5 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ

Ναι, ήρθε η στιγμή που όλοι περιμένατε (not). H μέρα που το ταπεινό αυτό ιστολόγιο της Επιστήμης και της Χαρτομαντείας συμπληρώνει ακόμα έναν χρόνο ζωής. 5 χρόνια λοιπόν από τότε που σε μια στιγμή βαρεμάρας και Χριστουγεννιάτικου ξυσίματος έφτιαξα αυτό το μπλόγκ. Χωρίς σχέδιο, χωρίς σκοπό, απλά για να περνάει η ώρα, όπως έτσι χαλαρά κρατήθηκε στην ζωή τόσα χρόνια.  

Αν δεν είχα βαρύνει από το μεσημεριανό φαγοπότι θα έκανα μια μεγάλη αναδρομή σε αυτά τα πέντε χρόνια, αλλά μπορείτε να ευχαριστήσετε τα 2 κιλά ψητό κόκορα με γέμιση και πατατούλες που βρίσκονται στην στομάχα μου για το ότι δεν θα σας πρήξω πολύ σήμερα.

Αν έχω ένα λόγω να χαίρομαι για την απόφασή μου εκείνο το Δεκέμβριο του 2007, είναι γιατί το παρόν ιστολόγιο έγινε η αφορμή για πολλές γνωριμίες (διαδικτυακες και μη) με υπέροχους ανθρώπους κάποιοι από τους οποίους έγιναν καλοί φίλοι, μέρος δε αυτόν είναι πλέον οικογένεια.  Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους πέρασαν και περνούν ακόμα από εδώ, για τα σχόλια, τις κουβέντες, τις πλάκες που κάναμε και ελπίζω θα κάνουμε και στο μέλλον.  

Καλές γιορτές, με υγεία και αγάπη στις ζωές μας. Και επειδή εορταστικό πόστ χωρίς όπερα δεν γίνεται, πάρτε μια απολαυστική Diana Damrau σε ένα απόσπασμα από την όπερα του Ροσίνι, "Ο Κόμης Ορί". Καλή σας ακρόαση :)

ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Ποια 21 Δεκεμβρίου, ποιοι Μάγιας, Νοστράδαμοι και άλλοι γραφικοί-τύπου Ελεύθερη Ώρα. Το τέλος είναι εδώ μπροστά μας...με νύχια και με δόντια (και κάμποσα μπότοξ είναι η ακρίβεια).

και επειδή νιώθω ήδη να μουδιάζει το αριστερό μου χέρι, πρίν πάθω το καρδιακό και πέσω ξερός ας δώσουμε μιαν ιδέα στα κορίτσια για το τι είναι όπερα. Δικό σας λοιπόν το φινάλε της όπερας L' Incoronazione di Poppea, Pur ti miro τελευταίας όπερας του Claudio Monteverdi από το 1642. Νέρων και Ποππαία  το σατανικό ζευγάρι εραστών, τραγουδούν για τον έρωτα τους έστω κι αν αυτός ήταν βαμμένος με αίμα, σε μια σπάνια (από όσο γνωρίζω) περίπτωση οπού το κακό θριαμβεύει στο τέλος μιας όπερας (και μάλιστα Μπαρόκ). Καλή σας ακρόαση και ένα ακόμα καλύτερο βράδυ :)

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΙΑΙΤΑΣ Vol.1

Καλημέρα καλή βδομάδα και καλό μήνα. Όπως ξέρετε ήδη, αποφάσισα πριν λίγες ημέρες να απαλλαγώ από τα λίγα παραπανίσια κιλά που έχω (σε σχέση με τα καθιερωμένα στάνταρ της εποχής μας). Διότι παρά το γεγονός πως αυτά τα κιλά σωρεύτηκαν με κόπο και φυσικά τρόπο όλα αυτά τα χρόνια στο ολοστρόγγυλο πλέον κορμί μου, και παρά το γεγονός πως κάθε ξίγκι και πατσά είναι μια γλυκιά ή-για να κυριολεκτώ-αλμυρή ανάμνηση ενός υπέροχου γεύματος, η εσωτερική πληροφόρηση που είχα για την επικείμενη φορολόγηση του όγκου και του βάρους ενός σώματος βάσει τεκμηρίων πλουτισμού, με έπεισε να απαλλαγώ από αυτά. Διότι κυρίες και κύριοι όταν δεν μπορεί ένας πρώην υπουργός και καλοφαγάς να πληρώσει τους φόρους του, πόσο μάλλον να μπορώ εγώ που είμαι προς το παρόν μόνο το δεύτερο.

[πηγή in.gr -ναι ξέρω εδώ κόλλαγε η στάμπα του Στ' αρχίδια μας αλλά δεν βαριέστε το νόημα το πιάσατε έτσι κι αλλιώς]

Η αλήθεια είναι πως πριν επιδοθώ στο επίπονο για το σώμα και την ψυχή άθλημα της δίαιτας, προσπάθησα να απαλλαγώ από τα κιλά αυτά the easy way που έλεγαν και στο χωριό μου, κοινώς να τα χαρίσω στην σελίδα αγγελιών που έφτιαξε χτες η κουμπαρούλα μου η Αθηνά. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου όμως, κανείς μέχρι σήμερα δεν ενδιαφέρθηκε για αυτά-κατάφερα πάντως να αποκτήσω ένα συλλεκτικό σφυροδρέπανο από ατσάλι και σμάλτο και 55 τόμους με τα άπαντα του Λένιν μόλις για 1 ευρώ και μισό πακέτο πατατάκια μπάρμπεκιου με ρίγες.

Αναγκαστικά λοιπόν πήρα ανά χείρας την μαύρη βίβλο της καταπίεσης με σκοπό να καταφέρω να οργανώσω τον νέο τρόπο διατροφής μου.

Το πραγματικό όμως σοκ δεν ήταν αυτό από την αναγραφόμενη τιμή στο εσώφυλλο, 1980δρχ - και μέχρι σήμερα αχρησιμοποίητο, όσο από τις πληροφορίες εντός του.

Τι εννοεί αλήθεια η μαντάμ LALA COOK που έγραψε το βιβλίο όταν λέει γραμμάρια δίπλα από τα φαγητά; Τα γραμμάρια δεν είναι μονάδα μέτρησης για χημικές ουσίες και διαλύματα και διάφορα επιστημονικά πειράματα; Τι σχέση έχουν τα γραμμάρια με το φαγητό; Εγώ τόσο καιρό το μέτραγα σε πιατέλες, κατσαρόλες και ταψιά-τσάκω ρε μάνα μια λαμαρίνα τυρόπιτα φούρνου που έχω μια λιγούρα.

Και δεν μου έφτανε αυτή η απορία, μου κατσικώθηκε από χτές και άλλη μία. Είναι η Μάνα του τζάμπα ο Hiro Nakamura από το Heroes με καούκα γριάς;

Μέχρι να μου λυθούν οι παραπάνω απορίες σας αφήνω με το θεϊκό ντάνς άσμα Κόμπρα είσαι μια κόμπρα (μιας και μου είπατε πως Βάγκνερ και δίαιτα δεν κολλάνε μαζί).

ΘΑ έχουμε μιαν υπέροχα βροχερή/ηλιόλουστη βδομάδα. Φιλιά σε όλους.