Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στην όπερα ένα πόστ ολίγον τι συνδυαστικό. 10 καλλιτέχνες που αγαπώ (όχι απαραίτητα οι αντικειμενικά καλύτεροι αλλά σίγουρα αυτοί που η παρουσία τους σε μία δισκογραφία θα με έκανε να ακούσω ένα ολόκληρο έργο) σε 20 αγαπημένες ερμηνείες που για εμένα είναι συγκλονιστικές, με κάνουν να αισθάνομαι, 20 άριες που θα έπαιρνα αν μπορούσα και στον άλλο κόσμο. Απολαύστε τες.
1-Maria Callas
Τα λόγια είναι περιττά για τον απόλυτο μύθο της όπερας, την μεγαλύτερη ερμηνεύτρια που έζησε ποτέ. Τραγούδησε σχεδόν κάθε είδους ρεπερτόριο σημαδεύοντας μερικούς ρόλους τόσο ανεξίτηλα που θα μπορούσαν μετά τις ερμηνείες της να έχουν καεί οι παρτιτούρες αφού καμία δεν θα τους αποδώσει καλύτερα.
Θα την ακούσουμε σε 2 από τους ρόλους που σημάδεψε και την σημάδεψαν. Πρώτα ως Norma από την ομώνυμη όπερα του Bellini στην άρια Casta Diva και δευτερευόντως ως Tosca από την Tosca του Puccini στην άρια Vissi d'arte.
Εξαιρετική φωνή, θεατρικότητα και παιχνιδιάρα διάθεση (εκεί τουλάχιστον που χρειάζεται) συνθέτουν μια από τις πλέον γοητευτικές προσωπικότητες της όπερας των ημερών μας.
Η πρώτη μας άρια Se pieta από το νέο της άλμπουμ με άριες της Κλεοπάτρας από την όπερα του Handel Giulio Cesare in Egitto.
H δεύτερη είναι η άρια Der Holle rache δεύτερη άρια της Βασίλισσας της Νύχτας από την όπερα Ο Μαγικός Αυλός του Mozart.
Λατρεμένος κόντρα-τενόρος και απόλυτα χότ γκομενάκι, κοινώς, συνδυασμός που σκοτώνει :)
Η πρώτη μας άρια η Cara la dolce fiamma από την όπερα Adriano in Syria του J.-Ch. Bach.
H δεύτερη είναι η πασίγνωστη άρια Lascia ch'io pianga από την όπερα Rinaldo του Handel που κάποιοι ίσως θυμάστε από τον Αντίχριστο του Τρίερ.
Ο απόλυτος άρχοντας της όπερας. Μπορούσε να τραγουδήσει και τραγούδησε σχεδόν τα πάντα. Μπορεί να ξεφτιλίστηκε με εκείνα τα "Pavarotti and friends" που εμφανιζόταν στην σκηνή με κάθε τσόκαρο, όμως κακά τα ψέματα για τους περισσότερους από εμάς ήταν ο αδιαμφισβήτητος στάρ που μας έκανε να αγαπήσουμε την όπερα. Εδώ στις άριες Nessun Dorma από την όπερα Turandot του Puccini και Celeste Aida από την όπερα Aida του Verdi.
Και φτάσαμε στα δύσκολα. Ήταν ή όχι η μακαρίτισσα μια μεγάλη της όπερας; Αρκούσε που είχε φωνάρα ή θα έπρεπε να ήταν και περισσότερο ερμηνεύτρια να έχει καλύτερη άρθρωση και λιγότερο όγκο στο μαλλί; Ίσως δεν έχει και νόημα να απαντηθεί το ερώτημα, αν και στους οπερατικούς κύκλους πάντα θα γίνονται σφοδρές συζητήσεις περί αυτού, αφού η Joan Sutherland κατάφερνε να ξεσηκώσει τα πλήθη με τις φωνητικές τις ικανότητες τραγουδώντας μέχρι τα βαθιά της γεράματα (για τα δεδομένα της όπερας πάντα). Η πρώτη μας άρια από την όπερα La Fille du regiment του Donizetti, Salut a la France και φυσικά η σκηνή της τρέλας από την Lucia di Lammermoor του ιδίου με πρίν συνθέτη.
Το ιερό τέρας από την Σουηδία με την τεράστια φωνή και το βιτριολικό χιούμορ δεν θα μπορούσε να λείπει από τις αγαπημένες μου. Διέπρεψε στους Βαγκνερικούς ρόλους, ως ηρωίδα στις όπερες του Στράους αλλά και στο ιταλικό ρεπερτόριο ως Λαίδη Μάκβεθ και πριγκίπισσα Τουραντότ. Εδώ στο λατρεμένο φινάλε από την όπερα Τριστάνος και Ιζόλδη του Βάγκνερ και στο φινάλε από την Σαλώμη του Στράους.
Λατρεμένη όσο λίγες όχι μόνο για εμένα αλλά και γενικά, ξεχωρίζει τόσο για την απίστευτη φωνή της, την καταπληκτική τεχνική της, τις ερμηνείες της. Πραγματικά απολαυστική σε όποιο ρόλο κι αν έχει ερμηνεύσει αλλά και μια ερευνήτρια του οπερατικού χώρου αφού έχει ερμηνεύσει ούκ ολίγες φορές ξεχασμένες άριες και έργα. Σήμερα την συναντάμε στο φινάλε Non piu mesta της όπερας La Cenerentola του Ροσίνι και στην άρια Agitata da due venti από την όπερα La Griselda του Βιβάλντι .
Σεμνή και ταπεινή όσο λίγες (από όσο ξέρω τουλάχιστον ελπίζω να μην κάνω λάθος χοχοχο) διέπρεψε τόσο στο προκλασικό όσο και στο μοντέρνο ρεπερτόριο-και βουνό και θάλασσα δηλαδή. Λατρεμένη και αξεπέραστη ως Ορφέας από την όπερα του Gluck, Orfeo ed Euridice από την οποία ακούμε το πασίγνωστο Che faro senza Euridice. Χωρίς σύγκριση και στον θρήνο της Διδούς από την όπερα Dido and Aeneas του Purcell.
Η δεύτερη Ελληνίδα της υπόθεσης και δεύτερη σε αναγνωρισιμότητα μετά την Κάλλας (στην Ελλάδα τουλάχιστον). Μια από τις ομορφότερες φωνές και καταπληκτική ερμηνεύτρια, διέπρεψε μεταξύ άλλων ως Carmen και Santuzza. Σε αυτούς τους 2 ρόλους θα την απολαύσουμε και στα παρακάτω αποσπάσματα. Habanera από την Carmen του Bizet και το ντουέτο Tu qui Santuzza από την Cavaleria Rusticana του Mascagni, εδώ με άλλη μια τεράστια μορφή της όπερας τον Jose Carreras.
Kαι κλείνουμε το μικρό μας αυτό αφιέρωμα με άλλο ένα Ιερό Τέρας του μελοδράματος. Καταπληκτική φωνή και ερμηνείες κατάφερε να τραγουδάει ως τις μέρες μας έχοντας σημαδέψει στην μακροχρόνια καριέρα του πολλούς ρόλους όπως αυτός του Οθέλου στην ομώνυμη όπερα του Verdi απο την οποία ακούμε το Dio mi potevi scagliar. Από τον Βαγκνερικό Lohengrin ακούμε In fernem land.
Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Εύχομαι καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους σας και μια καλή βδομάδα είτε αυτή μας βρεί φτωχούς, είτε ολοκληρωτικά χρεοκοπημένους (όπως καταλαβαίνεται άλλη λύση από τις δύο αυτές δεν βλέπω).
