Η πρώτη αγάπη και παντοτινή. Η πρώτη ταινία του που είδα πριν χρόνια στο ΆΣΤΥ και κόλλησα για πάντα με τον Μπονιουέλ.
Μια μεγάλη παρέα μεγαλοαστών/αριστοκρατών μαζεύονται στο "ανάκτορο" του ενός για ένα δείπνο μετά από μια βραδιά στην όπερα. Μετά το τέλος του, καταλαβαίνουν πως δεν μπορούν να φύγουν από το δωμάτιο που έχουν δειπνίσει. Εγκλωβισμένοι κυριολεκτικά και μεταφορικά, βρίσκονται αντιμέτωποι με τις αδυναμίες, και τις φοβίες τους και όλα όσα πίστευαν πως οι ανώτερη τάξη τους είχε ξεπεράσει.
Στην διάρκεια του εγκλεισμού τους που διαρκεί μέρες, οι κοινωνικές συμβάσεις γίνονται κουρέλια, οι αριστοκράτες χρησιμοποιούν ως χέστρα πανάκριβα κινέζικα βάζα πίσω από παραβάν που απεικονίζουν χριστιανούς Αγίους.
Αυτοί και άπειροι επιπλέον συμβολισμοί, συνθέτουν μια υπέροχη ταινία, ένα μέγιστο αριστούργημα (ναι είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες το καταλάβατε) το οποίο θα πρότεινα να δείτε οπωσδήποτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ρίξε κι εσύ μερικά μπετά, μπορείς :)