Ridicule (1996)

Λίγο πριν η λαιμητόμος πιάσει δουλειά, ένας επαρχιώτης αριστοκράτης προσπαθεί να συναντηθεί με το βασιλιά της Γαλλίας τον Λουδοβίκο 16ο με σκοπό ο τελευταίος να εγκρίνει τα απαραίτητα (για την υγεία των κατοίκων της επαρχίας αποστραγγιστικά έργα).

Μεταβαίνοντας στο ανάκτορο των Βερσαλιών βιώνει άμεσα την σαπίλα της αυλής του βασιλιά που ολημερίς ασχολείται με παιχνίδια (λεκτικά και μη). Ένα παλάτι που μετρά την αξία των ανθρώπων βάσει των πιστοποιητικών γέννησης που αποδεικνύουν την αριστοκρατική καταγωγή, αλλά και με το πόσο μπορεί να διασκεδάσει κάποιος με το πνεύμα του που ευτελίζεται σε ανόητες λογομαχίες. Φυσικά, ο συντομότερος δρόμος για μια ακρόαση με τον βασιλιά, είναι μέσα από το κρεβάτι της κατάλληλης γυναίκας-που τουλάχιστον στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η μουνάρα η Φανή Αρντάν. 

Για την κατάληξη της ιστορίας, δεν έχετε παρά να δείτε την ταινία :)

Αν και μάλλον υπερτιμημένη, η ταινία βλέπεται ευχάριστα-αν και δεν πιάνει τόσο το πνεύμα της εποχής όπως το καταπληκτικό Dangerous Liaisons. Οι πρωταγωνιστές του "αυλικού θεάτρου" είναι όσο γελοίοι υπονοεί ο τίτλος της ταινίας (αν και απουσιάζει το όποιο δραματικό βάθος), ενώ και μόνο για τα κοστούμια και τις καούκες και την μουσική μπορεί κάποιος να την δει χωρίς να βαρεθεί.

Καλό σας βράδυ :)