Καλή χρονιά να έχουμε!

Οι γάτες του ακαλύπτου μου κι εγώ, σας ευχόμαστε Καλή Χρονιά. Με υγεία, μπόλικες κονσέρβες και ξηρά τροφή, αγάπη και ο,τι άλλο επιθυμείτε.

Λίλιομ

[Όπως ανέβηκε πρώτα στο Boem Radio]

Επίσημη πρεμιέρα στις 22 Δεκεμβρίου για το «Λίλιομ» έργο του Ούγγρου Φέρεντς Μόλναρ στο θέατρο Πόρτα και μπόρεσα να είμαι εκεί συνοδεύοντας έναν καλό φίλο.

Το έργο αυτό του 1909, έχει για πρωταγωνιστή τον Λίλιομ, έναν τύπο που δουλεύει κράχτης σε λούνα πάρκ. Ολίγον αλητάκος, αρκετά ερωτύλος και σίγουρα μάγκας όπως μαρτυρά και το παρατσούκλι του (αφού λίλιομ στα Ουγγρικά είναι το παιδί «λουλούδι») θα βρεθεί σε μια νύχτα ερωτευμένος με την μικρή υπηρέτρια Τζούλι. Όπως και στο καρουζέλ όλα κινούνται με γρήγορους ρυθμούς και σε συνεχείς κύκλους, έτσι συμβαίνει και στην ζωή τους. Τον άμεσο γάμο θα ακολουθήσει η παρακμή τού. Ανίκανοι να εκφράσουν με λόγια την αγάπη που νοιώθουν ο ένα για τον άλλο, η Τζούλι καταφεύγει στα δάκρυα και ο Λίλιομ στην βιαιοπραγία και την φαινομενική αδιαφορία, κάνοντας τη σχέση τους δείχνει για τους έξω άρρωστη και καταστροφική.

Όταν ο Λίλιομ, που αρνείται να δουλέψει ή να κλέψει για συντηρήσει την γυναίκα του, μαθαίνει πως η Τζούλι είναι έγκυος, αποφασίζει με την προτροπή ενός φίλου του να κάνει ένα τελευταίο κόλπο και με τα χρήματα να φύγει με την οικογένεια του στην Αμερική.

Τα πράγματα όμως δεν πάνε καλά και ο ίδιος προτιμάει την αυτοκτονία από την σύλληψη. Στον ουρανό, οδηγείται από την αστυνομία και τον δικαστή του παραδείσου για 16 χρόνια στο καθαρτήριο για να συνετιστεί και να επιστρέψει στην συνέχεια για μια μέρα στην Γή προσπαθώντας να κάνει μια τελευταία καλή πράξη.

Ονειρικό το στήσιμο της παράστασης από τον Θωμά Μοσχόπουλο που δημιούργησε επί σκηνής κάτι από την γλυκόπικρη αίσθηση του λούνα πάρκ. Μια αίσθηση που υπάρχει και στο ίδιο το κείμενο, με το δραματικό και κωμικό στοιχείο να μπλέκονται συνεχώς. Και αν και το κοινό, όπως σχεδόν σε κάθε παράσταση τα τελευταία χρόνια, ήταν προθυμότερο να γελάσει από όσο ίσως απαιτούσε το ίδιο το έργο, αυτό λίγο ενόχλησε. Εξαιρετικοί και οι ηθοποιοί στους ρόλους τους, σε μια παράσταση «ενορχηστρωμένη» στην εντέλεια. Αν και το έργο το ίδιο δεν είναι ίσως το σημαντικότερο ή κλασικότερο του ρεπερτορίου, η φήμη που δείχνει να αποκτά τα τελευταία χρόνια στις σκηνές του κόσμου ίσως να σημαίνει πως στα όλο και πιο ταραγμένα χρόνια που ζούμε μπορούμε ως κοινό να ταυτιστούμε περισσότερο με τον εφήμερα όμορφο κόσμο ενός λουνα πάρκ και τους χωρίς προορισμό κύκλους ενός καρουζέλ.

Συντελεστές
Απόδοση–Σκηνοθεσία Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνικά–Κοστούμια Έλλη Παπαγεωργακοπούλου
Μουσική Κορνήλιος Σελαμσής
Φωτισμοί Σοφία Αλεξιάδου
Κίνηση Χαρά Κότσαλη
Συνεργάτης Σκηνοθέτης Άννα Μιχελή
Συνεργάτης Σκηνογράφος Ευαγγελία Θεριανού
Βοηθός σκηνογράφου / ενδυματολόγου Σοφία Βάσο

Διανομή
(Με σειρά εμφανίσεως)
ΜΑΡΙ: Έμιλυ Κολιανδρή
ΤΖΟΥΛΙ: Άννα Καλαιτζίδου
ΜΑΝΤΑΜ ΜΟΥΣΚΑΤ: Φιλαρέτη Κομηνηνού
ΚΟΡΙΤΣΙ/ ΘΕΙΑ ΧΟΛΑΝΤΕΡ/ΛΟΥΙΖΑ: Κίττυ Παϊταζόγλου
ΛΙΛΙΟΜ: Γιώργος Χρυσοστόμου
ΦΙΚΣΟΥΡ/ ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Σωκράτης Πατσίκας
ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ Α’: Λευτέρης Βασιλάκης
ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ Β’: Ηλίας Μουλάς
ΒΟΛΦ/ ΛΙΝΤΣΜΑΝ: Γιάννης Κλίνης

Kαλή χρονιά να έχουμε, με υγεία, αγάπη δημιουργικότητα και ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθένας από μας. 

7 χρόνια στο κάγκελο

Να με χαιρόσαστε βρε χαχαχα. 

Α, και να μην το ξεχάσω, Καλά Χριστούγεννα σε όλους σας με υγεία αγάπη και ο,τι άλλο επιθυμείτε!

Σας αφήνω με το φινάλε από το Λυκόφως των Θεών. Γιατί λίγος Βάγκενρ την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα χαχαχα

Ελληνικός οργανισμός διαστήματος

[Πηγή 1, Πηγή 2]

Διότι τι λογικότερο από την χώρα που δεν καταφέρνει να φτιάξει μετρό σε 2η πόλη της, που πάνω κάτω δεν έχουν τα σχολεία της πετρέλαιο και τα νοσοκομεία της γάζες και οινόπνευμα, από το να φτιάξει διαστημοδρόμιο. Βέβαια η περίσσεια σε βλήματα και ούφο είναι μια καλή δικαιολογία...

It's better with a band

"Μου αρέσει να τραγουδάω, αλλά είναι καλύτερα με μια ορχήστρα" τραγουδούσε η Barbara Cook στο θρυλικό κύκλο συναυλιών στο Carnegie Hall στα 1975. Ίσως γιατί, όπως διαλέγω εγώ να το ερμηνεύσω, ήθελε να μας πει πως ακόμα και τα πράγματα που αγαπάμε περισσότερο να κάνουμε, είναι καλύτερα να τα κάνουμε με παρέα. 

Αύριο Κυριακή λοιπόν, οκτώ με δέκα το βράδυ καλεσμένος του φίλου Blueprints και των Ραδιοτυπιών του στο Boem Radio, θα μοιραστούμε αγαπημένες μουσικές με αγαπημένους ανθρώπους αλλά και όλους όσους επιλέξετε να μας ακούσετε. Το "It's better with a band" χωρίς παρεξήγηση, θα παίξει μόνο για έναν.  

Υ.Γ: 20 χρόνια μετά τις συναυλίες στο Carnegie Hall, η 70χρονη Barbara Cook ερμηνεύει ξανά το "It's better with a band" και παρά το ότι δεν μπορεί πλέον να τραγουδήσει a cappella, γνωρίζει δικαιολογημένα την αποθέωση του κοινού που ξέρει πως οι μεγάλες ερμηνείες δεν βρίσκονται πάντα στην άψογη εκτέλεση μιας υψηλής νότας, αλλά στο συναίσθημα και στην ψυχή. 

BOEM Radio

Oι ΑΕΚτζίδες μπορεί να έρχονται, εμείς όμως φτάσαμε ήδη! Ο ΒΟΕΜ Radio είναι εδώ. Με κείμενα, φωτογραφίες και πάνω από όλα μουσικές, για να σας κρατήσει συντροφιά και φυσικά να μας κρατήσετε κι εσείς!

Καλή αρχή σε όλους όσους ξεκινούν από σήμερα στο σταθμό, και όσους θα πάρουμε τα μικρόφωνα λίγο αργότερα. Καλή βδομάδα σε όλους σας!!!

BOEM Team ή ποιοι είμαστε κατά το ελληνικότερον …

Κατά καιρούς μας έχουν αποκαλέσει τρελούς, ονειροπόλους, αιθεροβάμονες, χαρούμενους, καταθλιπτικούς, τσαχπίνηδες, παιδιά, γέρους, τσογλάνια, ψεύτες, αληθινούς (original για όσους δεν τα πιάνουν), ότι τα πιάνουμε, τα παίρνουμε, τα πάμε και τα δίνουμε.

Μακρύς ο κατάλογος …

Ένα όμως δεν μπορούν να μας προσάψουν … Ότι είμαστε μια παρέα, που γουστάρουμε να πίνουμε, να τρώμε σουβλάκια αλλά και sushi άμα λάχει, να τα σπάμε, να ξενυχτάμε, να ονειρευόμαστε, να κλαίμε, να γελάμε, να ζούμε, να τσακωνόμαστε, να αγκαλιαζόμαστε, να είμαστε άνθρωποι, να είμαστε πέρα από κάθε λογική.

http://boemradio.com

Είμαστε rock αλλά αν μας βάλεις μια ντισκομπάλα και λίγο στρας το σίγουρο είναι ότι θα χορέψουμε μέχρι τελικής πτώσης. Γουστάρουμε να ξυπνάμε και να ακούμε κλασσική μουσική αλλά όταν καψουρευόμαστε το λαϊκό πάει σύννεφο. Στην παρέα μας δεν υπάρχει η λέξη ¨έντεχνο¨. Υπάρχει καλή μουσική και τι γουστάρουμε.

Μας αρέσει η εικόνα, να κλέβουμε στιγμές και να τις μοιραζόμαστε. Να φτιάχνουμε τα δικά μας video από μια βόλτα, μια παράσταση, μια συναυλία. Να κλέβουμε την στιγμή μέσα από τον χρόνο με ένα κλικ του κινητού. Να κάνουμε τις αναμνήσεις μας εικόνα, βρε αδερφέ.

Να γράφουμε σε λευκό χαρτί, να το γεμίζουμε με συναισθήματα, σκέψεις, την καθημερινότητα μας, να σκανδαλίζουμε με χιούμορ και να τα μεταφέρουμε μετά στον υπολογιστή μας. Μας αρέσουν οι ιστορίες συνωμοσίας, που μπλέκουν, το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον.

Να βλέπουμε μια καλή παράσταση, μια καλή συναυλία, ένα χορόδραμα, μια όπερα και να κάνουμε την κριτική μας. Καλοπροαίρετη, χωρίς γνώσεις, αλλά με γνώμονα το συναίσθημα (feeling το λένε στο χωριό μου), να απενοχοποιούμε την τέχνη και να το μοιραζόμαστε μαζί σας.

Άλλωστε το BOEM τα λέει όλα … Being Over Every Mind …

Λευκές νύχτες

Σάλος στον επιχειρηματικό κόσμο από την άρνηση της παραχώρησης άδειας για διοργάνωση "Λευκής Νύχτας" στην Κηφισιά την Παρασκευή. Διότι στον άκρως τουριστικό δήμο των βορείων προαστίων δεν είναι λίγοι αυτοί που θα θελήσουν να αγοράσουν κομπιούτερ και κιλότες κατά τη 1 τα ξημερώματα λίγο πριν πάνε για ποτό, ή επιστρέφοντας από αυτό.

Βέβαια το να σε εξυπηρετεί αξημέρωτα ένας κακοπληρωμένος (αν πληρώνεται) υπάλληλος που θα χτυπάει διπλοβάρδια εκείνη την μέρα (ενώ και την Κυριακή είναι ανοιχτά τα καταστήματα) δεν μπορεί παρά να σε κάνει τον καταναλωτή να αισθανθείς λίγο περισσότερο λευκός εσύ και οι νύχτες σου. Έστω και αν το πολυκατάστημα που θα ψωνίζεις δεν ακριβώς φυτεία βάμβακος στον Αμερικανικό Νότο. 

Αλλά όπως είχε πει και στο ραδιόφωνο γνωστό νούμερο, "κάποιοι δουλεύουμε όλη την βδομάδα και περιμένουμε μια Κυριακή να βγούμε να καταναλώσουμε να νοιώσουμε άνθρωποι!!!".

Καταναλώστε και νιώστε λοιπόν, οι γκιλοτίνες μπορούν να περιμένουν...

Καριόλα Χώρα...

...πόσους πολίτες δεύτερης κατηγορίας μπορείς να αντέξεις; Ψόφα λοιπόν Εσύ και οι υπουργοί σου που τόσο άσχετοι είναι ώστε να θεωρούν φύση τον ανθρώπινα κατασκευασμένο θεσμό της νομικής κατοχύρωσης της συμβίωσης-τον γάμο. 

Το μυστήριο της Πολιτείας Χάμελιν

Θέατρο Πόρτα χτες το βράδυ για την ειδική βραδινή παράσταση του παιδικού έργου "Το μυστήριο της Πολιτείας Χάμελιν". 

 

[Οι φωτογραφίες δεν είναι δικές μου αλλά δεν βρήκα στο site του θεάτρου το όνομα του φωτογράφου]

Η αλήθεια είναι πως είχα χρόνια, τι χρόνια, δεκαετίες να παρακολουθήσω παιδικό θέατρο. Η χθεσινή πρόσκληση ενός καλού φίλου να δούμε "Το μυστήριο της Πολιτείας Χάμελιν" ήταν μια πρόκληση τόσο γιατί είναι μια παράσταση για παιδιά, όσο και γιατί τα Κυριακάτικα βράδια πρέπει να κατανικήσεις την βαρεμάρα και την κούραση για να βγεις έξω. 

Όμως αποζημιωθήκαμε πλήρως για την επιλογή που κάναμε αφού η παράσταση ήταν πραγματικά υπέροχη. Τα ωραία ξεκίνησαν από την αρχή, όταν την είσοδό μας προετοίμασε ο Γιώργος Παπαγεωργίου (εγώ πότε θα γίνω ιππότης) που με μια κιθάρα και αστείρευτο χιούμορ μας έβαλε στο κλίμα. Γιατί κακά τα ψέματα οι ενήλικες με τις σκέψεις και τα προβλήματά μας θέλουμε λίγο "σπρώξιμο" για να μπούμε σε παραμυθένια διάθεση. Εξαιρετικοί και όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί που έδειχναν να απολαμβάνουν το έργο (σε κείμενο και σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου) κάνοντας την δίωρη παράσταση μια εξαιρετική εμπειρία, και το ενθουσιώδες χειροκρότημα στο τέλος απόλυτα δικαιολογημένο.  

Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Το Μεσαίωνα, η πόλη Χάμελιν μαστίζεται από επιδημία αρουραίων. Ένας αυλητής αναλαμβάνει να μαγέψει με την μουσική του τα ποντίκια και να τα οδηγήσει εκτός πόλης έναντι αμοιβής. Όταν όμως ολοκληρώνει το έργο του και οι κάτοικοι δεν τηρούν την υπόσχεσή τους προς αυτόν, τότε κλέβει τα παιδιά τους μαγεύοντας τα με τον ίδιο τρόπο που έκανε και με τους αρουραίους, βυθίζοντας την άλλωστε χαρούμενη πολιτεία στην σιωπή και στην θλίψη. 

Την ιστορία αυτή που ενδεχομένως έχει τις ρίζες της σε πραγματικά γεγονότα, αναλαμβάνουν να μας διηγηθούν οι 6 ηθοποιοί της παράστασης που παριστάνουν τροβαδούρους του Μεσαίωνα που επισκέπτονται την πόλη στην οποία έχουν απομείνει μόνο 3 παιδιά. Μια κωφάλαλη κοπέλα που δεν μπορούσε να ακούσει την μαγική μουσική, μια τυφλή κοπέλα που δεν έβλεπε να ακολουθήσει τα υπόλοιπα παιδιά, και ένας μικρός με πατερίτσες που δεν κατάφερε να περπατήσει αρκετά γρήγορα για να φτάσει τον αυλητή και τα παιδιά. Την ιστορία του Χάμελιν διηγούνται στους τροβαδούρους κι αυτοί σε εμάς. 

Όσο για το τι ακριβώς έγινε στο Χάμελιν και που πήγαν τα παιδιά, υπάρχουν 3 πιθανά φινάλε. Το μυστηριώδες, το ευτυχισμένο και το ηρωικό. Η παράσταση τελειώνει με όποιο από τα 3 επιλέξουν οι θεατές, κάτι που σίγουρα θα λατρέψουν οι μικροί που θα δουν την παράσταση. Εμείς χτες (οι μεγάλοι) διαλέξαμε το μυστηριώδες και αρκετά σκοτεινό, αν και υποψιάζομαι πως με κοινό παιδιών θα παίξει σοβαρά το ηρωικό. Ποιο παιδί άλλωστε δεν θα ήθελε να γίνει ιππότης; 

Πολύ καλό σας βράδυ, βδομάδα και μήνα και αν πάτε στην παράσταση με τα παιδιά σας ελπίζω να περάσετε όσο καλά περάσαμε κι εμείς χτες :)

Χίμαιρες

Λίγο πριν δώσει τους όρκους της για να γίνει μοναχή, η Ida έρχεται αντιμέτωπη με ένα παρελθόν που δεν ήξερε πως υπάρχει. Με οδηγό την θεία της Wanda προσπαθεί να ανακαλύψει την τύχη των Εβραίων γονιών της κατά τον πόλεμο.  Στην διάρκεια της αναζήτησής της θα ανακαλύψει πόσο πραγματικά ήταν αγαπητοί οι Εβραίοι στην Πολωνία αλλά και πόσο χιμαιρική είναι η ζωή έξω από τους προστατευτικούς τοίχους του μοναστηριού. Μια ζωή με την οποία ή συγκρούεσαι και καταστρέφεσαι, ή την ακολουθείς παθητικά και "αργοπεθαίνεις". 

Εξαιρετικά πλάνα, ασπρόμαυρο τετράγωνο κάδρο, ένα οπτικό αριστούργημα που ίσως σε κάνει να χάνεις την ουσία της ταινίας - ναι τόσο όμορφο είναι. Χωρίς εξάρσεις και υπερβολικούς συναισθηματισμούς και με φινάλε απλά συγκλονιστικό. 

Χίμαιρα και η "πολυδιαφημισμένη" ζωή στον Σουηδικό παράδεισο. Τουλάχιστον κατά την άποψη του Ρόι Άντερσον. Πολίτες σαν ζόμπι ή βρικόλακες προσπαθούν απλά να επιβιώσουν μέσα στο ένοχο παρελθόν της χώρας τους, το αφιλόξενο αστικό περιβάλλον, αλλά και μια τυπολατρία που σπάει κόκαλά. Όταν σε μια χώρα όλοι οι κάτοικοί της χαίρονται να ακούνε πως οι συνομιλητές τους περνάνε καλά, αλλά κανείς δεν το κάνει στα αλήθεια, ίσως είναι ώρα για να καθίσουν και να συλλογιστούν την ύπαρξή τους. 

Τελευταίο μέρος της τριλογίας του Άντερσον (μετά τα Τραγούδια από το 2ο όροφο και το Εμείς οι ζωντανοί) άψογα εκτελεσμένο αν και ίσως κάπως ακαδημαϊκό και υπερβολικά στυλιζαρισμένο. Ως φίλος των προηγούμενων ταινιών το αγάπησα κι αυτό. Παίζει όμως να μην συμβεί με όλους όσους το δουν. Γεμάτο πάντως το Άστυ στην Κοραή και πολύ χαίρομαι γι αυτό. 

Χίμαιρα και η ευτυχία για την Μαρίνα, ηρωίδα στην θεατρική μεταφορά της "Μεγάλης Χίμαιρας" του Καραγάτση στο θέατρο Πορεία.  Στοιχειωμένη από την καταστροφική σχέση των γονιών της αλλά και την ιδεαλιστική άποψη για την Ελλάδα, που γνώρισε μέσα από τα έργα των αρχαίων την ποιητών, η Μαρίνα έρχεται αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα της ζωής της συζύγου ναυτικού σε νησιωτική επαρχεία της χώρας μας, και συντρίβεται.

Αν και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο για να γνωρίζω αν έγινε καλή ή όχι μεταφορά του στο σανίδι, ήταν μια παράσταση που εμένα με κέρδισε. Με έκανε να γνωρίσω το κείμενο και δεν προσέβαλε την αισθητική μου. Μια καλή παράσταση αν και όχι όσο μπορεί να προδίδει ο ντόρος ττης τρελής επιτυχίας στο κόψιμο εισιτηρίων. 

Αντί υστερόγραφου, μια ερώτηση. Είναι χίμαιρα μια πιθανή σωτηρία του γένους μας στα άστρα από τα οποία γεννηθήκαμε ή φτάνει η ανθρώπινη επιδεξιότητα και το πείσμα για να καταφέρουμε αυτό που φαντάζει αδύνατο; Μπορούμε να δίνουμε άραγε υποσχέσεις πιστεύοντας ακράδαντα πως θα τις τηρήσουμε; 

Το Interstellar δίνει υπερβολικά πολλές απαντήσεις για να είναι η νέα Οδύσσεια του διαστήματος. Δεν πάει όμως να είναι απίστευτα γοητευτική όπως θέλω να ελπίζω πως είναι και ένα πραγματικό ταξίδι στα άστρα. 

Καλό βράδυ σε όλους σας :)

Europa

Tόσο υπέροχα όμορφη από μακριά...τόσο γεμάτη μυστήρια για όσους φτάσουν κάποια στιγμή στην επιφάνειά της.

Σεβασμός μηδέν στους μύθους

Ολοκληρώθηκε σήμερα με επιτυχία το 6ο Φιλανθρωπικό Παζάρι του Μεροπείου. Λίγα τα απούλητα αντικείμενα, μεταξύ των οποίων τα παρακάτω δύο.

Σεβασμός μηδέν στους μύθους πλέον :(

A good mariage (2014)

Ένα τυπικό αμερικανικό ζευγάρι, με τα παιδάκια του, την δουλίτσα του (ο άντρας φυσικά) το σπιτάκι τους, και ένας μανιακός δολοφόνος, μιλάμε άλλωστε για βιβλίο του King. Τι θα συμβεί όταν η σύζυγος καταλάβει πως ο αντρούλης της μακελεύει στα ρεπό του αθώες κορασίδες; Και μάλιστα όταν ο τελευταίος καταλάβει πως η σύζυγος κατάλαβε; 

Θα συμβεί μια από τις χειρότερες πιο βαρετές ταινίες όλων των εποχών. ΔΕΝ είναι cult, ΔΕΝ είναι camp, ΔΕΝ είναι καν trash. Είναι απλά χειρότερη και από επιπέδου ALTER που θα λέγαμε και με τον αδερφό μου. Κάκιστο σενάριο, αν είναι έτσι και το βιβλίο-ντροπή για Stephen King, αισχρές ερμηνείες...δεν, δεν έχω λόγια για να περιγράψω την αθλιότητα.

Όχι 5.1 βαθμός δεν της αξίζει στο imdb, αλλά κάτω από το μηδέν. Δύο άνθρωπες καθίσαμε στον καναπέ να την δούμε, ένας κατάφερε να την τελειώσει (ποιος άραγε;) και αυτό για να μην σηκωθεί και ξυπνήσει τον έτερο που κοιμόταν σε κωματώδη κατάσταση. 

Αν βγει ποτέ στους κινηματογράφους σας εκλιπαρώ να μην την δείτε. Θα χάσετε τα λεφτά και τον χρόνο σας. Ούτε για κατέβασμα. Το ποστ αυτό είναι μια έκκληση για να μείνετε μακριά, μια σύσταση προσοχής του Υπουργείου Υγείας. 

Εγώ σας προειδοποίησα και αμαρτίαν ουκ έχω. Καλό σας βράδυ. 

Υ.Γ: Στην αρχή πιστεύαμε πως πονούσαν τα μάτια μας επειδή είχε ανέβει κατά λάθος ο κορεσμός των χρωμάτων στις ρυθμίσεις της τηλεόρασης. Ω, τι λάθος...

Σαν ψέμα

Η Μαρίνα Κωστάκη είναι μια χωρισμένη οπότε και (φυσικά) καραβοτσακισμένη.

Μαζεύοντας τα πράγματά της από το σπίτι που στέγασε την ζωή της με τον πρώην, αναπολεί τις καλές και κακές στιγμές τους, όλα όσα τους έδεσαν αλλά και όσα τους οδήγησαν στον χωρισμό. Μέσα στους τοίχους του σπιτιού, αλλά και στην καρδιά της Μαρίνας, ελοχεύει ένα μυστικό. Μια τραγωδία με ξακάθαρο θύμα αλλά όχι και δράστη.

Και κάπου εκεί τα όρια μεταξύ λογικής και παράνοιας χάνονται. Οι ενοχές μπερδεύονται με τον καταλογισμό των ευθυνών με την λύτρωση να είναι τελικά το μάλλον δύσκολο ζητούμενο.

[Γιάννης Τσούκας. Σεναριογράφος, σκηνοθέτης και μόλις 25 ετών. Τα νεύρα μου]

Σαββάτο βράδυ και επίσκεψη στον πολυχώρο Fabrica με τον Μυστήριο φίλο για την παράσταση "Σαν ψέμα", ένα μονόλογο και πρώτο έργο του Γιαννη Τσούκα (ο οποίος κάνει και την σκηνοθεσία), με ερμηνεύτρια την Καλή Δάβρη. Πρώτη δραματική ερμηνεία και για την Καλή που απέδωσε εξαιρετικά το σκληρό κείμενο του "Σαν ψέμα". Πραγματικά ελπιδοφόρο που γίνονται προσπάθειες και μάλιστα πετυχημένες από νέους ανθρώπους, σε μιαν εποχή που θα μάλλον δεν είναι η ευκολότερη για τους καλλιτέχνες - θα μου πείς είναι για τους υπόλοιπους; Μάλλον όχι.

Αν θέλετε να δείτε την παράσταση των παιδιών, έχετε μέχρι το τέλος του μήνα διορία, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9 το βράδυ. 

Για να ακούσετε τον (ακόμα 25 ετών) Γιάννη και την Καλή να μιλούν για την παράσταση, δεν έχετε παρά να ακούσετε την συνέντευξη που έδωσαν στον Παύλο τον Μυστήριο πατώντας από κάτω στο Mixcloud.

Να μην το ξεχάσω, να ευχαριστήσω πολύ τα παιδιά που με άφησαν να φωτογραφίσω κατά την διάρκεια της παράστασης τους. Σας υπόσχομαι καλύτερες φωτογραφίες όταν αποκτήσω τον κατάλληλο εξοπλισμό;)

Πολύ καλημέρα σε όλους σας και να περάσετε καλά ο,τι κι αν κάνετε σήμερα και το σου-κού.

Υ.Γ: Κλέβοντας από το site της Fabrica στην σελίδα για την παράσταση, τη φωτογράφιση της παράστασης έκανε ο Ζώης Τριανταφύλλου Σφακιανάκης. Τη φωτογράφιση της αφίσας και των πορτραίτων ο Θάνος Λένας.Το μακιγιάζ επιμελείται η Γιώτα Αγγελάκη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια η Μαίρη Μανιαδάκη. Υπεύθυνοι επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων yourmanager.gr Και τέλος, βοηθός σκηνοθέτη ο Βασίλης Ξυδάκης.

Το τραγούδι της παράστασης έγραψε και ερμήνευσε η Βασιλική Καρακώστα!

San Psema by Pavlos Lamprou on Mixcloud

Για Γκραφιτάδες και όχι μόνο

Ένα event που παίρνει διαστάσεις festival. Η συμμετοχή των 40 κορυφαίων και πρωτοπόρων καλλιτεχνών κάνει από μόνη της το γεγονός μοναδικό...

40 καλλιτέχνες, που έχουν αφήσει ιστορία στους δρόμους, 40 καλλιτέχνες που φέρουν βαρύ όνομα και υπογραφή, έχοντας ένα ευρύ κοινό, που, όχι απλά αποδέχεται την τέχνη τους, αλλά τη συμμερίζεται και τη λατρεύει τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Ένα πιστό κοινό, που θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει και να θαυμάσει από κοντά τους προκατόχους και δημιουργούς της Ελληνικής σκηνής στον χώρο του graffiti να ζωγραφίζουν όλοι μαζί...

Ο Dee71 έρχεται από την Καβάλα να συναντήσει τον παλιό του φίλο Paladin καθώς και το θρυλικό crew των FSP - οι πρώτοι Έλληνες writers, βάφουν από τις αρχές της δεκαετίας του '80 - και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους με writers από τις αρχές της δεκαετίας του '90, από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καβάλα και Βόλο... Οι Sake (tattoo artist), Artemios, FSP, ZAP, Jasone, Bizare, Spark, Braze (pupet), Ser, Dimer, Dennis, Met, SGB, Senor, Dask, Leki, Moka, Smart, Taze, Wore, TXC, NBW, WFC, INC, LOOTERS, FSB (Heroes), HIT, UDK, 101, 114 και άλλοι πολλοί ,μοιράζονται το ταλέντο και τις εμπειρίες τους σε μια ενιαία oldschool παραγωγή...

Οι καλλιτέχνες θα ξεκινήσουν να βομβαρδίζουν με χρώμα τους τοίχους από τις 10 το πρωί έως τις 8 το βράδυ και εμείς θα τους απολαμβάνουμε με μουσικές επιλογές της OldSchool εποχής δια χειρός Bad Kidz... Στην παρέα μας θα είναι το πολυφωνικό σχήμα HUMAN για ένα καλό μάθημα "ανόργανης" μουσικής, καθώς και ο Ars2 για να "γρατζουνίσει" τα βινύλια, όπως το κάναμε παλιά!

Όσοι πιστοί προσέλθετε, προβλέπονται δυνατές συγκινήσεις...

Κυριακή, 16 Νοεμβρίου 2014 · 10:00 π.μ. - 8:00 μ.μ.

Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα (Εξωτερικός Χώρος), Νέο Φάληρο, πλησίον σταθμού ΗΣΑΠ "Φάληρο"

---------------------------------------------

Πολύ καλημέρα σας. Ένα φιλαράκι παίρνει μέρος στην διοργάνωση του παραπάνω φεστιβάλ Γκραφιτάδων και είπα να σας ενημερώσω. Εγώ πέρα από το να απολαμβάνω το καλό γκράφιτι στους δρόμους δεν έχω άλλη επαφή με το άθλημα. Ελπίζω όμως να μπορέσω να βγάλω μερικές καλές φωτογραφίες.

6ο Φιλανθρωπικό Παζάρι Μεροπείου

Καλησπέρα σε όλους σας. Τι μου κάνετε, πως περάσατε την Κυριακή σας; Ελπίζω τέλεια! Λοιπόν, σκοπός της ανάρτησης είναι να σας ενημερώσω για την διεξαγωγή του 6ου Φιλανθρωπικού Μπαζάρ του Μεροπείου Ιδρύματος. 

Για την διεξαγωγή του (λεπτομέρειες της οποίας βλέπετε στην αφίσα από πάνω) θα χρειαστεί να δωρίσουμε πράγματα που θα τεθούν σε πώληση για την συγκέντρωση χρημάτων. Αν λοιπόν σας περισσεύουν αξεσουάρ, μπιζού, διακοσμητικά, πιάτα και ποτήρια σε 12δες, εξάδες ή και μόνα τους, πιατέλες, κούπες φλυτζάνια (με ή χωρίς πιάτο), επιτραπέζια παιχνίδια, εργαλεία, κεντήματα, παραδοσιακά προϊόντα, χριστουγεννιάτικα και πασχαλιάτικα στολίδια, κομπολόγια, μαχαίρια, πιρούνια, ψωμιέρες, τσατσάρες, μολυβοθήκες, τετράδια, συλλογές, περιοδικά, DVD με ταινίες ή μουσική, καπέλα, καθρεφτάκια, ομπρέλες, ομπρέλες, γραβάτες, μόντεμ, φορτιστές κινητών, μπρελόκ, σαπουνοθήκες, φλασάκια, στυλό και μολύβια, μικρούς πίνακες, ρολόγια, τσάντες, μπουκάλια, μαντίλια και ο,τι άλλο δεν χρειάζεστε ή επιθυμείτε πλέον, επικοινωνήστε με τον Παύλο τον Μυστήριο για να κανονίσετε τρόπους παράδοσης των αντικειμένων και για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία χρειάζεστε. Εγώ πάντως έδωσα τον 2ο Ευνάπιο που μου είχε μείνει χαχαχα.

Πολύ καλό σας βράδυ!.

Υ.Γ: Η λίστα αντικειμένων μου δόθηκε δεν την έφτιαξα εγώ. Επίσης όταν λέμε dvd με ταινίες, εξαιρούνται αυτές του ερωτικού ρεαλισμού. 

ZOMBEAVERS (2014)

Τρελαίνομαι!!! Κατεβασμένο σε full HD περιμένει να μαζευτεί η παρέα να το δούμε ομαδικά. Διότι τέτοιες ταινίες θέλουν παρέα, σαπίλα σε καναπέ και σαπίλα στην κοιλιά από ανάλογο φαγητό. 

Εφτάψυχες

Μετά την καταστροφή της περασμένης Παρασκευής, από χτες όλες παρούσες. 

στο φαγητό

ή κριμένες στο φράχτη ακόμα φοβισμένες από την νεροποντή

Τέλος καλό όλα καλά για τις γατούλες μας!!!

Και μία φωτογραφία προ πλημμύρας χαχα

Τα λουλούδια στην κυρία

Κυριακή βράδυ και τι καλύτερο από θέατρο. Κατηφορίσαμε λοιπόν στο Από Μηχανής Θέατρο για την παράσταση "Τα λουλούδια στην κυρία". 

[Τμήμα τοιχογραφίας στην είσοδο του θεάτρου]

Τρεις άντρες φοιτητές. Κατά φαντασίαν (;) γκόμενοι αραχτοί στο σπίτι τους. Τις συζητήσεις για-τι άλλο-τις γυναίκες, διακόπτει το οφθαλμόλουτρο στην κοπελιά της απέναντι πολυκατοικία. Όσο μεγαλύτερες οι απορίες τους για αυτήν, τόσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον τους. Ποια είναι; Πως την λένε; Έχει δεσμό; Να την προσεγγίσουν ή όχι; Και αν το κάνουν θα τους κάτσει; Και αν τους κάτσει μήπως ξέρουν τι θα κάνουν μαζί της; 

Σπαρταριστοί διάλογοι στο κείμενο του Ακη Δήμου, βγαλμένοι από τα φοιτητικά νιάτα μας όσων τουλάχιστον δεν μένατε με γονείς. Εξαιρετικοί οι τρεις πρωταγωνιστές Γ.Διαμαντής, Π.Σπυρόπουλος, και Γ.Τσουρής άψογα σκηνοθετημένοι από τον Γ.Παλούμπη σε αυτό το θεατρικό δωματίου. Εβδομηνταπέντε λεπτά καθαρής διασκέδασης! Μπράβο σε όλους τους συντελεστές.

Για συνέντευξη με τους Παλουμπή και Διαμαντή κάντε μια βόλτα εδώ. 

Here comes the rain again

Όταν η ημέρα ξεκινάει κάπως έτσι...

δύσκολα φαντάζεσαι πως θα καταλήξει έτσι...

ο ακάλυπτος των διπλανών έγινε μέσα σε λίγα λεπτά πισίνα. Ο τοίχος από τσιμεντόλιθους υποχώρησε όταν έφτασε το νερό στα 2 μέτρα κατακλύζοντας τον δικό μας ακάλυπτο. Οι φωτογραφίες είναι μετά από 3 ώρες καθάρισμα. Αγνοούνται 4 από τα 6 γατουλίνια του ακαλύπτου μας :((

Ελπίζοντας να είναι καλά, σας αφήνω με όμορφο τραγουδάκι. Γαμημένη βροχή. Θα περάσω το σου-κού καθαρίζοντας λάσπες...

Μεγάλη έρευνα-δημοσκόπηση

Και επειδή είναι της μόδας οι δημοσκοπήσεις, το ιστολόγιο δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχο στα μεγάλα ζητήματα που ταλανίζουν τον τόπο. Έτσι μετά την δήλωση της Γιάννας της αντιστασιακής, για το πόσο απέναντι στο σύστημα είναι, σας καλώ, αφού ηρεμήσετε από τον κλαυσίγελο, να ψηφίσετε στην έρευνα που τρέχει στο ήδη στο μπλόγκ. 

Ποιο πολιτικό φορέα πιστεύετε πως στηρίζει με την ψήφο της η αντισυστημική Γιάννα;

1. Ανταρσύα
2. Επαναστατικό Αγώνα (Πολιτική πτέρυγα)
3. Καλλιστεία ΑΝΤ1
4. Δράση-δημιουργία Ξανά (Τζήμερος)

Η ψηφοφορία διαρκεί μια βδομάδα και τα αποτελέσματα (με σχολιασμό) θα ανακοινωθούν μετά την ολοκλήρωσή της. 

Ευχαριστώ για την συμμετοχή σας.

Και επειδή μου το θύμισε η πρώτη σχολιαστής

Από το αγαπημένοWonder JLaw