Και ένα διάλειμμα από τις κλασικές ταινίες

Και οι δύο παρουσιάστηκαν στο φετινό Sundance Festival, αυτό με τις συνήθως προχώ και κουκουρούκου ταινίες. Φέτος από ο,τι διαβάζω, έτυχαν πολλές ταινίες μαζεμένες με θεματολογία "ιδιαίτερες" ερωτικές σχέσεις. Από αυτές είδα δύο και στις παρουσιάζω.

Πρώτη το "Adore" ή "Perfect mothers" (για το αγγλόγλωσσο κοινό) ή "Ιδιαίτερες αδυναμίες" για το ελληνικό.

Μπερδευτήκατε; Μην ανησυχείτε τα πράγματα είναι απλά. Δυο κορίτσια μεγαλώνουν ως κολλητές παιδικές φίλες σε ένα ειδυλλιακό παραθαλάσσιο παράδεισο κάπου στην Αυστραλία. Μεγαλώνοντας συνάπτουν σχέσεις (αχ πόσο λόγιος είμαι όταν θέλω) η μία με τον γιό της άλλης όντες και οι δύο 19 χρόνοι παίδαροι σέρφερς.

Δεν γνωρίζω την αξία του θεατρικού κειμένου της Doris Lessing με τίτλο "The Grandmothers" πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία, η τελευταία όμως δύσκολα πείθει σε κάτι τον θεατή. Ανολοκλήρωτοι χαρακτήρες, αποσπασματικά και ασύνδετα συμβάντα, διάλογοι μέτριοι ως αστείοι συντελούν ώστε η ταινία να μην έχει τίποτα δραματικό, όπως θα περίμενε κάποιος από ένα έργο που πραγματεύεται αυτό το θέμα. Νομίζω δε, πως η τελική γεύση που μου άφησε ήταν αυτή του επιφανειακού έργου.

Δεύτερη ταινία το "A teacher" μια ταινία μικρής διάρκειας (μόλις 75 λεπτά) που πραγματεύεται την καταστροφική κατάληξη μιας σχέσης καθηγήτριας αγγλικών σε λύκειο, με έναν ανήλικο μαθητή της.

Κι εδώ θα έλεγα πως είχαμε μια "χαμένη" ευκαιρία, ή όπως καλύτερα το λέει ο Peter Debruge στο Variety, "If cinema can be divided into paintings and sketches, “A Teacher” is an example of the latter". 
Θα μείνω στην πολύ καλή ερμηνεία της Linday Burdge ιδικά από το σημείο που αρχίζει η κατάρρευση της σχέσης. Ίσως αν η ταινία ήταν μεγαλύτερη σε διάρκεια και υπήρχα καλύτεροι συμπρωταγωνιστές, η ταινία να ήταν ένα μικρό αριστούργημα. Αλλά όχι τώρα. Επίσης εκπληκτική βρήκα την μουσική που γράφτηκε για την ταινία από τον Brian McOmber που με την σκληράδα της προετοιμάζει και άλλοτε τονίζει τα συμβαίνοντα επί της οθόνης.

Αν την πετύχετε κάπου και μπορείτε ρίξτε της μια ματιά. Νομίζω πως αξίζει έστω και ως πρωτόλειο κάπως έργο πολύ περισσότερο από την πρώτη ταινία που ανέφερα που δεν δείχνει να είχε να δώσει κάτι περισσότερο.

Καλό βράδυ σε όλους σας και καλή θέαση σε ό,τι αποφασίσετε να δείτε.

Υ.Γ: Και για να μην λέτε πως το παίζω πολύ κουλτουριάρης, σήμερα έχει το μενού το World war Z, μια ταινία με ζόμπια και τον Μπραντ Πιττ. Γκάβλα και για τους 2 λόγους!!!