Τα βιβλία των άλλων

Το "Ρέκβιεμ για την Φάννυ Γκόλντμαν" το "γνώρισα" από τις εκτεταμένες αναφορές που έκανε σε μια από τις εκπομπές του στο παλιό Τρίτο Πρόγραμμα ο Μενέλαος Καραμαγγιόλης. Το έψαχνα χρόνια κι έτσι όταν έπεσε στα χέρια μου το διάβασα σε μια μέρα (είναι και μικρούλι). Όμως το "αγαπημένο" ανάγνωσμα "δεν ήταν εκεί". Το αποσπασματικό έργο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) με άφησε ανικανοποίητο τουλάχιστον με την πρώτη ανάγνωση. Μια δεύτερη κάποια στιγμή ίσως να με κάνει να αναθεωρήσω, ίσως πάλι και όχι. 

Και κάνει και μια ζέστη σήμερα...

Αιώνιο camp

Είναι το 1978 και ο Billy Wilder γυρίζει την τελευταία (όπως αποδείχτηκε) ταινία του, την Fedora. Και με αυτήν, χωρίς να το γνωρίζει, τρολλάρει τον εαυτό του παρουσιάζοντας μια camp εκδοχή του Sunset Blvd. Όχι πως το φιλμ εκείνο δεν φλέρταρε μες την υπερβολή του με το camp. Όμως σε εκείνη την ταινία, κάτι το ασπρόμαυρο φιλμ, κάτι οι καλύτεροι ηθοποιοί με κορυφαία την αυτοαναφορική εμφάνιση της Gloria Swanson, προσέδωσαν μυθικές διαστάσεις στην ταινία. 

Αντιθέτως στην Fedora, παρά την καταπληκτική ιδέα του σεναρίου, όλα συνωμότησαν εναντίων του γηραιού σκηνοθέτη. Θέλετε το φτηνιάρικο χρώμα των late 70s, το κίτς φολκλόρ του ελληνικού τουριστικού καλοκαιριού στην Κέρκυρα των τελών της δεκαετίας, οι ενερμήνευτες ερμηνείες των μετρίων ηθοποιών, οι κακογραμμένοι διάλογοι που μόνο γέλωτα προκαλούν; Μάλλον όλα αυτά μαζί κατέστρεψαν αυτό που θα μπορούσε να έχει γίνει ένα καταπληκτικά σκοτεινό και δραματικό φίλμ αποχαιρετισμό στο παλαιό Χόλιγουντ, μετατρέποντάς το σε μια (υπέροχη κατά τα άλλα) παρωδία.  

Διότι, μπορεί η Fedora να μην είναι μια ταινία από αυτές που κάποιοι ονομάζουν ποιοτικές, όμως είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να καλλιαρντέψεις αν βέβαια την δείς με υποψιασμένους str8 σινεφίλ ή self-concious αδερφές-κατά προτίμηση άνω των 30-κάνοντας χίλια δυο σχόλια για όλα όσα όπως προανέφερα πήγαν "στραβά" σε αυτήν.

Προλάβετε την σε κάποιο θερινό, εγώ την πέτυχα στον αντίστοιχο της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, κλέψτε το dvd από το βιντεοκλάμπ της γειτονιάς σας, ή απλά κατεβάστε το blu-ray από το ίντερνετ, πάντως μην την χάσετε, θα χάσετε. 

Πολύ καλή σας μέρα και ένα υπέροχο υπόλοιπο Κυριακής σε όλους :)

Evolution

Γιατί τελικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη κινητήρια δύναμη από την γκρίνια της συζύγου χαχχαχα. Πολύ καλημέρα σας :)

Νέα οπτική στην διείσδυση...του 21ου αιώνα

Θέλω να πω τόσα πολλά, και όμως δεν βρίσκω τα λόγια. Μόνο πως κλαίω, πεθαίνω, λιώνω. Όχι δεν είναι τρολλιά, είναι πραγματικό προϊόν. Και για να μην λέτε μερικοί μερικοί, την είδηση διάβασα εδώ. Δεν μπαίνω εγώ σε τέτοια site από μόνος μου.

Johann Adolph Hasse - Siroe re di Persia (2014)

To μενού χτες είχε όπερα.  Siroe re di Persia του Johann Adolph Hasse. Υπέροχο μπαρόκ του 1733 ερμηνευμένο καταπληκτικά από την Καμεράτα υπό την διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου και φυσικά τους τραγουδιστές. Σχεδόν τέσσερις ώρες (μαζί με το διάλειμμα) κύλησαν νερό. Υπέροχη βραδιά!

Σας αφήνω με ένα απόσπασμα από την όπερα (όχι την χτεσινή παράσταση). Καλό σου-κού σε όλους σας.

Swim Little Fish Swim (2013)

Άλλη μια βόλτα σε θερινό χτες, αυτή την φορά στο Αθηναία στο Κολωνάκι. Γλυκούλα ταινία, εντελώς ρομαντική, καλώς ή κακώς στον πραγματικό κόσμο δύσκολα συμβαίνουν έτσι τα όσα δείχνει, όμως γιατί να μην ξεχνάμε που και που πως μεγαλώσαμε και να μην βλέπουμε ένα όμορφο παραμύθι; Και η ταινία είναι όμορφα φτιαγμένη, με τα χρώματά της, τις μουσικές της, την χίπικη πλευρά της Νέας Υόρκης που τελικά δεν ξέρω αν υπάρχει ή αν είναι εφεύρεση των σκηνοθετών του κινηματογράφου. Όπως και να έχει μια καλή πρόταση για χαλαρό βραδάκι με μπυρίτσα, φαγητό, τσιγαράκι (μιας και μιλάμε για θερινό) και καλή παρέα.

Καλή θέαση σε όποιον αποφασίσει να την δει, και μια μεγάλη καλημέρα σε όλους σας :)

Teorema (1968)

Ένας επισκέπτης (έτσι ονομάζεται και στην ταινία) στο σπίτι μεγαλοαστικής ιταλικής οικογένειας γίνεται καταλύτης ώστε τα μέλη της να αφυπνιστούν από την λήθη τους. Μια λήθη που φαίνεται να είναι συσσωρευμένη μέσα σε αιώνες παρακμής και πτώσης της ιταλικής κοινωνίας. 

Σαγηνεύοντας ερωτικά όλα τα μέλη της οικογένειας, από την υπηρέτρια μέχρι τον πατέρα, συντρίβει τις αυταπάτες τους και τους οδηγεί σε επίπεδα συνειδητοποίησης που κανείς του δεν μπορεί να διαχειριστεί και να ελέγξει.

Το 1968 ο κόσμος βράζει. Αντιπολεμικό κίνημα στην Αμερική, Άνοιξη της Πράγας, Μάης του 68 και ο Παζολίνι φτιάχνει ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του πολιτικού κινηματογράφου. Με πλήθος συμβολισμών αλλά χωρίς να γίνεται ακαδημαϊκά δύσκολη, η ταινία σκίζει την αστική τάξη και και τον σαθρό κόσμο της ψευτοηθικής της. Ίσως για να μας πει στο τέλος, πως για το γκρέμισμα της άρχουσας τάξης δεν αρκεί παρά ένα καλό γαμήσι.

Σε ένα κατάμεστο (παρά το πανάκριβο εισιτήριο) Ζέφυρο (το πασίγνωστο θερινό στα Άνω Πετράλωνα) για άλλη μια φορά η υπέροχη αυτή ταινία του Παζολίνι. Όχι για να μην λένε και μερικοί πως έχει πεθάνει ο κινηματογράφος επειδή ο κόσμος δεν πηγαίνει κατά χιλιάδες να δει τα σκουπίδια που συνήθως μας σερβίρουν οι αίθουσες.

Πολύ καλή σας μέρα :)

Σώπα ρε γαμημένε!

 Όπως είπε, «1.800 ευρώ δεν είναι μεν σύνταξη πείνας, αλλά δεν είχα προγραμματίσει στη ζωή μου να έχω τόσα. Είχα προγραμματίσει κάτι παραπάνω»…

Δηλαδή όλοι όσοι τους τις κόψατε και δεν είναι 1800 αλλά 800 (στην καλύτερη) το είχαν προγραμματίσει; Πόσο μουνόπανο είσαι τελικά;