ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

"Ο Αντώνιος*, όστις είχεν εκπαιδευθή εν Αθήναις, επεσκέφθη επανειλημμένως την πόλιν...και επεί μακρόν εν αυτή διέμεινεν.[...] Εκολάκευσε δε και περιεποιήθη τους Αθηναίους σφόδρα, μιμούμενος την τε ενδυμασίαν και τα ήθη αυτών, αποκαλών εαυτόν Αθηναίον και εστιών τους πολίτας. οι δ' Αθηναίοι προέβησαν εις τοσούτον χαμερπείας αντικολακεύοντες αυτόν, ώστε εξήλειψαν μεν τα ονόματα των βασιλέων της Περγάμου Ευμένους και Αττάλου εκ των αυτοίς αφιερωμένων κολοσσιαίων ανδριάντων και αντάυτών επέγραψαν το του Αντωνίου, ανεκήρυξαν δε αυτόν θεόν Διόνυσον και ως τοιουτον τον ηρραβώνισαν μετά της παρθένου Αθηνάς, της πολιούχου θεάς. η χαμερπής όμως αυτή και ασεβής κολακεία απέβη τοις Αθηναίοις λίαν ακριβή, διότι ο πονηρός γαμβρός εζήτησε και έλαβεν ως προίκα κατά τινάς μεν 1000 τάλαντα, κατ'άλλους δ'έτι πλείονα."

(Κωνσταντινίδης, "Ιστορία των Αθηνών από Χριστού γεννήσεως μέχρι του έτους 1821", σελ.51)

Σήμερα αντί μουσικής, ένα βίντεο από τις (κατά την γνώμη μου) αηδιαστικές εκδηλώσεις λατρείας των ιθαγενών κατά την αγόρευση του Ρομπέρτο Μπενίνι ως επίτιμου διδάκτορα του Α.Π.Θ. (προφανώς γιατί 10 χρόνια μετά την μία και μοναδική του επιτυχία στον κινηματογράφο με την γλυκερή μεν, πλην συγκινησιακή δε La vita e bella θεωρείται άξιος για μια τέτοια τιμή). Ο ηθοποιός επανέλαβε για πολλοστή φορά μπροστά σε κάμερα τους γνωστούς πιθηκισμούς του, καραγκιοζιλίκια με υποκλίσεις και γκριμάτσες (τύπου μεθυσμένη γκόμενα στο facebook) φορώντας την πανεπιστημιακή τήβεννο, μέσα σε παροξυσμό χειροκροτημάτων και ιαχών από τους εκστασιασμένους παρευρισκόμενους. Ανεβαίνοντας δε στο βήμα, διάβασε σε άψογα Ελληνικά τις γνωστές πίπες "θέλω να σας φιλήσω όλους στο στόμα" και κάτι ανάλογα, προκαλώντας φρενίτιδα στο πλήθος που προφανώς και μόνο η υπόσχεση μιας τέτοιας πράξης ήταν ικανή να το φέρει σε οργασμό. Και για να ολοκληρωθεί το καλαμπούρι, είπε  (όπως ενημερωθήκαμε από τα ρεπορτάζ) κάποια στιγμή, πως η" Ελλάδα δεν χρωστάει στην Ευρώπη, αλλά η Ευρώπη στην Ελλάδα" παπαγαλίζοντας ένα από τα εμετικά τσιτάτα με τα οποία τόσο ντόπιοι όσο και αλλοδαποί αφελείς (εδώ αυτολογοκρίθηκα το ομολογώ) προσπαθούν να εξισώσουν (;), ισοσκελίσουν (;) ένας Θεός ξέρει, την αναμφισβήτητη συμβολή των αρχαίων κατοίκων της σημερινής Ελλάδας στην διαμόρφωση του Δυτικού Πολιτισμού, με τις λοβιτούρες, τα χρέη, την απατεωνιά, την διασπάθιση δημοσίου χρήματος και πλείστα άλλα που συνθέτουν την συμβολή του νεοέλληνα στον πολιτισμό τα τελευταία 150 χρόνια (ήμουν κι εγώ τυφλός και κουφός στην Ζάκυνθο και έγινε θαύμα).

Αυτά τα ωραία για σήμερα. Πολύ καλό βράδυ σε όλους σας. Καλές Πασχαλινές διακοπές σε όσους την κάνετε κάπου για ξεκούραση. Πολλά πολλά φιλιά :)

Υ.Γ: Ε, αυτή την φορά τουλάχιστον, την βγάλαμε φτηνά με κανά μπουφέ με καναπεδάκια χαχαχα

*Ναι καλέ αυτός της Κλεοπάτρας

STREET POLITICS

Εξεταστική τέλος, εξάμηνο άρχισε ήδη. Κάναμε το καλύτερο δυνατό και ελπίζουμε για το καλύτερο αποτέλεσμα, Ανάσταση νεκρών, και ζωή του μέλλοντος αιώνος Αμήν. Και να φανταστείτε πως εγώ είμαι καλά. Μιλάμε σήμερα που πήγα σχολή οι περισσότεροι δεν μιλίωντουσταν καν. Καταραμένο κάτεργο μας έφαγες τα νιάτα μας. Στο διάλο μπουρδέλο (LOL).

Τέλος πάντων, πριν χαθώ ξανά στα περί κατασκευών και σχεδιασμών και άλλα γραφικά σας αφήνω με μερικές φωτογραφίες από όταν είχα χρόνο να κάνω βόλτες στο κέντρο. Πολύ καλό σας βράδυ παίδες και ελπίζω όλοι να ήσαστε καλά :)

[βρακί υποθέτω θα αλλάξει από βδομάδα]

[τουλάχιστον η επανάσταση είναι τσάμπα]

[μπα, για κοίτα παρακάτω]

[έφυγες νωρίς, σνιφ]

[από μαριονέτα, στένσιλ. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται]

[Πες τα ορέ σύντροφε]

[να υποθέσω σε ξεχείλωσαν κι εσένα τα Μνημόνια και το PSI???]

Στην μουσική μας σήμερα κάτι καινούριο (για εμένα) που τσίμπησα τις προάλλες από το Elafini. The boy in the lake από τους The Irrepressibles που αν και έχουν μια ροπή εμφανισιακά και μουσικά στο χιπστερισμό ελπίζω να είναι κάτι περισσότερο. 

ΟΙ 10 ΜΕΡΕΣ...

...μέχρι το τέλος της εξεταστικής και την παράδοση της εργασίας για την Σύνθεση 7 προβλέπονται πολύ Βαγκνερικές.

(φινάλε της 1ης πράξης από την όπερα Lohengrin)

(φινάλε της όπερας Tannhäuser ) 

(φινάλε της όπερας Fliegende Hollander)

Εύχομαι να είσαστε όλοι καλά, να περνάτε όσο καλύτερα γίνεται και γενικώς  να την παλεύετε :)

Πολύ καλή σας μέρα παίδες. 

10 ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ, ΣΕ 20 ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΕΡΜΗΝΙΕΣ

 Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στην όπερα ένα πόστ ολίγον τι συνδυαστικό. 10 καλλιτέχνες που αγαπώ (όχι απαραίτητα οι αντικειμενικά καλύτεροι αλλά σίγουρα αυτοί που η παρουσία τους σε μία δισκογραφία θα με έκανε να ακούσω ένα ολόκληρο έργο) σε 20 αγαπημένες ερμηνείες που για εμένα είναι συγκλονιστικές, με κάνουν να αισθάνομαι, 20 άριες που θα έπαιρνα αν μπορούσα και στον άλλο κόσμο. Απολαύστε τες.

1-Maria Callas

Τα λόγια είναι περιττά για τον απόλυτο μύθο της όπερας, την μεγαλύτερη ερμηνεύτρια που έζησε ποτέ. Τραγούδησε σχεδόν κάθε είδους ρεπερτόριο σημαδεύοντας μερικούς ρόλους τόσο ανεξίτηλα που θα μπορούσαν μετά τις ερμηνείες της να έχουν καεί οι παρτιτούρες αφού καμία δεν θα τους αποδώσει καλύτερα.

Θα την ακούσουμε σε 2 από τους ρόλους που σημάδεψε και την σημάδεψαν. Πρώτα ως Norma από την ομώνυμη όπερα του Bellini στην άρια Casta Diva και δευτερευόντως ως Tosca από την Tosca του Puccini στην άρια Vissi d'arte.  

2-Natalie Dessay

Εξαιρετική φωνή, θεατρικότητα και παιχνιδιάρα διάθεση (εκεί τουλάχιστον που χρειάζεται) συνθέτουν μια από τις πλέον γοητευτικές προσωπικότητες της όπερας των ημερών μας.

Η πρώτη μας άρια Se pieta από το νέο της άλμπουμ με άριες της Κλεοπάτρας από την όπερα του Handel Giulio Cesare in Egitto. 

H δεύτερη είναι η άρια Der Holle rache δεύτερη άρια της Βασίλισσας της Νύχτας από την όπερα Ο Μαγικός Αυλός του Mozart. 

3-Philippe Jaroussky
Λατρεμένος κόντρα-τενόρος και απόλυτα χότ γκομενάκι, κοινώς, συνδυασμός που σκοτώνει :)
Η πρώτη μας άρια η Cara la dolce fiamma από την όπερα Adriano in Syria του J.-Ch. Bach.

H δεύτερη είναι η πασίγνωστη άρια Lascia ch'io pianga από την όπερα Rinaldo του Handel που κάποιοι ίσως θυμάστε από τον Αντίχριστο του Τρίερ. 

4-Luciano Pavarotti

Ο απόλυτος άρχοντας της όπερας. Μπορούσε να τραγουδήσει και τραγούδησε σχεδόν τα πάντα. Μπορεί να ξεφτιλίστηκε με εκείνα τα "Pavarotti and friends" που εμφανιζόταν στην σκηνή με κάθε τσόκαρο, όμως κακά τα ψέματα για τους περισσότερους από εμάς ήταν ο αδιαμφισβήτητος στάρ που μας έκανε να αγαπήσουμε την όπερα. Εδώ στις άριες Nessun Dorma από την όπερα Turandot του Puccini και Celeste Aida από την όπερα Aida του Verdi. 

5-Joan Sutherland

Και φτάσαμε στα δύσκολα. Ήταν ή όχι η μακαρίτισσα μια μεγάλη της όπερας; Αρκούσε που είχε φωνάρα ή θα έπρεπε να ήταν και περισσότερο ερμηνεύτρια να έχει καλύτερη άρθρωση και λιγότερο όγκο στο μαλλί; Ίσως δεν έχει και νόημα να απαντηθεί το ερώτημα, αν και στους οπερατικούς κύκλους πάντα θα γίνονται σφοδρές συζητήσεις περί αυτού, αφού η Joan Sutherland κατάφερνε να ξεσηκώσει τα πλήθη με τις φωνητικές τις ικανότητες τραγουδώντας μέχρι τα βαθιά της γεράματα (για τα δεδομένα της όπερας πάντα). Η πρώτη μας άρια από την όπερα La Fille du regiment του Donizetti, Salut a la France και φυσικά η σκηνή της τρέλας από την Lucia di Lammermoor του ιδίου με πρίν συνθέτη. 

6-Birgit Nilsson

Το ιερό τέρας από την Σουηδία με την τεράστια φωνή και το βιτριολικό χιούμορ δεν θα μπορούσε να λείπει από τις αγαπημένες μου.  Διέπρεψε στους Βαγκνερικούς ρόλους, ως ηρωίδα στις όπερες του Στράους αλλά και στο ιταλικό ρεπερτόριο ως Λαίδη Μάκβεθ και πριγκίπισσα Τουραντότ. Εδώ στο λατρεμένο φινάλε από την όπερα Τριστάνος και Ιζόλδη του Βάγκνερ και στο φινάλε από την Σαλώμη του Στράους.

7-Cecilia Bartoli

Λατρεμένη όσο λίγες όχι μόνο για εμένα αλλά και γενικά, ξεχωρίζει τόσο για την απίστευτη φωνή της, την καταπληκτική τεχνική της, τις ερμηνείες της. Πραγματικά απολαυστική σε όποιο ρόλο κι αν έχει ερμηνεύσει αλλά και μια ερευνήτρια του οπερατικού χώρου αφού έχει ερμηνεύσει ούκ ολίγες φορές ξεχασμένες άριες και έργα. Σήμερα την συναντάμε στο φινάλε Non piu mesta της όπερας La Cenerentola του Ροσίνι και στην άρια Agitata da due venti από την όπερα La Griselda του Βιβάλντι . 

8-Janet Baker

Σεμνή και ταπεινή όσο λίγες (από όσο ξέρω τουλάχιστον ελπίζω να μην κάνω λάθος χοχοχο) διέπρεψε τόσο στο προκλασικό όσο και στο μοντέρνο ρεπερτόριο-και βουνό και θάλασσα δηλαδή. Λατρεμένη και αξεπέραστη ως Ορφέας από την όπερα του Gluck, Orfeo ed Euridice από την οποία ακούμε το πασίγνωστο Che faro senza Euridice. Χωρίς σύγκριση και στον θρήνο της Διδούς από την όπερα Dido and Aeneas του Purcell. 

9-Αγνή Μπάλτσα

Η δεύτερη Ελληνίδα της υπόθεσης και δεύτερη σε αναγνωρισιμότητα μετά την Κάλλας (στην Ελλάδα τουλάχιστον). Μια από τις ομορφότερες φωνές και καταπληκτική ερμηνεύτρια, διέπρεψε μεταξύ άλλων ως Carmen και Santuzza. Σε αυτούς τους 2 ρόλους θα την απολαύσουμε και στα παρακάτω αποσπάσματα. Habanera από την Carmen του Bizet και το ντουέτο Tu qui Santuzza από την Cavaleria Rusticana του Mascagni, εδώ με άλλη μια τεράστια μορφή της όπερας τον Jose Carreras. 

10-Placido Domingo

Kαι κλείνουμε το μικρό μας αυτό αφιέρωμα με άλλο ένα Ιερό Τέρας του μελοδράματος. Καταπληκτική φωνή και ερμηνείες κατάφερε να τραγουδάει ως τις μέρες μας έχοντας σημαδέψει στην μακροχρόνια καριέρα του πολλούς ρόλους όπως αυτός του Οθέλου στην ομώνυμη όπερα του Verdi απο την οποία ακούμε το Dio mi potevi scagliar. Από τον Βαγκνερικό Lohengrin ακούμε In fernem land. 

Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Εύχομαι καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους σας και μια καλή βδομάδα είτε αυτή μας βρεί φτωχούς, είτε ολοκληρωτικά χρεοκοπημένους (όπως καταλαβαίνεται άλλη λύση από τις δύο αυτές δεν βλέπω).

ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΠΩΣ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ;;;

Nope, it's Chuck Testa (κλεμμένο το βίντεο από το Τίποτα στα σοβαρά)

Γιατί πριν βγούμε στους δρόμους με τα κουμπούρια και τα ρόπαλα ας ρίξουμε ένα τελευταίο γέλιο.

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ LIKE...

ή αλλιώς πως η ευκολία του μέσου καθιστά την χρήση του καταναγκασμό. 

Στην μουσική μας για αυτό το παγωμένο βράδυ οι Quickspace στο τραγούδι "They Shoot Horse, Don't They?" από το 3ο και τελευταίο τους άλμπουμ, απόκτημά μου από τις εκπομπές του Lemonostifti στον Indieground Radio.

Πολύ καλό σας βράδυ :)

[θέα από το δωμάτιό μου-2012]

CON ONOR MUORE

Η Αθήνα δείχνει εδώ και καιρό να πεθαίνει. Το βλέπεις στην πάσης φύσεως εγκατάλειψη, στα κλειστά της καταστήματα, στα ξενοίκιαστα σπίτια, μα κυρίως στα σκοτεινά πρόσωπα των κατοίκων της. 

Η Αθήνα είναι μια πόλη την οποία οι άνθρωποι της (ανέκαθεν μετανάστες κάθε είδους) δεν αγάπησαν ποτέ και πάντοτε εγκατέλειπαν με την πρώτη ευκαιρία-σχεδόν πανικόβλητοι-για τα "αρκαδικά τοπία" της νιότης ή των προγόνων τους. 

Η Αθήνα είναι μια πόλη που σαν παλιά θεατρίνα ζούσε με τις αναμνήσεις της ένδοξης νιότης της μόνο που αυτές πλέον δεν δείχνουν να είναι αρκετές να την κρατήσουν στη ζωή. 

Η Αθήνα είναι μια πόλη που δείχνει να πεθαίνει...τουλάχιστον ας μπορούσε να πεθάνει έντιμα.

Στην μουσική μας σήμερα Con onor muore φινάλε από την Madama Butterfly, με την Μαρία Κάλλας φυσικά-δεν θα μπορούσε με καμία άλλη. 

Υ.Γ: Τελικά αυτή η Αθήνα  υπήρξε μόνο στην φαντασία των ποιητών?

NO SNOW TODAY

Δυστυχώς, οι ελπίδες μου για χιονόπτωση στα Δυτικά της Αθήνας μπας και νιώσω ο άνθρωπος λίγο Άσπεν, έστω λίγο βλαχοΑράχοβα παρέμειναν φρούδες. Όπερ σημαίνει πως απλά τρώω το πουτσόκρυο και χαρά μηδέν.

[που χιόνι για τέτοιες υπερπαραγωγές-σνίφ]

 

Επίσης από χτές που έκανα μια μακέτα 

είμαι σε φάση μαστουριάσματος από τις αναθυμιάσεις της κόλας οπότε παίζει το πόστ να μην έχει και εξαιρετική συνοχή και νόημα. Ναι αγάπη μου το ξέρω πως είναι μικρή αλλά για εμένα ακόμα και αυτό το μέγεθος αποτελεί υπέρβαση (χμ έχω την εντύπωση πως το έχω ξαναπεί αυτό σε άλλη περίπτωση).

Anyway, παρά το κρύο και την γενική μίρλα για τα PSI και τα λοιπά του κομμωτηρίου, η προηγούμενη εβδομάδα είχε 2 υπέροχες βραδιές στον Πύργο των Μυστηρίων με οικοδεσπότες τους Παύλο και Blueprints και εκλεκτούς καλεσμένους μπλόγκερς και μή. Ξαναείδα φιλαράκια όπως τον Αρκούδο και την Φούλη που είχα καιρό να δώ, και γνώρισα επιτέλους από κοντά την Γιαγιά Αντιγόνη που είναι όσο γλυκύτατη περίμενα αν και πολύ νεότερη :)

Επίσης είχα την τιμή να γνωρίσω την κουμπαρούλα μου Αθηνά,(αγάαααπη μου), την περφόρμερ Christina (LOL) και τον Μήτσο ο οποίος δεν έχει λίνκ γιατί είναι σοβαρός άνθρωπος. Δυστυχώς μου ξεγλίστρησαν η Ζουζούνα και ο Καθαρματένιος Μάγειρας αλλά που θα μου πάνε θα τους πετύχω κάποια στιγμή :)

Φυσικά φάγαμε, εγώ σίγουρα οι άλλοι ότι πρόλαβαν οι άμοιροι χαχα, ήπιαμε και θάψαμε κόσμο και κοσμάκη ακούγοντας τα παιδιά να κάνουν εκπομπές στον PbRadio (για το πλήρες πρόγραμμα δείτε την αριστερή στήλη). Τσέπωσα και 2 υπέροχα δωράκια που τα έχω στην βιβλιοθήκη μου δίπλα από το γραφείο για γούρι :)

Πέρα από την πλάκα, περάσαμε υπέροχα, ζεστά και κυρίως ανθρώπινα. Όπως θα έπρεπε να περνάμε πάντα στις παρέες φίλων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας παίδες και ελπίζω θα το επαναλάβουμε σύντομα. 

Στην μουσική μας η Σου Κύρκου  στο άσμα ασμάτων "Στο Σταυρό που σου κάνω".αφιερωμένο σε όλη την τρελοπαρέα.

Υ.Γ: Για τους λιγότερο τυχερούς από εμάς, που δεν μπορούν να δούν το κρύο χιόνι με την προοπτική που το βλέπουμε εμείς και ούτε έχουν ζεστές γωνιές και παρέες, δείτε την ανακοίνωση στο πάνω μέρος του μπλόγκ που έχουν αναρτήσει πολλοί μπλόγκερς και αν μπορείτε βοηθείστε.