VERGIN VEZZOSA ΕΤΩΝ 33

Ααααχχχ αυτό είναι, 33 λοιπόν από σήμερα, και για να το γιορτάσω είπα να κάνω μια επίσκεψη στον Πύργο των Μυστηρίων και να αφήσω εκεί μια σελίδα από το ημερολόγιό μου. Οπότε ευχές ή συλλυπητήρια, ο,τι σας έρθει τέλος πάντων τα αφήνετε σε αυτό εδώ το λινκ [link].

Σας φιλώ γλυκά πολύ γλυκά στην μούρη :)

Υ.Γ: Μουσική έβαλα στου Παύλου κι έβαλε κι εκείνος οπότε εδώ παραμένουμε σε διάθεση Lylly

ANTICHRIST by LARS VON TRIER

[Πόστ με μουσική autoplay]

Ο κατά Trier "Αντίχριστος" δεν με σόκαρε, έχοντας δεί όλη την του Τριλογία της Εκδίκησης του Chan-wook Park δε με σοκάρει τίποτα πλέον.
Ο κατά Trier "Αντίχριστος" σίγουρα δεν είναι αριστούργημα ούτε κάν για ταινία του Trier, δεν πιάνει μία μπροστά στο Dogville στο Europa, ή στο Epidemic.

Ο κατά Trier "Αντίχριστος" θέλει να σοκάρει κι αυτό μου την σπάει.
Ο κατά Trier "Αντίχριστος" παίζει με τον λυρισμό και το Δόγμα 95 όπως η γάτα με το ποντίκι.
Ο κατά Trier "Αντίχριστος" παίζει με τον μισογυνισμό και την αδυναμία του λογικού κόσμου που συμβολίζεται από τον άντρα να κατανοήσει τον φυσικό κόσμο που συμβολίζεται από μια γυναίκα (λέμε τώρα).

Ο κατά Trier "Αντίχριστος" παρά την εκπληκτική αρτιότητα του οπτικού αποτελέσματος ή ίσως και λόγω αυτής δείχνει να είναι η πιο "ρηχή" ταινία του σκηνοθέτη και ο ίδιος περισσότερο κουρασμένος από ποτέ.

Τώρα αν περιμένετε συμπέρασμα δεν έχει. Είναι μια ταινία που μάλλον πρέπει να την δείτε για να την αξιολογήσετε παρά να εμπιστευτείτε τα όσα ακούσετε-διαβάσετε, οπότε κατά την γνώμη μου βάλτε την στο πρόγραμμα από βδομάδα που βγαίνει στις αίθουσες.

LARS VON TRIER-ANTICRIST [Prologue]

Υ.Γ 1: Δεν το βλέπω να με ξανακαλούν σε avant-premier...και τα καναπεδάκια τσάκισα, και τα κρασιά τους ήπια, και μια καλή κουβέντα δεν βρέθηκα να γράψω.

Υ.Γ 2: Ο Willem Dafoe είναι απίστευτα γοητευτικός άντρας.

Υ.Γ 3: Ο Zero Point έχει κάνει πιο στρωτή κριτική από την δικιά μου check him out.

Υ. Γ 4: Πόσο αδερφή είμαι να ακούω ένα cd που ονομάζεται "Μουσική μπαλέτου για το Βασιλιά Ήλιο"? Γιατί δεν βρίσκεται κάποιος να δώσει ένα τέλος στο δράμα μου?

Άλλα επειδή το δράμα είναι για να το μοιράζεσαι, στο πικ-άπ ακούτε το 2ο μέρος από το Ballet d'Alcidiane et Polexandre του Jean-Baptiste Lully έργο του 1658 (πρόσφατο δηλαδή).

ΘΑ έχουμε ένα πολύ όμορφο σου-κού και μια τέλεια προεκλογική εβδομάδα.

ΓΙΑΤΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ...

[Πόστ με μουσική σε autoplay]

σε κόσμους με μόνη ελπίδα το θαύμα μιας νέας γέννησης....


το χαμόγελο ενός παιδιού...


την προσευχή στους Θεούς...


σε κόσμους τόσο μακρινούς από εμάς που τα προβλήματα τους φαντάζουν καμιά φορά "ψεύτικα" είναι όμως τόσο αληθινά...

Εκεί μας μεταφέρει ο φακός του Γιάννη Κολεσίδη στην έκθεση φωτογραφίας στην Τεχνόπολη στο Γκάζι.

Γιατροί Χωρίς Σύνορα (www.msf.gr)
Το site της έκθεσης (http://www.msf.gr/sites/kolesidis)

Τα φιλιά μου και την πεποίθησή μου για μια καλή εβδομάδα που έρχεται.

Στο πικ-απ ή άρια Lascia ch'io pianga από την όπερα Rinaldo του Georg Friedrich Händel διότι πρίν επιστρέψουμε στο βασικό οπερατικό ρεπερτόριο θέλουμε να το ακούσουμε φιλτραρισμένο από το σήμερα...

Η εκδοχή που ακούτε είναι μια ευγενική προσφορά του Αισθηματική Ηλικία.

ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ...Vol. 3

[Πόστ με μουσική autoplay]

Κάθομαι να ετοιμάσω το τρίτο πόστ φωτογραφιών με ασπρόμαυρο φίλμ. Τα σκαναρίσματα έτοιμα, η μουσική επιλέχθηκε και τότε βλέπω τις φωτογραφίες που ανέβασε ο μικρός μας φίλος Σ.Π.Ρ. και μένω μαλάκας!!! Το παλικάρι το έχει με την φωτογραφία (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω ειδικός δεν είμαι).

Όπως και να έχει ακολουθεί το πόστ με φωτογραφίες από την Ελλάδα. ΘΑ έχουμε μια υπέροχη βδομάδα είμαι σίγουρος. Πολλά φιλιά σε όλους.

[Αρχαία Αγορά Αθηνών, 1996]


[Σαλαμίνα, 1999]


[Θεσσαλονίκη, 2000]


[Αθήνα-Σύνταγμα, 2001]

[Μάνη, 2003, αφιερωμένες στον gaykarkino7 που είναι λάτρης της "πατρίδας" μου]

[και κλείνουμε με έναν σκύλαρο γιατί το είδος έχει πολλούς φίλους μεταξύ των επισκεπτών του μπλόγκ]

Στο πικ-άπ, ακούμε το Da pacem Domine του Arvo Part, μην ψάχνετε το λόγο έτσι μου την βάρεσε χαχαχα

ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ...Vol. 2

[Πόστ με μουσική autoplay]

Από τεχνική αναγκαιότητα τον 19ο αιώνα, η ασπρόμαυρη φωτογραφία έγινε καλλιτεχνική "σύμβαση"-επιλογή από τον 20ο αιώνα ως τις μέρες μας...

Μία από τις πολλές "συμβάσεις"-επιλογές της ζωής :)

[Άμστερνταμ, 1998]

[Κωνσταντινούπολη, 1999]

[Παρίσι, 1999]

[Τόκιο, 2004]
[The small Japanese duck, dedicated to Spacie's God Duck, hoping for forgiveness]

Στο πικάπ, ακούμε την εισαγωγή ( Prologue, Chorus of Exiled Palestinians) από την όπερα του John Adams, The Death of Klinghoffer. διότι συνεχίζουμε να ήμαστε σε "μινιμαλιστική" διάθεση.

Καλό βράδυ σε όλους :)