ή αλλιώς πως η ευκολία του μέσου καθιστά την χρήση του καταναγκασμό.
Στην μουσική μας για αυτό το παγωμένο βράδυ οι Quickspace στο τραγούδι "They Shoot Horse, Don't They?" από το 3ο και τελευταίο τους άλμπουμ, απόκτημά μου από τις εκπομπές του Lemonostifti στον Indieground Radio.
Η Αθήνα δείχνει εδώ και καιρό να πεθαίνει. Το βλέπεις στην πάσης φύσεως εγκατάλειψη, στα κλειστά της καταστήματα, στα ξενοίκιαστα σπίτια, μα κυρίως στα σκοτεινά πρόσωπα των κατοίκων της.
Η Αθήνα είναι μια πόλη την οποία οι άνθρωποι της (ανέκαθεν μετανάστες κάθε είδους) δεν αγάπησαν ποτέ και πάντοτε εγκατέλειπαν με την πρώτη ευκαιρία-σχεδόν πανικόβλητοι-για τα "αρκαδικά τοπία" της νιότης ή των προγόνων τους.
Η Αθήνα είναι μια πόλη που σαν παλιά θεατρίνα ζούσε με τις αναμνήσεις της ένδοξης νιότης της μόνο που αυτές πλέον δεν δείχνουν να είναι αρκετές να την κρατήσουν στη ζωή.
Η Αθήνα είναι μια πόλη που δείχνει να πεθαίνει...τουλάχιστον ας μπορούσε να πεθάνει έντιμα.
Στην μουσική μας σήμερα Con onor muore φινάλε από την Madama Butterfly, με την Μαρία Κάλλας φυσικά-δεν θα μπορούσε με καμία άλλη.
Υ.Γ: Τελικά αυτή η Αθήνα υπήρξε μόνο στην φαντασία των ποιητών?
Δυστυχώς, οι ελπίδες μου για χιονόπτωση στα Δυτικά της Αθήνας μπας και νιώσω ο άνθρωπος λίγο Άσπεν, έστω λίγο βλαχοΑράχοβα παρέμειναν φρούδες. Όπερ σημαίνει πως απλά τρώω το πουτσόκρυο και χαρά μηδέν.
είμαι σε φάση μαστουριάσματος από τις αναθυμιάσεις της κόλας οπότε παίζει το πόστ να μην έχει και εξαιρετική συνοχή και νόημα. Ναι αγάπη μου το ξέρω πως είναι μικρή αλλά για εμένα ακόμα και αυτό το μέγεθος αποτελεί υπέρβαση (χμ έχω την εντύπωση πως το έχω ξαναπεί αυτό σε άλλη περίπτωση).
Anyway, παρά το κρύο και την γενική μίρλα για τα PSI και τα λοιπά του κομμωτηρίου, η προηγούμενη εβδομάδα είχε 2 υπέροχες βραδιές στον Πύργο των Μυστηρίων με οικοδεσπότες τους Παύλο και Blueprints και εκλεκτούς καλεσμένους μπλόγκερς και μή. Ξαναείδα φιλαράκια όπως τον Αρκούδο και την Φούλη που είχα καιρό να δώ, και γνώρισα επιτέλους από κοντά την Γιαγιά Αντιγόνη που είναι όσο γλυκύτατη περίμενα αν και πολύ νεότερη :)
Επίσης είχα την τιμή να γνωρίσω την κουμπαρούλα μου Αθηνά,(αγάαααπη μου), την περφόρμερ Christina (LOL) και τον Μήτσο ο οποίος δεν έχει λίνκ γιατί είναι σοβαρός άνθρωπος. Δυστυχώς μου ξεγλίστρησαν η Ζουζούνα και ο Καθαρματένιος Μάγειρας αλλά που θα μου πάνε θα τους πετύχω κάποια στιγμή :)
Φυσικά φάγαμε, εγώ σίγουρα οι άλλοι ότι πρόλαβαν οι άμοιροι χαχα, ήπιαμε και θάψαμε κόσμο και κοσμάκη ακούγοντας τα παιδιά να κάνουν εκπομπές στον PbRadio (για το πλήρες πρόγραμμα δείτε την αριστερή στήλη). Τσέπωσα και 2 υπέροχα δωράκια που τα έχω στην βιβλιοθήκη μου δίπλα από το γραφείο για γούρι :)
Πέρα από την πλάκα, περάσαμε υπέροχα, ζεστά και κυρίως ανθρώπινα. Όπως θα έπρεπε να περνάμε πάντα στις παρέες φίλων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας παίδες και ελπίζω θα το επαναλάβουμε σύντομα.
Στην μουσική μας η Σου Κύρκου στο άσμα ασμάτων "Στο Σταυρό που σου κάνω".αφιερωμένο σε όλη την τρελοπαρέα.
Υ.Γ: Για τους λιγότερο τυχερούς από εμάς, που δεν μπορούν να δούν το κρύο χιόνι με την προοπτική που το βλέπουμε εμείς και ούτε έχουν ζεστές γωνιές και παρέες, δείτε την ανακοίνωση στο πάνω μέρος του μπλόγκ που έχουν αναρτήσει πολλοί μπλόγκερς και αν μπορείτε βοηθείστε.
Τα κλειστά οικοσυστήματα έχουν δύο πολύ βασικά χαρακτηριστικά. Την ανάπτυξη εντός τους μοναδικών μορφών ζωής που επιβιώνουν δημιουργώντας μεταξύ τους ιδιόμορφες σχέσεις αλληλεξάρτησης, και την ευθραυστότητα τους, την δυσκολία τους δηλαδή να αντεπεξέλθουν σε "εισβολές" ξένων προς αυτά μορφών ζωής.
