A Zed and Two Noughts (1985)

Ένα από τα πολλά "παρανοϊκά" μεταμοντέρνα αριστουργήματα του Peter Greenaway. Δύο αδέλφια, ο Όσβαλντ και ο Όλιβερ που εργάζονται σε έναν ζωολογικό κήπο της διαφθοράς που κάθε πληροφορία και εκδούλευση πληρώνεται αδρά, χάνουν τις γυναίκες τους σε ένα τρελό ατύχημα.

Ο θάνατος των γυναικών τους, τους οδηγεί σε μια λατρεία για την αποσύνθεση την οποία προσπαθούν να διερευνήσουν παρατηρώντας τις διαδικασίες αποσύνθεσης ολοένα και ποιο σύνθετων οργανισμών. 

Στον δρόμο τους θα συναντήσουν την Milo, μια νυμφομανή που μέχρι να εκδοθούν τα γραπτά της εκδίδεται η ίδια, έναν γιατρό λάτρη του ζωγράφου Βερμέρ  που ακρωτηριάζει τα πόδια όλων των ασθενών του πιθανότερο λόγω του ότι στους πίνακες του Βερμέρ δεν φαίνονται πουθενά πόδια, και διάφορους άλλους παλαβούς χαρακτήρες.

Απόλυτα σκηνοθετημένη, η ταινία, βρίθει αναφορών στην ζωγραφική, που ήταν οι βασικές σπουδές του σκηνοθέτη. Κάθε πλάνο και ένας πίνακας, με πάμπολλα ιστορικά γνωστά τεχνάσματα πινάκων να εμφανίζονται σε αυτά. 

Σουρεαλιστικοί διάλογοι, χρώματα που ποιο 80ίλα πεθαίνεις, απίστευτες συμμετρίες και άπειροι συμβολισμοί, συνθέτουν ένα έργο που δύσκολα βλέπεται (την είδα σε 2 μέρες, δεν άντεξα την πρώτη), στο τέλος όμως σου αφήνει μια γεύση ένοχης απόλαυσης και θέλεις κι άλλο :)

Λατρεμένη και η μουσική επένδυση του Μαικλ Νάημαν. Δεν έχω περισσότερα να πώ, απλά λατρεμένη πλέον!