NELL DI DELLA VITTORIA

με την φωνή έτοιμη να την προδώσει σε κάθε στιγμή

(και να το κάνει εμφανώς σε κάποια σημεία)
το ερμηνευτικό πάθος και η ψυχή
αναλαμβάνουν να αναπληρώσουν το "κενό"
δίνοντας πνοή στις νότες και τα λόγια
και μετατρέποντας σε θρίαμβο μιαν ακόμη νύχτα
θρίαμβο της ίδιας της θέλησης και της ζωής.


Maria Callas Nel di della vittoria/Vieni!t'affretta!
Live in Hamburg 15-5-1959
Από την όπερα Macbeth του G. Verdi.

[Original video source]

[libretto and translation from here]

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ

Τι να κρύβεται αλήθεια πίσω από τα κάγκελα αυτά?

Τι να συμβαίνει στη γωνία Γούναρη και Ακτής Ποσειδώνος πίσω από την βιαστική κίνηση των περαστικών και των αυτοκινήτων?
ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ!!!

Ένας αρχαιολογικός χώρος πνιγμένος εδώ και χρόνια στα απόνερα τα σκουπίδια και το σκατό. Δεν ξέρω την αρχαιολογική ή ιστορική σπουδαιότητα των ερειπίων (άλλωστε εντελώς τυχαία δεν υπάρχει σήμανση), όμως η εικόνα είναι απολύτως θλιβερή. Καλύτερα να έθαβαν τα αρχαία ξανά στο χώμα και να έσπερναν από επάνω ραδίκια παρά αυτό...


Υ.Γ: Ο σκουπιδοτενεκές από την Κόλαση συνεχίζει να στοιχειώνει την αισθητική μας και στην Πλατεία Κοραή...

ΘΑ έχουμε μιαν υπέροχη βδομάδα (ελπίζω με χιόνια και βροχές στα πεδινά μπάς και γλιτώσουμε το JUMBO και διαβάσω για την Σχολή).

I FUCKING DID IT!!!

Πήγα ΙΚΕΑ.
Τι άλλο μου μένει να πάθω φέτος αλήθεια?
1-Να δώ τον Ολυμπιακό ξανά πρωταθλητή (φτου κακά και μακριά από εμάς)?
2-Να πάω να ακούσω την Απόλυτη στο σκυλάδικο που τραγουδάει?

3-Να κάνω σέξ και με άλλους ανθρώπους πέρα από μένα?

Το τραγικότερο είναι πως μέσα στην βδομάδα πήγα και JUMBO και στο άλλο το Leroy Merlin στο οποίο όμως θα πηγαίνω συχνά διότι έχει έναν κάβλαρο στην καφετέρια επάνω lol

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΟΥ

Με τα βραβεία δεν τα έχω και πολύ καλά είναι η αλήθεια. Με κάνουν να αισθάνομαι λίγο άβολα.Είναι ίσως που για να τα παραλάβω πρέπει να έχω πάει κομμωτήριο, να έχω κάνει νύχια, να γράψω λόγο (μπουχαχαχα).

Από το καλοκαίρι ως σήμερα, διάφορα φιλαράκια μου έχουν δώσει μερικά από αυτά που κυκλοφορούν (χάθηκε βρε ένα Πρώτου Γυναικείου Ρόλου?). Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι όλα όσα μου δώσανε και ποιοι (είναι και η ηλικία που δεν βοηθάει), προσπάθησα να τα βρώ στο sync αλλά δεν έχω και χρόνο για ψάξιμο αυτές τις μέρες είναι η αλήθεια.
Οπότε ενδεικτικά βάζω όσα θυμάμαι, και ζητώ χίλια συγνώμη από όσους θα ξεχάσω.

Sunshine Award
by Και λοιπόν; και συνεπώς; και γι'αυτο?
και το βρωμερό μου Milch που το ξέχασα άλλα δε θα μου κρατήσει κακία ελπίζω.

Funny Cow Award
by Gi Gaga Kouni Beli
Imagination Award
by Choose to be me

ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΑΛΑΜΗΣ
By Soula the bitch from Karditsa

Σας ευχαριστώ όλους για τα βραβεία αυτά και αυτά που ξέχασα (sorry guys), εγώ με την σειρά μου δεν θα τα δώσω πουθενά γιατί το λέω αλήθεια δεν προλαβαίνω αφήστε που δεν θα μπορούσα να αποφασίσω και που να τα δώσω. Όμως δεν θα σας αφήσω έτσι. Για όλους όσους περνάτε από εδώ και τα λέμε ένα μικρό δωράκι. Η Μαρία Κάλλας ερμηνεύει την Habanera από την Carmen του Bizet.
("o Έρωτας είναι ένα ελεύθερο πουλί που μάταια θα τον καλείς αν δεν θέλει να σου 'ρθει, ο έρωτας είναι τέκνο τσιγγάνικο που δεν αναγνωρίζει ποτέ κανένα νόμο" τραγουδάει πάνω κάτω η Carmen γεγονός που 3 πράξεις μετά θα την οδηγήσει στο θάνατο από τα χέρια του πρώην αγαπημένου της).
Θα έχουμε μιαν υπέροχη εβδομάδα :)

ΑΥΡΙΟ ΞΑΝΑ ΣΧΟΛΗ...(κλαψ, λίγμ, σνιφ)

Ουαααααα πως έφυγαν έτσι οι μέρες? Πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Σαν αποτυχημένο sex date ένα πράγμα.
Κατάρα!!! Και να πείς πως διάβασα? Σκατά, τίποτα σχεδόν.
Και να πείς πως διασκέδασα? Σκατά, συνέχεια σκεφτόμουν που δεν διάβαζα και μου κοβόταν το κέφι.
Και τι δικαιολογίες τώρα να πώ στους καθηγητές που πάλι δεν θα δούν δουλειά μου?
Oh whateva, απλά θα πάω, μια Κιουρία, μια Θεά (είναι που δεν με έχετε δεί γι΄αυτό και μπορώ να λέω αυτές τις πίπες χοχοχο) και ό,τι θέλει ας γίνει.
Άλλα μέχρι τότε σας αφήνω με μερικά ακόμα ενσταντανέ από το πρόσφατο ή και τό όχι τόσο πρόσφατο παρελθόν μου στα ντουβάρια του Ιδρύματος.
ΘΑ έχουμε μια υπέροχη βδομάδα φίλοι μου (μου το είπανε τον καφέ).

Όσο για την μουσική, παραμένουμε στον χώρο των αυτοκτονιών. Suicidio ερμηνεύει η Μαρία Κάλλας στα 1952 από την όπερα La Gioconda, του Amilcare Ponchielli. Έτσι για να ξεκινήσει καλά η βδομάδα.

01 La Gioconda, opera in 4 acts- Suicidio.mp3

[lyrics and translation from here]

Λευτεριά στους φυλακισμένους!!!

Αυτό θα έλυνε πολλά προβλήματα τελικά..

Αυτό το είχα υποσχεθεί στο προηγούμενο φωτογραφικό πόστ από την Σχολή
(και επειδή εσύ ζηλεύεις το κάνεις θέμα? του απαντούν από κάτω χαχαχα)


Ευτυχώς σταμάτησε να βρωμάει χαχαχα

Φέρε τα κλεμενα, έλα μόνος σου χαχαχαχαχα
Τι να έχει άραγε το ψυγείο?

εγώ να δείς χοχοχο

Σκοτώνει και τα μικρόβια επίσης...

Γιατί είχαμε ανέκαθεν οικολογική συνείδηση...

Πες τα ρε άνθρωπε!!!

Κάτι μου λέει ότι το pc της κοπελιάς δεν την παλεύει...
Κι αν γίνεται δεν χτίζεται ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Εμένα μου λές!



ΑΡΕ ΚΑΝΕΛΟ!!!
Πολύ περισσότερα από ένας απλός σκύλος.
R.I.P. (02/07/2008). To E.M.Π. δεν είναι το ίδιο χωρίς εσένα...


seriously τώρα...

ΚΑΛΗ ΧΩΝΕΨΗ

Εμ τι άλλο να ευχηθώ, φάγαμε σαν κτήνη μέσα στις γιορτές, τον φάγαμε από παντού το 2009, μόνο η χώνεψη μας έμεινε.

Πάντως δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου, αλλά φέτος πρώτη φορά βλέπω τόση απαισιοδοξία για το νέο έτος.

Εγώ με την σειρά μου να ευχηθώ καλή χρονιά, με υγεία, δημιουργικότητα και αγάπη και ό,τι θέλει ας φέρει το 2010. Βαρέθηκα να περιμένω και να ελπίζω, δεν είμαι και από τους τύπους που σχεδιάζουν...

Και φυσικά τι καλύτερο για να ξεκινήσει η νέα χρονιά, από το να απολαύσουμε την Μαρία Κάλλας σε 2 εκπληκτικές ερμηνείες. Στο βίντεο, η άρια Oh don fatale από την όπερα Don Carlos του G. Verdi. άπο ρεσιτάλ της 16ης Μαρτίου στο Αμβούργο.

[translation: The Aria database]



[original video source]

Στο πικ-απ, παραμένουμε στις ερμηνείες της Μαρίας Κάλλας αυτή την φορά όμως μεταφερόμαστε στο Παρίσι στα 1963 όπου μεταξύ άλλων η Κάλλας ερμηνεύει την τελευταία άρια από την Madama Butterfly του G. Puccini, Con onor muore (να πεθαίνεις με τιμή). H μικρή γιαπωνέζα Cio-Cio San (Madama Butterfly) έχει πέσει θύμα της ευπιστίας της και του Έρωτα. Ο άντρας που αγαπά (άλλα την παντρεύτηκε για πλάκα) και που τόσο καρτερικά περιμένει χρόνια τώρα, επιστρέφει με την νέα του γυναίκα και απαιτεί η Butterfly να τους παραδώσει τον γιό που έχουν αποκτήσει μαζί. Χωρίς να έχει λόγο να ζήσει, η Butterfly αποχαιρετά το παιδί της και βάζει τέλος στην ζωή της με το ίδιο μαχαίρι που κάποτε είχε αυτοκτονήσει και ο πατέρας της.