Ιώ

Τότε τί μ' ωφελεί να ζω κ' ευτύς δεν τρέχω

πάνω απ' αυτόν να γκρεμνιστώ το ξερό βράχο

και βροντημένη καταγής να γλύτωνα έτσι

απ' όλα τα δεινά; κάλλιο κανείς να πάη

μια και καλή, παρά να τυραγνιέται αιώνια.

Αισχύλου-Προμηθεύς Δεσμώτης (μετάφραση Ι. Γρυπάρη)

Μέγιστες οι συμφορές της κόρης του Ιάσου ή του Ινάχου (ανάλογα με τον μύθο) Ιούς, από την στιγμή που έπεσε στον έρωτα του Διός. Παρά την μεταμόρφωσή της σε αγελάδα από τον εραστή της, η εκδίκηση της Ήρας την ακολούθησε στα πέρατα της Γης. Και όταν στο πέρασμά της βρήκε δέσμιο τον Προμηθέα, χίλια βάσανα και πόνους της προφήτεψε αυτός, τόσα ώστε να κάνουν τα ως τότε να μοιάζουνε μηδαμινά. Χίλια τα βάσανα αλλά και μια υπόσχεση. Πως από την δική της τυραννισμένη γενιά θα ερχότανε ο λυτρωτής του...

Μέγιστες και οι "συμφορές" του κοντινότερου στον Δία δορυφόρου, της τόσο ταιριαστά ονομαζόμενης Ιους. Η γειτνίαση της με τον Δία και οι τεράστιες δυνάμεις που ασκούνται από αυτόν στην επιφάνειά της συντελούν στο να είναι η Ιώ το ενεργότερο ηφαιστειακά σώμα του Ηλιακού μας συστήματος. Ένα σώμα που δεν βρίσκει ηρεμία ποτέ. 

Και αν τα πάθη της μυθολογικής Ιούς είναι γραφτό να συνεχίζονται μόνο για όσο υπάρχει το γένος των ανθρώπων, τα αντίστοιχα του δορυφόρου του Διός θα διαιωνίζονται και αφού το είδος μας επιστρέψει στην αστρική σκόνη από την οποία δημιουργήθηκε. Γιατί για τα δικά μας θνητά δεδομένα, ο χρόνος των πλανητών και των άστρων είναι ουσιαστικά αιώνιος.