Μεγάλο ζήτημα το θέμα της αριστείας. Όχι απλά το να είσαι καλός, αλλά ο απολύτως καλύτερος. Δύσκολο το να μπορείς να επιχειρηματολογήσεις για το αν είναι θεμιτός ένας τέτοιος στόχος, πόσο μάλλον το να υποδείξεις τον κατάλληλο τρόπο επίτευξης του.
Το Whiplash παίρνει σαφώς θέση στα παραπάνω ζητήματα. Σε μια Αμερική που δεν αναγνωρίζει το γενετικά προκαθορισμένο ταλέντο ούτε την οικογενειακή παράδοση σε ζητήματα επίτευξης στόχων, ο μόνος δρόμος για την καθ΄ ’όλα θεμιτή πρωτιά είναι σκληρή δουλειά. Επίπονη προσπάθεια, σαδιστική σχεδόν συμπεριφορά από τον καθηγητή-μέντορα, αίμα κυριολεκτικά και μεταφορικά για να γίνεις ο καλύτερος. Οι μαθητευόμενοι δεν είναι όλοι φυσικά έτοιμοι για μια τέτοια διδασκαλία, άλλωστε δεν αντέχουν όλοι να κάνουν ότι χρειάζεται για να γίνουν πρώτοι. Η κοινωνία επίσης δεν είναι έτοιμη να δεχτεί τόσο την πρωτιά όσο και τον σκληρό τρόπο με τον οποίο αυτή επιτυγχάνεται. Η πολιτική ορθότητα και ο υπερβολικός ζήλος ώστε να μην πληγωθούν τα αισθήματα όσων δεν αριστεύουν οδηγούν στην τελμάτωση και την μετριότητα, όμως και τα ενδεχομένως θύματα μιας προσπάθειας προς την κορυφή μπορούμε να θεωρήσουμε πως είναι αποδεκτά; Κατά την ταινία ναι. Για μένα, τροφή για σκέψη…
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ο Μότσαρτ έγινε ο καλύτερος μόνο από την σκληρή (για τα σημερινά δεδομένα και ήθη) εποπτεία-διδασκαλία του πατρός του ή αν θα μπορούσε να το καταφέρει και με λιγότερη πίεση. Μπορώ απλά να χαίρομαι που έγινε.
Α ωραία. Θα την δω κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και προσωπικά είμαι από γεννησιμιού μου η καλύτερη και η πιο άριστη, αλλά, παρόλα αυτά, θα την δω!
Χαχαχα να την δεις κουμπάρα μου!!
ΔιαγραφήΤην ταινία την έχω κατά νου εδώ και καιρό να τη δω ... Όσο για την αριστεία, διάβασα κάπου ότι είναι "η καλλιέργεια στον υπερθετικό του προτύπου που το μεγάλο Μικρό Χωριό Κακό Χωριό στανικώς επιβάλλει στον καθένα μας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά, πάντως, μου άρεσαν ανέκαθεν οι εκπαιδευτές-σκυλιά, γιατί μού έβγαζαν τον καλύτερο (αποδοτικότερο) εαυτό μου - είμαι μαζοχίστρια, χαχα!
Nα την δείς την ταινία. Είναι πραγματικά καλή. Καλή σου μέρα :)
ΔιαγραφήΥ.Γ: Κι εγώ τους θέλω τους λίγο ζόρικους δασκάλους για να με βάζουν σε πρόγραμμα χαχα
Και γιατί παρακαλώ να είναι θύματα όσοι δεν πετυχαίνουν τους στόχους τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φαινόμενο των πολλών βραβείων ώστε να μην στενοχωριούνται οι μη επιτυχημένοι είναι ακριβές και είναι μακροπρόθεσμα μία πολύ λάθος αντίληψη.
Ο χαμένος έχει κερδίσει την εμπειρία της αποτυχίας και αυτό μπορεί στιγμιαία να μην έχει αξία όμως σε βάθος χρόνου είναι χρυσάφι. Ο επιτυχημένος διατρέχει τον αντίθετο κίνδυνο...Ενώ κερδίζει στιγμιαία θεωρεί πως κάτι τέτοιο είναι κανόνας στη ζωή του και έτσι βάζει τα θεμέλια της μελλοντικής του ήττας που όσο πιο αργά έρθει τόσο λιγότερο διαχειρίσιμη θα είναι.
Η εμπειρία έχει δείξει (και αυτό είναι μεγάλη κουβέντα αλλά ισχύει) πως οι πραγματικά επιτυχημένοι έχουν αντέξει πολλές αποτυχίες. Έχουν φάει πολλές σφαλιάρες και τελικά έμαθαν να μη φοβούνται την αποτυχία, αλλά να μαθαίνουν και μακροπρόθεσμα να κερδίζουν απο αυτή.
Στην ταινία υπάρχει ένας που αυτοκτονεί λόγω της πίεσης που του ασκήθηκε για να πετύχει κι ένας που σχεδόν χάνει την ζωή του. Δεν ξέρω αν αυτό παρουσιάζεται καθ' υπερβολή αλλά δείχνει πως κάποιοι δεν αντέχουν την τόση πίεση τελικά. Αυτό που λές πάντως με τα βραβεία σε όλους για να μην νιώσουν "losers" είναι όντως αστείο. Καλή σου μέρα!
ΔιαγραφήΞέρεις ποιοι είναι αυτοί που δεν αντέχουν την πίεση και αυτοκτονούν; Αυτοί που στην πραγματικότητα δεν έχουν στόχο στης ζώη τους. Αυτοί οι οποίοι αγωνίζονται μόνο και μόνο για να αγωνίζονται. Τέτοια άτομα, εγωκεντρικά ή μη, ξερόλες ή σεμνοί (δεν έχει καμία σημασία) είναι οι πραγματικοί loosers.
ΔιαγραφήΤο να αποτύχεις δεν είναι τίποτα, όσο έχεις στόχο:
1. Βλέπεις τι πήγε στραβά και αποφασίζεις αν μπορείς να προσπαθήσεις ξανά έχοντας βελτιώσει τις επιδόσεις.
2. Αν δε μπορείς να προσπαθήσεις ξανά, ηρεμείς και λές "έκανα ό,τι μπορούσα - δε μου έκατσε αυτή η στρατηγική" Ξανασχεδιάζεις τη στρατηγική έχοντας τον ίδιο στόχο.
υ.γ. ....θα σε κάνω εγώ έναν φιλελέ πρώτο και καλύτερο!! :) :)
υ.γγ. Ξέρεις ποια άρια δεν έβαλες στην εκπομπή με το Mozart ; Τη Ruhe Sanft από την ημιτελή όπερα Zaide. Την είχα ξεχάσει κ εγώ τελείως...Είναι πολύ γλυκιό κομμάτι....
υ.γγγ. Τα άκουσες τα κομμάτια; Αν σ αρέσουν σου στέλνω και το άλλο album... Τα σπάει !!!
Κοίτα κι εγώ δεν πιστεύω πως η αποτυχία είναι το τέλος. Και στην ταινία η αναφορά σε παραδείγματα ανθρώπων που πέτυχαν αφορούσαν αυτούς που έσπασαν πρώτα τα μούτρα τους αλλά προσπάθησαν.
ΔιαγραφήΔεν μπορώ να γίνω φιλελές στην Ελλάδα. Θα πρέπει να ψηφίζω Τζήμερο, Βαλιανάτο ή Ποτάμι και δεν το αντέχω χαχαχα
Καλά και την Popoli di tessaglia δεν έβαλα. Γενικά έμειναν πολλάααα απέξω αλλά θα παίξουν στο μέλλον. Τα άλμπουμ είναι η αλήθεια δεν πρόλαβα να τα ακούσω ακόμα αλλά εννοείται θα το κάνω. Αυτό το Σαββάτο θα παίξουν μουσικές κλασικές που ακούστηκαν σε ταινίες. Εκεί να δεις επιλογές που είχα. Καλό σου βράδυ!
1) Η Whiplash εδώ φαίνεται να αγνοεί και τα πιο βασικά στοιχεία μιας διαφημιστικής ανακοίνωσης. Ποιός μπορεί να τα διαβάσει αυτά ως το τέλος;
ΑπάντησηΔιαγραφή2) Ο Mozart χωρίς τον τυραννικό πατέρα του θα ήταν πολύ διαφορετικός. Τον φαντάζεσαι να κάθεται 6 χρόνια στα δημοτικά σχολεία της εποχής του, με ελάχιστη μουσική παιδεία;
Ξενούδης
Είναι που χρειάζεσαι κόπο ακόμα και την αφίσα να διαβάσεις. Ο Μότσαρτ μάλλον δεν θα ήταν ο ίδιος. Στις μέρες μας ο πατέρας του θα είχε καταδικαστεί για κακοποίηση ανηλίκου μάλλον, όμως αν σκεφτούμε το πως πέρναγε η πλειοψηφία των παιδιών της τάξης του Μότσαρτ τον 18ο αιώνα, τότε μάλλον καλά πέρασε ο μικρός.
Διαγραφήδεν ξέρω τι λές εγώ θέλω να πηδήξω το παιδάκι που παίζει εκεί yeah I am a cougar baby.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα καλέ ντροπή αυτό είναι αμούστακο χαχαχαχα
Διαγραφή