ΜΠΛΟΓΚΟΓΕΝΕΘΛΙΑ

Όχι δικά μου, αλλά ενός καλού φίλου που σήμερα συμπληρώνει 1 χρόνο στην παρέα μας. Το μόνο λάθος του ήταν που μου ζήτησε να του γράψω το επετειακό πόστ. κι αυτό διότι δεν κρατήθηκα το ξεμπούρλεψα στο τέλος και πάει η σοβαρότητα κι αυτού του ιστολογίου. 

Για ευχές, τούρτα και καναπεδάκια περνάτε δίπλα και τα λέμε εκεί. Μια μεγάλη καλημέρα σε όλους σας παίδες :)

_____________________________

Στο video wall το ντουέτο Θεοδώρας και Διδύμου "To thee, thou glorious son of worth" από το ορατόριο Theodora του Georg Friedrich Händel, εδώ σε ερμηνείες των David Daniels (Δίδυμος) και Dawn Upshaw (Θεοδώρα) και σκηνοθεσία Peter Sellars).

George Frideric Handel (1685 - 1759).

Theodora (HWV 68):

Theodora:
To thee, thou glorious son of worth,
Be life and safety giv'n.

Didymus:
To thee, whose virtues suit thy birth,
Be every blessing giv'n.

Both:
I hope again to meet on earth,
But sure shall meet in Heav'n.

Ο ΧΩΡΟΣ...

...(όπως ίσως και το αλκοόλ), 

μπορεί απλά να βγάλει στην επιφάνεια αυτό που ήδη υπάρχει.

Η επιλογή του κατάλληλου χώρου μπορεί να προσφέρει μια καλή δικαιολογία,

η αποφυγή του προσφέρει απλά ένα μέτριο άλλοθι. 

thank God we have each other...

________________________________________

Στα ντέκ, το πρώτο μέρος Allegro non troppo e molto maestoso. Allegro con spirito από το  Piano Concerto No1 του Pyotr Ilytch Tchaikovsky, με την Victoria Postnikova στο piano και την Vienna Symphony Orchestra υπό τον Gennadi Rozhdestvensky (όχι γιατί είναι η καλύτερη εκτέλεση κι έτσι απλά γιατί είναι η μοναδική που έχω και γιατί τέτοια ώρα τέτοια λόγια), ένα υπέροχο έργο από μια απίστευτα πονεμένη ψυχή (καμία σχέση με εμένα μην παρεξηγηθώ).

Υ.Γ: Πάλι τα πίναμε μέχρι πρωίας...και εγώ κάνω πόστ χωρίς να έχω κοιμηθεί καθόλου...μάρη που θα πάει αυτή η κατάσταση???

ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΕΛΙΚΑ...

πονάει πολύ
η επίγνωση...

σου είπα πως είναι πολύ αργά για μένα δεν μίλαγαν οι τεκίλες
είναι που ξέρω, άσε τι λες εσύ, εγώ ξέρω... ίσως τώρα καταλαβαίνεις γιατί προσπαθώ τόσο πολύ για τους άλλους...
μου είπες να τον προσέξω και θα το κάνω
εμένα?

πόσο αντέχουμε να πονέσουμε ακόμα για όσα ίσως...?????

σε λίγη ώρα πρέπει να ξυπνήσω για ένα ετήσιο αντίο και δεν ξέρω αν μπορώ να πέσω να κοιμηθώ.


δεν έπρεπε να πιούμε τόσο πολύ τελικά...


γιατρέ μου, ζητήσατε Μέντελσον και Μέντελσον θα λάβετε. Το πρώτο μέρος Allegro vivace  της 4ης του Συμφωνίας, αυτής που του θύμιζε την Ιταλία που τόσο αγάπησε, έτσι για την Άνοιξη που σήμερα ξεκινά
όλο υποσχέσεις...

OVERTURE...

 

[από εγκαταλελειμμένη οικία στην Νίκαια] 

[από τον εκθεσιακό χώρο Taf]

...σε νέες, απλές και όμως τόσο όμορφες εμπειρίες.

Θα έχουμε μιαν υπέροχη βδομάδα. Καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους :)

_______________________________________________________________________

Στο πικ-απ η εισαγωγή από το ορατόριο Theodora του Georg Friedrich Händel, έργο που από χτες έγινε πραγματικά αγαπημένο.

BATTLEFIELD

Πεδίο μάχης ο κόσμος μας με τις κάθε είδους γόνιμες ή μη αντιπαραθέσεις του. 23 καλλιτέχνες** κλήθηκαν να ερμηνεύσουν αυτό το πεδίο μάχης στα έργα τους παρουσιάζοντας το ο καθένας με τον δικό του τρόπο στην έκθεση BATTLEFIELD που φιλοξενείται στον νέο χώρο τέχνης Taf από τις 4/3/2010 ως τις 6/4/2010.

**Βίκυ Αναστασίου, Αλέξης Αυλάμης, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, Δημήτρης Γκιζίνος / Ανδρέας Βούσουρας, Μιχάλης Ζαχαρίας, Απόστολος Ζερδεβάς, Γιάννης Θεοδωρόπουλος, Γιώργος Καραγιώργος, Στέλιος Καραμανώλης, Georgia Kotretsos, Ξανθή Κωστορρίζου, Σήφης Λυκάκης, Γιώργος Παπαδάτος, Νίκος Παπαδημητρίου, Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Personal Cinema & The Erasers, Μιλτιάδης Πεταλάς, Ανδρέας Σιτορέγκο, Μαρίλια Σταγκουράκη, Ορέστης Συμβουλίδης, Νίκος Τρανός, Ελένη Φρουδαράκη, Δημήτρης Χρηστίδης

Μια όμορφη έκθεση, σε έναν καταπληκτικό χώρο και με πολύ καλή παρέα. Τι περισσότερο να ζητήσει κάποιος;

 [Από την εγκατάσταση Human Hair του 2009 της Ξανθής Κωστορρίζου]

 [Από την εγκατάσταση Άτιτλο του 2009 του Δημήτρη Γκιζίνου και του Ανδρέα Βούσουρα]

 [Ουτοπία, 2009-μεταξοτυπία 70x100cm, Αναστασίου Βίκυ]

[Turmoil, 2009-μεικτή τεχνική σε χαρτί CP Waterford 160x150 cm, Αλέξης Αυλάμης]

[Άτιτλο (λεπτομέρεια), 2009-μελάνι σε χαρτί 60x80cm, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος]

ΘΑ έχουμε ένα πολύ καλλιτεχνικό Που-Σου-Κού. Πολλά φιλιά σε όλους.

Πεδίο μάχης και ο Οίκος των Ατρειδών με την Ηλέκτρα να βρίσκει (;) την λύτρωση της στο αίμα. Birgit Nilsson και Marie Collier ως Ηλέκτρα και Χρυσόθεμις αντίστοιχα, στο φινάλε της όπερας Elektra του Richard Strauss.
 

MEIN LIEBER SCHWAN

Άνοιξε η πόρτα και ήσουν εσύ. 

Ίδιος όπως σε θυμόμουν.

Ξάπλωσες αμήχανα στα πόδια μου.

Σε ρώτησα για την δουλειά.

Με ρώτησες αν μετανιώνω για κάτι.

Σε ρώτησα για την δουλειά.

Με ρώτησες ξανά αν μετανιώνω για κάτι, όχι για το έτος που έφυγε αλλά γενικά.

Και ακόμη και στον ύπνο μου δεν μπόρεσα να σου πώ πως μετανιώνω ακόμη που δεν σου είπα πότε πόσο σε αγάπησα (εκείνο το απόγευμα που ήμουν τύφλα από τα τσίπουρα ήταν πολύ άκομψο και πολύ αργά πλέον).

Και ξύπνησα ξέροντας για άλλη μια φορά πως για την όποια συναισθηματική μου "αναπηρία" θα φταίνε πάντα όλα όσα δεν τόλμησα 12 χρόνια πρίν.

Στο πικ-απ ακούμε Mein Lieber schwan, το φινάλε της όπερας Lohengrin του Richard Wagner γιατί παρά τα όσα λέγονται τις τελευταίες μέρες θα συνεχίσουμε να αγαπάμε τους Γερμανούς.