρόνο, κατευθύνθηκε στο αμάξι του και άνοιξε το πορτ μπαγκάζ. Πήρε τα δύο μπιτόνια βενζίνης που είχε πάντα στο αμάξι και επέστρεψε στο ναό. Μπήκε μέσα. Το αίμα είχε εξαφανιστεί, δεν υπήρχε ίχνος απ ‘ότι συνέβη πριν λίγο. Στη θέση του ανάποδου σταυρού υπήρχε ένας κανονικός. Κατευθύνθηκε προς τα εκεί και μετακίνησε την πλάκα που είχαν μετακινήσει τα πλάσματα νωρίτερα. Μια πέτρινη σκάλα οδηγούσε σε ένα υπόγειο δωμάτιο. Στο χώρο έκαιγαν κεριά. Τότε διαπίστωσε πως οι κόκκινοι περίεργοι κατ’ ομολογία τοίχοι του υπόγειου διαμερίσματος κινούνταν… Με το φως των κεριών δεν έβλεπε καλά…
-Θεέ μου…
Οι τοίχοι ήταν φτιαγμένοι από ανθρώπινο δέρμα, σάρκα και αίμα. λειτουργούσαν σαν κουκούλια για τα πλάσματα αυτά… Ο ναός ήταν ζωντανός…Ο ναός τρεφόταν από τα θύματα τους. Άνοιξε τα μπιτόνια και έλουσε τους τοίχους…
Στο κέντρο του χώρου ήταν τοποθετημένο ένα γλυπτό…
«Διαβολική αναπαράσταση, ερμαφρόδιτο αγαλματίδιο , ο Baphomet αποτελούσε μια -πανθεϊστική και μαγική απεικόνιση του απόλυτου-. Θεωρούνταν προστάτης των Ναϊτών»
Η φωνή που ακούστηκε ήταν του ιερέα που ήταν ακριβώς πίσω του… Ο αστυνόμος έκανε στροφή και οπισθοχώρησε…
Ο ιερέας παρατήρησε τα μπιτόνια… Ο αστυνόμος έβγαλε τα σπίρτα από την τσέπη του, άναψε ένα και το πέταξε στον τοίχο. Ο ναός τυλίχτηκε στις φλόγες… Κραυγές και ουρλιαχτά άρχισαν να βγαίνουν μέσα από τους τοίχους…Γύρισε να δει τον ιερέα αλλά είχε εξαφανιστεί… συνειδητοποίησε τότε πως ο ναός ολόκληρος καιγόταν και πως αν έμενε λίγο ακόμα εκεί θα γινόταν και ο δικός του τάφος…
Βγήκε έξω… άναψε ένα τσιγάρο και παρακολούθησε για λίγο το ναό που καιγόταν…
Σε λίγο θα ερχόταν η πυροσβεστική… έπρεπε να φύγει… κανείς ούτως ή άλλως δεν θα πίστευε την εξήγηση του.
Το ίδιο πρωί…
Ο αστυνομικός Jean Basset βρισκόταν στο διαμέρισμα του. Είχε κάνει ένα μπάνιο και παρακολουθούσε τις πρωινές ειδήσεις στην τηλεόραση. Μια δημοσιογράφος ανέφερε « Η εκκλησία Saint-Merri στο Παρίσι χρονολογούνταν περίπου από το 1500 με 1552. Χθες βράδυ το σπουδαίο αυτό θρησκευτικό μνημείο τυλίχτηκε στις φλόγες. Η αστυνομία κάνει λόγο για εμπρησμό. Με απόφαση του δημάρχου ο ναός θα αναστηλωθεί.» Έκλεισε την τηλεόραση και έκανε να φύγει… Άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος. Έξω τον περίμενε ο ιερέας…
-Νόμιζες ότι θα τελείωνε έτσι;
Ο ιερέας όρμησε καταπάνω του και κάρφωσε τα δόντια του στο λαιμό του αστυνομικού…
3 χρόνια μετά…
Ο ναός Saint-Merri ήταν έτοιμος να λειτουργήσει ξανά. Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και ο ιερέας του ναού υποδεχόταν για ακόμα μια φορά το ποίμνιο του…
ΤΕΛΟΣ
Ακολουθούν στο Toymaker’s Diary…
Είδωλο στον καθρέφτη…και αν το είδωλο που αντικρίζεις στον καθρέφτη δεν είναι το δικό σου;
Αυτό…δεν έπρεπε να γεννηθεί…τώρα που γεννήθηκε δεν θέλει να πεθάνει…
Σφαγή σε έρημο επαρχιακό δρόμο 2: Αδιέξοδο…
The pelt Killer aka Γραμμή αίματος…το 3ο post…
Ακολουθούν στο Toymaker’s Diary…
Είδωλο στον καθρέφτη…και αν το είδωλο που αντικρίζεις στον καθρέφτη δεν είναι το δικό σου;
Αυτό…δεν έπρεπε να γεννηθεί…τώρα που γεννήθηκε δεν θέλει να πεθάνει…
Σφαγή σε έρημο επαρχιακό δρόμο 2: Αδιέξοδο…
The pelt Killer aka Γραμμή αίματος…το 3ο post…
