ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΟΥ...

...χρόνια κλείνω σήμερα ως mahler76 σε αυτό το μπλόγκ. Σαν πολλά δεν μαζεύτηκαν???

3 χρόνια διαδικτυακός χαβαλές, εκβιασμοί, τσιμεντώσεις, πολιτικές δολοφονίες, μια εξουδετέρωση πυρηνικής κεφαλής, άπειρα τραβήγματα στο καζανάκι (διότι εγώ σε αντίθεση με τον Jack Bauer  τον Ακατούρητο πήγαινα τουαλέτα όλα αυτά τα χρόνια), μα πάνω από όλα γνωριμίες με πολλούς υπέροχους ανθρώπους κάποιοι από τους οποίους έγιναν η 2η οικογένεια μου όλα αυτά τα χρόνια και τους αγαπώ με όλη την δύναμη της ψυχής μου.  

Σας εύχομαι από καρδιάς κάθε καλό για αυτές τις γιορτινές μέρες, να τις περάσετε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα και ο καινούριος χρόνος που έρχεται να μας φέρει πάνω από όλα υγεία (γιατί χρήμα και δόξα δεν το κόβω και πολύ πιθανό χαχαχαχα).

Φυσικά, δεν θα σας άφηνα χωρίς μουσική μέρες που είναι. Τι άλλο από την μεγαλύτερη ερμηνεύτρια όλων των εποχών. Την Μαρία Κάλλας στην άρια Tu che la vanita από την όπερα Don Carlos του Verdi. 

Καλή σας ημέρα :)

MY G SPOT

Το δικό μου Green spot, με τις γλαστρούλες μου ευφυώς τοποθετημένες δίπλα σε σκάνερ και εκτυπωτή και πάνω από το πολύμπριζο με όλα τα καλώδια χαχαχα. Για δε τις γιορτινές μέρες .και το δεντράκι μου, στολισμένο (μεταξύ άλλων) με τις χειροποίητες μπάλες της καλής μου Artanis (που πλέον κάνει Χριστούγεννα με το μαγιό), και το μπλέ ψαράκι δώρο της φίλης Μαριλένας που οκ για άλλη δουλειά ήταν αλλά εγώ εκεί το βόλεψα.

Πολλά φιλιά και ευχές για μια καλή ημέρα :)

Στην μουσική μας σήμερα, άλλη μια κυρία από τα παλιά, η Dusty Springfield στα αριστουργηματικά (κατά την γνώμη μου) τραγούδια Son of a preacher man, All I see is you, και 24 hours from Talsa.

Encore un moment!

Η Μαρία Αντουανέτα (ναι ξέρω σας τα έχω πρήξει κανονικά) έζησε ολόκληρη σχεδόν την ζωή της  (τουλάχιστον μέχρι την αρχή του τέλους το 1789) στην κοσμάρα της. Μια "βασίλισσα του Ροκοκό", μια διασκεδάστρια, μια κοπέλα που σύρθηκε σε έναν γάμο και ένα θρόνο παρά την θέλησή της και επί 20 σχεδόν χρόνια προσπάθησε να σκοτώσει την ανία της ξοδεύοντας χρήματα και γλεντώντας μέχρι αηδίας. Πάνω κάτω όπως την απεικόνισε η Σοφία Κόπολα στην ομώνυμη ταινία όπως μου θύμισε προ ημερών ο Μικρός Ναυτίλος.

Η συμπεριφορά της θα μπορούσε να είναι αυτή της κάθε πλούσιας σημερινής κληρονόμου που ξοδεύει τα χρήματα του μπαμπά της ή του αποθανόντος συζύγου. Η μικρή όμως Αντουανέτα ξόδευε τα χρήματα των υπηκόων της όπως έκαναν και οι περισσότεροι προκάτοχοί της στους θρόνους καθώς αυτό θεωρούσε ως αναφέρετο δικαίωμά της. Δεν κατάλαβε πως το στέμμα της είχε και ευθύνες παρά μόνον όταν ήταν πολύ αργά για εκείνη, όταν είχε ξοδέψει και την τελευταία σταγόνα υπομονής του λαού της. 

Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να χάσει και το κεφάλι της, έχοντας χάσει ήδη όλα όσα έκαναν ευχάριστη την ζωή της, δέχθηκε τον θάνατο καρτερικά και χωρίς εξάρσεις όπως λένε οι βιογράφοι της.

Η περιβόητη Madame du Barry από την άλλη, η παλιά της αντίζηλος, και τελευταία γκόμενα του Λουβοβίκου 15ου όταν βρέθηκε μπροστά στο ικρίωμα λέγεται πως δεν έδειξε την ίδια αξιοπρέπεια. Ούρλιαζε και παρακαλούσε (όπως πιθανότατα θα έκανε ο καθένας μας) και όταν τελικά την τοποθέτησαν στην θέση της γύρισε στον δήμιο της και είπε την ιστορική φράση "Encore un moment" (ένα λεπτό ακόμα) θέλοντας να κρατηθεί όσο μπορούσε περισσότερο σε αυτό που της είχε απομείνει. Την ζωή, όσο ανούσια κι αν αυτή ήταν.

_______________________

Θα έχουμε μιαν υπέροχη βδομάδα θέλω να πιστεύω. Πολλά φιλιά σε όλους σας παίδες.

Στην μουσική μας άλλη μια μεγάλη φωνή του παρελθόντος. Η Marianne Faithfull στο υπέροχο As tears go by των Rolling Stones.

ΓΑΛΛΙΑ, 1789 μ.Χ.

"Η Αυλή, κατατρομαγμένη, αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να σωθεί τίποτα με μεμονωμένα και τυχαία μέτρα. Αρχίζουν λοιπόν να αναζητούν έναν σωτήρα, που θα εξυγιάνει τα οικονομικά. Δοκιμάζουν τον έναν υπουργό μετά τον άλλο, όλοι τους όμως μεταχειρίζονται μόνο μέσα με προσωρινή αποτελεσματικότητα, τα μέσα του χτές και του σήμερα, που τα γνωρίζουμε καλά (η ιστορία επαναλαμβάνεται): καταφεύγουν σε τεράστια δάνεια, που φαινομενικά απορροφούν τα παλιά, βάζουν μεγάλους φόρους και δασμούς, τυπώνουν χαρτονομίσματα και κόβουν νέα υποτιμημένα χρυσά νομίσματα-με λίγα λόγια, καταφεύγουν στον συγκεκαλυμμένο πληθωρισμό.

Όπως όμως οι αιτίες της αρρώστιας είναι πολύ σοβαρότερες και πιο βαθιές από όσο θέλουν να πιστεύουν και βρίσκονται στην ελαττωματική κυκλοφορία του χρήματος και στην κακή κατανομή του πλούτου-αφού μόνο μερικές φεουδαρχικές οικογένειες κατέχουν κι απολαμβάνουν όλα τα αγαθά-, και επειδή οι γιατροί των οικονομικών δεν τολμούν να κάνουν την απαραίτητη χειρουργική επέμβαση, η ασθένεια του δημοσίου ταμείου γίνεται χρόνια."

Στέφαν Τσβάϊχ, Μαρία Αντουανέτα

Και κάπως έτσι, η λαιμητόμος δεν μπορούσε να περιμένει άλλο...

Σκίτσο της Μαρίας Αντουανέτας από τον ζωγράφο Jacque-Luis David λίγη ώρα πριν την καρατόμηση της.

Στην μουσική μας, μιας και την αναφέραμε στο προηγούμενο πόστ, η Patsy Cline, στα τραγούδια Crazy και I fall to piecies. 

Εύχομαι σε όλους σας ένα πολύ καλό βράδυ.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ VOL.2

Επιτέλους χειμώνιασε, χιόνισε και όπως λέει και το πανάρχαιο ρητό, κρύο κρύο καιρός για κατεβασμένη αμερικανική τηλεόραση και κινηματογράφο. Και φυσικά με λατρεμένους ελληνικούς υπότιτλους για να κάνουμε καινούριο συκώτι από τα γέλια. 

Ξεκινάμε με το περίφημο 24 το οποίο ολοκληρώθηκε σε 8 σεζόν τις οποίες είδα μαζεμένες όλες το καλοκαίρι (ω ναι, no sex for me this summer).

και πως να μην γίνει της πουτάνας αγάπη μου ΄ταν οι υπάλληλοι της C.T.U. αντί να ψάχνουν τρομοκράτες χαλβαδιάζουν γκόμενες με το Google Earth (που λέει ο λόγος)????

Συνεχίζουμε με το Haven, σειρά βασισμένη σε βιβλίο του Stephen King (χασμουρητά ακούω και λογικό το βρίσκω), από την οποία αξίζει ένας κούκλος γκόμενος μπάτσος και ένας κούκλος γκόμενος λαθρέμπορος. Ο μπάτσος (αααχ) έχει και κάτι υπαρξιακά όπως βλέπετε στο παρακάτω screen capture.

πάλι καλά που δεν έπινε και bοurbon ο μπάτσος να μπεί σημείωση του μεταφραστή [κάτι σαν το τσίπουρο] να πέσω να πεθάνω.

Και κλείνουμε για σήμερα με ένα στιγμιότυπο από την φρικαλέα (μνη την δείτε) ταινία, 30 Days of Night:Dark days.

Τα βαμπίρ κάνουν επιδρομή στο κρησφύγετο των πρωταγωνιστών κι αυτοί σκέφτονται τα ξεκωλιάσματα. Αίσχος (που λέει ο λόγος).

Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Σας αφήνω γιατί έχω κατεβάσει την τελευταία βλακεία του Shyamalan το Devil και πρέπει να χάσω το χρόνο μου για τις επόμενες 2 ώρες. 

Πολλά φιλιά σε όλους, και εύχομαι να περάσετε όσο καλύτερα γίνεται τις χειμωνιάτικες αυτές μέρες.ΘΑ έχουμε μιαν υπέροχη εβδομάδα :)

Στην μουσική μας, άλλη μια μεγάλη κυρία της μουσικής. Η Aretha Franklin στα νιάτα της.

Ο ΓΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Μιας και ο φίλος photonio μας παρουσίασε τον σκύλο της Ακρόπολης σας δίνω τον γάτο του Ιερού Βράχου. 

 

Να κάθεται νωχελικά στα πανάρχαια μάρμαρα...

απολαμβάνοντας τον απογευματινό ήλιο...

και αποστρέφοντας το βλέμμα του από την κάμερα όπως κάθε πραγματικός σταρ.

Πολλά φιλιά σε όλους σας παίδες. Καλό σας βράδυ :)

___________________________

Στην μουσική μας, μια γάτα της σκηνής η Eartha Kitt.