Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος

Νέος χώρος καλλιτεχνικής δημιουργίας το Eliart, ερμηνευτές με όλο το πάθος και την δύναμη της νιότης στην χτεσινή παράσταση του "Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος". 

Απλό το σκηνικό στο μικρό θεατράκι επί της Κωνσταντινουπόλεως, απλή και η ιδέα του σύντομου έργου. Μια κηδεία, μια αποτέφρωση μια πρόταση γάμου που συμπίπτουν χρονικά, και μια υπέροχα υστερική μανούλα που νοιώθοντας τον χρόνο αμείλικτο διώκτη, προσπαθεί να κρατήσει για πάντα μοναδικά δικό της τον γιο της (σενάριο επιστημονικής φαντασίας δηλαδή). 

Και σα να μην έφταναν οι δικές της ανασφάλειες, μια γυναίκα που αντιπαθούσε από όταν ήταν συμμαθήτρια του παιδιού της, γίνεται ξαφνικά "αντικαταστάτρια" της δεχόμενη την πρόσκληση γάμου του τελευταίου. 

Θα καταφέρει η σατανική μανούλα να δελεάσει τον κανακάρη της με τον τσαλαπετεινό με παπαρδέλες που του ετοιμάζει για δείπνο; Θα τον σκάσει από το φαγητό ή από την γκρίνια της; Τελικά θέλει ή όχι για νύφη της την Ανν; Έχει κάποιο νόημα το αν θα συμβεί κάτι από όλα αυτά, ή σημασία έχει μόνο ο εγκλωβισμός και των τριών σε μια κοινή ζωή μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος; 

Αυτά τα ωραία λοιπόν στην χτεσινή παράσταση, που ανεβαίνει και σήμερα με τα τρία νέα παιδιά, τους  Παναγιώτη Ιωσηφίδη (αριστερά), Νικόλαο Μίχα (κεντρικά ως μανούλα), και Άρη Καλλέργη (ως Ανν) σε σκηνοθεσία Απόστολου Ψαρρού. 

Βέβαια χτες, αν και δεν το συνηθίζουμε, το ρίξαμε έξω μετά το θέατρο. Αρχικά για μια βόλτα από το πρώην Ποπ και νυν Twist όπου έπαιζε χτες μουσική ο Γιώργος Χρανιώτης, φίλος των υπολοίπων της παρέας που το έχει απίστευτα με το djιλίκι!

Ε, και αφού ήπιαμε τα ποτάκια μας, λέμε δεν πάμε και στο Cashmere  που δουλεύει άλλη μια φίλη της παρέας να πούμε ένα γεια; Κάτι όμως οι μουσικές, κάτι τα φανταστικά παιδιά που έχουν-δουλεύουν στο μαγαζί, το διαλύσαμε κατά τις 3:30 για τα σπίτια μας, αφού σαβουρώσαμε κάτι πιτσούλες και ζαμπονοτυρόπιτες χοχοχο.

Βέβαια τα πολλά ξενύχτια δεν είναι για μας οπότε σήμερα τα κεφάλια μέσα. Ξεκούραση και φαγητό χαχα. Καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους σας :)