Το δράμα, όπως έχετε ήδη καταλάβει, τελείωσε χθές κατά τις 12:30 το βράδυ όταν καταφέραμε με έναν ευγενέστατο είναι η αλήθεια υπάλληλο να βρούμε και να διορθώσουμε το πρόβλημα με το ίντερνετ.
Πέρα από το γεγονός ότι τραβάω γενικά μέγιστο ζόρι όταν κάτι δεν δουλεύει χωρίς να μπορώ να εξηγήσω το γιατί (όποιος με έχει δεί να προσπαθώ να φτιάξω κάτι ας πούμε σε υπολογιστή και να μην τα καταφέρνω ξέρει τι εννοώ), στην περίπτωση της απώλειας σύνδεσης αυτών των ημερών κατάλαβα επίσης πόσο εξαρτημένος είμαι από το δίκτυο κυρίως σε θέματα επικοινωνίας και ενημέρωσης. Ακόμη και στις περιπτώσεις που μπορούσα να αποκτήσω την πληροφορία που ήθελα με άλλο τρόπο ,το γεγονός πως δεν μπορούσα να το κάνω με αστραπιαία ταχύτητα όπως έκανα μέσω διαδικτύου με τρέλαινε.
Ήθελα να δώ αν έχει ας πούμε απεργία στα λεωφορεία μια μέρα κι έπρεπε να σταθώ σε κάποιο δελτίο τηλεόρασης να ακούσω ένα κάρο πίπες μέχρι να μάθω αυτό που ήθελα αντί να το μάθω σε 2-3 δευτερόλεπτα. Είναι ανησυχητικό το πόσο έχουμε εθιστεί στις πάσης φύσεως ευκολίες που μας παρέχει η τεχνολογία τελικά, και κυρίως (στην δική μου περίπτωση) στο θέμα του ότι έχουμε μάθει να γίνονται όλα τόσο γρήγορα...
Υ.Γ 1: Πάλι καλά που δεν έχω facebook...θα ξεραίνονταν και οι φράουλες στην φάρμα και θα είχα καταλήξει στο τρελάδικο
Υ.Γ 2: Μα καλά 1000+ αναρτήσεις μετά από 5 μόλις μέρες αποχής? και οκ οι μισές ήταν από τσοντάδικα και πειρατάδικα αλλά ακόμη κι έτσι, 1000+ αναρτήσεις!?!?!
Πάρτε τώρα άλλη μια Βίκυ Λέανδρος για να μάθετε. Οι στίχοι είναι του Λευτέρη Παπαδόπουλου γεγονός που και ο ίδιος είμαι σίγουρος θα ήθελε να ξεχάσει. Η μουσική είναι από την Λίμνη των Κύκνων (Jesus). Α, μην το ξεχάσω να πάτε να δείτε όταν έρθει το Black Swan. Τα σπάει!!
Καλό σου-κού παίδες. ΘΑ έχουμε μιαν εξαιρετική βδομάδα.
