Νέα οπτική στην διείσδυση...του 21ου αιώνα

Θέλω να πω τόσα πολλά, και όμως δεν βρίσκω τα λόγια. Μόνο πως κλαίω, πεθαίνω, λιώνω. Όχι δεν είναι τρολλιά, είναι πραγματικό προϊόν. Και για να μην λέτε μερικοί μερικοί, την είδηση διάβασα εδώ. Δεν μπαίνω εγώ σε τέτοια site από μόνος μου.

Johann Adolph Hasse - Siroe re di Persia (2014)

To μενού χτες είχε όπερα.  Siroe re di Persia του Johann Adolph Hasse. Υπέροχο μπαρόκ του 1733 ερμηνευμένο καταπληκτικά από την Καμεράτα υπό την διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου και φυσικά τους τραγουδιστές. Σχεδόν τέσσερις ώρες (μαζί με το διάλειμμα) κύλησαν νερό. Υπέροχη βραδιά!

Σας αφήνω με ένα απόσπασμα από την όπερα (όχι την χτεσινή παράσταση). Καλό σου-κού σε όλους σας.

Swim Little Fish Swim (2013)

Άλλη μια βόλτα σε θερινό χτες, αυτή την φορά στο Αθηναία στο Κολωνάκι. Γλυκούλα ταινία, εντελώς ρομαντική, καλώς ή κακώς στον πραγματικό κόσμο δύσκολα συμβαίνουν έτσι τα όσα δείχνει, όμως γιατί να μην ξεχνάμε που και που πως μεγαλώσαμε και να μην βλέπουμε ένα όμορφο παραμύθι; Και η ταινία είναι όμορφα φτιαγμένη, με τα χρώματά της, τις μουσικές της, την χίπικη πλευρά της Νέας Υόρκης που τελικά δεν ξέρω αν υπάρχει ή αν είναι εφεύρεση των σκηνοθετών του κινηματογράφου. Όπως και να έχει μια καλή πρόταση για χαλαρό βραδάκι με μπυρίτσα, φαγητό, τσιγαράκι (μιας και μιλάμε για θερινό) και καλή παρέα.

Καλή θέαση σε όποιον αποφασίσει να την δει, και μια μεγάλη καλημέρα σε όλους σας :)

Teorema (1968)

Ένας επισκέπτης (έτσι ονομάζεται και στην ταινία) στο σπίτι μεγαλοαστικής ιταλικής οικογένειας γίνεται καταλύτης ώστε τα μέλη της να αφυπνιστούν από την λήθη τους. Μια λήθη που φαίνεται να είναι συσσωρευμένη μέσα σε αιώνες παρακμής και πτώσης της ιταλικής κοινωνίας. 

Σαγηνεύοντας ερωτικά όλα τα μέλη της οικογένειας, από την υπηρέτρια μέχρι τον πατέρα, συντρίβει τις αυταπάτες τους και τους οδηγεί σε επίπεδα συνειδητοποίησης που κανείς του δεν μπορεί να διαχειριστεί και να ελέγξει.

Το 1968 ο κόσμος βράζει. Αντιπολεμικό κίνημα στην Αμερική, Άνοιξη της Πράγας, Μάης του 68 και ο Παζολίνι φτιάχνει ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του πολιτικού κινηματογράφου. Με πλήθος συμβολισμών αλλά χωρίς να γίνεται ακαδημαϊκά δύσκολη, η ταινία σκίζει την αστική τάξη και και τον σαθρό κόσμο της ψευτοηθικής της. Ίσως για να μας πει στο τέλος, πως για το γκρέμισμα της άρχουσας τάξης δεν αρκεί παρά ένα καλό γαμήσι.

Σε ένα κατάμεστο (παρά το πανάκριβο εισιτήριο) Ζέφυρο (το πασίγνωστο θερινό στα Άνω Πετράλωνα) για άλλη μια φορά η υπέροχη αυτή ταινία του Παζολίνι. Όχι για να μην λένε και μερικοί πως έχει πεθάνει ο κινηματογράφος επειδή ο κόσμος δεν πηγαίνει κατά χιλιάδες να δει τα σκουπίδια που συνήθως μας σερβίρουν οι αίθουσες.

Πολύ καλή σας μέρα :)

Σώπα ρε γαμημένε!

 Όπως είπε, «1.800 ευρώ δεν είναι μεν σύνταξη πείνας, αλλά δεν είχα προγραμματίσει στη ζωή μου να έχω τόσα. Είχα προγραμματίσει κάτι παραπάνω»…

Δηλαδή όλοι όσοι τους τις κόψατε και δεν είναι 1800 αλλά 800 (στην καλύτερη) το είχαν προγραμματίσει; Πόσο μουνόπανο είσαι τελικά; 

Το τυχερο 13

Αγοράζω τις προάλλες εισιτήρια για το Φεστιβάλ Αθηνών διαδικτυακά (ω ναι το έμαθα κι αυτό). Επιλέγω θέσεις από τα διαγράμματα θέσεων. Όταν εκτυπώνονται τα εισιτήρια βλέπω το ένα θέση 13, το άλλο σειρά 13. 

Θέλει κάτι να μου πεί το σύμπαν;;;

Ψευδοεξομολογήσεις του Πιερ Ντε Μαριβώ

Δεν μπορώ να πω, είδα ξανά ζωντανά την υπέροχη Isabelle Huppert, όμως δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την κριτική της κυρίας Δημάδη πως ήταν μια άνευρη, μέτρια σκηνοθετημένη και ερμηνευμένη (πλην εξαιρέσεων) παράσταση. 

Το θερμό χειροκρότημα στο τέλος πήγαινε στον πρότερο "έντιμο βίο" των καλλιτεχνών. Κάτι σαν το χαμόγελο και την χειραψία που ανταλλάσσεις με έναν πρώην φίλο ή εραστή στον δρόμο, όχι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε τώρα, αλλά για τις όποιες όμορφες στιγμές ζήσατε μαζί. 

Καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους σας :)

Mauvais sang (1986)

Μια ληστεία για ξεκάρφωμα, να μην λένε πως δεν έχουμε και σενάριο, και ένα υπέροχο ειδύλλιο όπως αυτά που μόνο οι Γάλλοι μπορούν να σκαρφιστούν και να σερβίρουν στον κινηματογράφο. Αν βαρέθηκες το Μουντιάλ και θέλεις βολτούλα στο κέντρο, τότε βρήκες κατά την γνώμη μου μια καλή εναλλακτική για θερινό σινεμά.  

Και μία μουσική από την ταινία. Καλό σας απόγευμα :)

Αναγνώσματα για το καλοκαίρι (το φετινό τουλάχιστο)

Αφού διάβασα για δεύτερη φορά το παρακάτω καλογραμμένο αν και λίγο μονόπλευρο βιβλίο,

πέρασα στον Klaus Mann (λόγω του υπέροχου Mephisto που δυστυχώς δεν υπάρχει στα ελληνικά)

Όποιος βαριέται το βιβλίο, μπορεί να δεί την 4ωρη ταινία του Visconti 

τον οποίο ΛΑΤΡΕΨΑ ανεπανόρθωτα. Για το συγκλονιστικό Σημείο Καμπής θα αναφερθώ αν προλάβω κάποια στιγμή και εκτενέστερα. 

Ακολουθούν, αν βρώ χρόνο, μιας και έχω και μια διπλωματική που τρέχει,

Επειδή αγαπάμε τον Τσαϊκόφσκι και πλέον και τον Κλάους Μάν.

Αυτό το έχω ξεκινήσει αλλά δεν καταλαβαίνω μία και το άφησα προς το παρόν χαχαχα.

Αυτό μου φάνηκε εξαιρετικό ως υπόθεση που ομοιάζει εξαιρετικά με ένα θεατρικό που είδα πέρσι.

Να μην πώ ψέματα, αν δεν ήταν τόσο φτηνό θα το είχα προσπεράσει αν και θέλω χρόνια να το διαβάσω. 

Τέλος το Ορλάντο για να κλείσουμε με άλλον ένα συγγραφέα που αυτοκτόνησε. Βέβαια ακόμα δεν έχω καταφέρει να διαβάσω την Κυρία Ντάλογουέη οπότε ίσως αρκεστώ στο να δώ την ταινία για την οποία έχω ακούσει τα καλύτερα. 

Ενδεχομένως τελικά να πιάσω μόνο τους Mann αυτό το καλοκαίρι, αν είναι εξίσου καλή η Παθητική Συμφωνία (και βρώ και άλλα του Klaus Mann) και αν μου επιστρέψουν το Μαγικό Βουνό (του πατρός Thomas Mann) που δάνεισα πριν 4 χρόνια. 

Αυτά από εμένα και τα...αναγνωστικά θέματά μου. Καλή βδομάδα σε όλους σας :)

Τρεις μέρες μόνο

Ένα τέλειο τριήμερο. Με ωραίους ανθρώπους, ξεκούραστο, ήρεμο, με μόνη θέα και άκουσμα, την φύση. Παίδες ευχαριστώ για την φιλοξενία :)

Γιατί δεν μπορούσα σε καμία περίπτωση να σας αφήσω με τις σκατόφατσες του προηγούμενου πόστ. Καλό βράδυ σε όλους :)

Όταν η ανακύκλωση μπάζων, γίνεται τέχνη

Ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον. Να τους χαιρόμαστε.

Και για να το τερματίσω και επίσημα...

...έχασα την Θεογονία του Ησιόδου. Δύο φορές ο Ευνάπιος και καμία πλέον ο Ησίοδος στην βιβλιοθήκη μου. Πολλά τα νεύρα σήμερα το βράδυ...

Και επίσημα καμένος

Όχι Πάνος Καμένος, αλλά καμένος στο μυαλό (όχι πως από αυτό δεν είναι ο Πάνος, αλλά μην το κάνουμε θέμα). Διότι πως αλλιώς να χαρακτηρίσω τον άνθρωπο που όχι μόνο πλέον δεν θυμάται τα βιβλία που έχει, αλλά ούτε και αυτά που έχει διαβάσει; Κι έτσι κοιτάζοντας σήμερα στην βιβλιοθήκη μου. βρέθηκα να έχω δύο αντίτυπα του "Βίοι φιλοσόφων" του Ευναπίου. 

Ρε μαλάκα μου, δύο φορές τον Ευνάπιο;;;; What the fuck!!! Και να το ανακαλύπτω όταν το έχω διαβάσει (και φαίνεται) και να μην μπορώ να το επιστρέψω να πάρω κάτι άλλο;;; Αν κάνω κάνα διαγωνισμό στο μπλόγκ και βάλω το ένα από τα δύο βιβλία για έπαθλο θα πάρει κάποιος μέρος;;; Πως την πάτησα έτσι;;;;

Μεφίστο

Στο υπέροχα ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παίζεται αυτές τις μέρες από το Εθνικό Θέατρο, η θεατρική προσαρμογή του έργου Mephisto του Klaus Mann από την Ariane Mnouchkine.

"Η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία του μεσοπολέμου δοκιμάζει τις αντοχές, την ιδεολογία και την ηθική των μελών ενός θιάσου. Μέσα στη δίνη καταιγιστικών ιστορικών εξελίξεων, κάποιοι θα αντισταθούν, κάποιοι άλλοι θα αιφνιδιαστούν και άλλοι θα πληρώσουν με τη ζωή τους, καθώς το αυγό του φιδιού σκάει και ο ναζισμός αποκτάει όλο και περισσότερη δύναμη. Ένας από τους ηθοποιούς του θιάσου, ο Χένρικ Χόφγκεν, μπροστά στην αβεβαιότητα και το φόβο, θα επιλέξει να προτάξει την καριέρα του και να συμμαχήσει με τον «διάβολο»."

Για την ίδια την παράσταση μπορεί να έχω κάποιες ενστάσεις, όμως το κείμενο ακόμα και με τα κωμικά του στοιχεία, συγκλονίζει. Διότι δεν περιγράφει απλώς ένα σκοτεινό παρελθόν, αλλά ένα πιθανό μέλλον. Ένα μέλλον που αν έρθει θα είναι άλλη μια απόδειξη πως η ιστορία δεν μπορεί να διδάξει κανέναν. Δυστυχώς. 

Εναλλακτικά, ή καλύτερα συμπληρωματικά, υπάρχει και η εξαιρετική κινηματογραφική μεταφορά του έργου. Ψάχνω πλέον και το ίδιο το κείμενο αλλά φαίνεται πως δεν είναι διαθέσιμο από κάποιον εκδοτικό οίκο. Αν κάποιος έχει άλλη πληροφόρηση ας ενημερώσει. Καλό σας βράδυ, καλή βδομάδα και πολύ καλό μήνα :)

Στην μουσική μας ένας άλλος μεγάλος Klaus, ο Nomi, ερμηνεύει μοναδικά το Cold Song από την όπερα του Henri Purcell, "Βασιλιάς Αρθούρος". 

What Power art thou,

Who from below,

Hast made me rise,

Unwillingly and slow,

From beds of everlasting snow!

See'st thou not how stiff,

And wondrous old,

Far unfit to bear the bitter cold.

I can scarcely move,

Or draw my breath,

I can scarcely move,

Or draw my breath.

Let me, let me,

Let me, let me,

Freeze again...

Let me, let me,

Freeze again to death!